Πόσο εύκολα ανοιγόμαστε σε αγνώστους;
Πόσο συχνά εκφράζουμε τις επιθυμίες μας;
Πόσο απλά μπορούμε να καθορίσουμε αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους και να το επικοινωνήσουμε με άλλους;
Πόσο σύντομα μπορούμε να γίνουμε μια αγαπημένη ομάδα;
Πώς μπορεί να μας βοηθήσει η Λογοτεχνία;
Μέσα σε 60' γινόμαστε γνωστοί, με στόχο να ανταλλάξουμε απόψεις και να επικοινωνήσουμε με αγνώστους τα θέλω μας. Αρωγός μας… η Λογοτεχνία.»
Αφορμή για την οργάνωση της δράσης «60' Απλά και Σύντομα με την Αριάδνη Δάντε» στάθηκαν οι παρουσίες δύο συντοπιτισσών μου, της κυρίας Χρύσας Σπαή και της γλυκιάς Ευγενίας Μπλέτσα. Η Χρύσα Σπαή είναι δημοσιογράφος και την πρωτοσυνάντησα στις 14/1/17 κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης, ενώ η Ευγενία Μπλέτσα είναι ένα παιδί της ΕΛΕΠΑΠ και την γνώρισα στο πρώτο σεμινάριο «Μαθαίνω Πληροφορική δίχως Υπολογιστή», που πραγματοποιήθηκε στον Κινηματογράφο ΆΝΕΣΙΣ.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τον περασμένο Οκτώβρη, μετά την παρουσίαση του σεμιναρίου, η Ευγενία με περίμενε υπομονετικά, για να με γνωρίσει και να μου εμπιστευθεί το γραπτό της, για να της πω την άποψή μου για το έργο της. Υποσχέθηκα να το διαβάσω σύντομα και ως αναγνώστρια έχω να καταθέσω ότι η ομορφιά της ψυχής αυτού του παιδιού ξεχειλίζει σε κάθε του σελίδα. Στις αρχές του Οκτώβρη, προέτρεψα την Ευγενία να στείλει το γραπτό της σε ένα διαγωνισμό παιδικού βιβλίου και την περασμένη εβδομάδα μου τηλεφώνησε για να με ενημερώσει ότι είχε λάβει πρόσκληση για να παρευρεθεί στην απονομή των βραβείων. Και μπορεί η Ευγενία να μην απέσπασε κάποιο βραβείο για το έργο της, αλλά αξίζει να την γνωρίσετε καλύτερα:
Η Ευγενία γεννήθηκε στις 25 Σεπτέμβρη του 1991, στο Αγρίνιο και είναι απόφοιτη του τμήματος Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών του Παραρτήματος του Πανεπιστημίου Πατρών στο Αγρίνιο. Από παιδί τρέφει μεγάλη αγάπη για την τέχνη και ιδιαιτέρως για τη λογοτεχνία. Η κλίση της ρέπει προς τον πεζό λόγο και αυτό που την ωθεί στη συγγραφή, είναι η πεποίθηση ότι το λογοτεχνικό έργο γεννιέται από τον συγγραφέα και δεν ολοκληρώνεται, παρά μόνο μέσα από τις αμέτρητες και ποικίλες νοηματοδοτήσεις που του προσδίδουν οι αναγνώστες του μέσα στο χρόνο. Η Ευγενία αγαπά πολύ τη μουσική, το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Και πάμε τώρα και στη δεύτερη συντοπίτισσα μου, την κυρία Χρύσα Σπαή, δημοσιογράφο και ιδιαίτερα ευχάριστη συντροφιά, που μετά την πρώτη μας συνάντηση, μου πρότεινε μια νέα συνάντηση για καφέ με τις φίλες της. Εγώ πάλι, σκέφτηκα να μην μείνουμε μόνο στον καφέ. Σκέφτηκα να δοκιμάσουμε κάτι «παράξενο», μια γνωριμία αγνώστων με σκοπό να μοιραστούμε τις κρυφές μας σκέψεις. Κι όπως η Ευγενία μου εμπιστεύτηκε την ανέκδοτη συλλογή της, που μέσα από αυτήν εκφράζει τα συναισθήματα ορισμένων ηρώων από μύθους του Αισώπου, έτσι κι εγώ σκέφτηκα να οργανώσω μια δράση για να ξεδιπλώσω τις σκέψεις της συντροφιάς του καφέ μέσα από ένα ποιητικό μοτίβο.
Το πλαίσιο ήταν ρητά καθορισμένο: μέσα σε 60 λεπτά, θα προσπαθούσα να οδηγήσω τα μέλη της παρέας, ώστε να καταγράψουν πράγματα για τον εαυτό τους στην επιφάνεια μιας σελίδας Α4, που σχεδίασα ειδικά για την συγκεκριμένη δράση. Τα απλά και σύντομα λόγια χτίζουν δεκαεπτά συλλαβές σε τρεις στίχους και αποτυπώνουν ένα χαϊκού για κάθε μέλος της συντροφιάς.
Στα πρώτα 10 λεπτά εξήγησα τα χαϊκού και στην συνέχεια πήραμε όλοι χαρτί και μολύβι και σκεφτήκαμε κάποιες ερωτήσεις, που θα μας βοηθούσαν να χτίσουμε το δικό μας στίχο. Αφού στοχαστήκαμε τις απαντήσεις για 15 λεπτά, συγκέντρωσα όλες τις σελίδες και διάβασα στην παρέα τις απαντήσεις και τους στίχους κάθε μέλους, οι οποίες υπογράφονταν με ψευδώνυμο. Έπειτα, ξαναμοίρασα τυχαία τις φόρμες των μελών χωρίζοντάς τους σε ζευγάρια και η δράση συνεχίστηκε με τη δημιουργία ενός ακόμη χαϊκού, που προέκυψε από τις απαντήσεις των δύο φορμών που κρατούσαν στα χέρια τους τα μέλη κάθε ομάδας. Στο τέλος, διάβασα τα νέα χαϊκού και ομολογώ ότι όλα τα μέλη κατάφεραν να αντιληφθούν τη φιλοσοφία των δεκαεπτά συλλαβών και πολύ περισσότερο κατάφεραν να περάσουν ευχάριστα και δημιουργικά 60' από τη ζωή τους.
Φύγαμε όλοι με χαμόγελο και πλέον δεν είμαστε άγνωστοι.
Χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτή την πρώτη δράση ενηλίκων. Και μπορεί η Ευγενία να ήταν αρρωστούλα και να μην κατάφερε να έρθει να δει πόσο εύκολα ανοιγόμαστε σε ξένους, όπως έκανε και αυτή, αλλά το Cafe Babylon έχει τις πόρτες του ανοιχτές και η κυρία Γεωργία Τσάικου θα μας περιμένει για να περάσουμε 60 νέα όμορφα λεπτά, με απλά και σύντομα λόγια, εκφράζοντας μερικά από τα συναισθήματά μας μέσα από τη Λογοτεχνία.
Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό από τη δράση.
