Ο Δημοτικός Κινηματογράφος «Ελληνίς» παρουσιάζει την ταινία «Η Μικρά Αγγλία» από τις 15 έως τις 17 Ιουνίου 2015. ώρα προβολής 21:30
Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης
Ηθοποιοί: Πηνελόπη Τσιλίκα, Σοφία Κόκκαλη, Αννέζα Παπαδοπούλου, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Μάξιμος Μουμούρης, Βασίλης Βασιλάκης, Χρήστος Καλαβρούζος, Ειρήνη Ιγγλέση, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Αγγελική Παπαθεμελή, Χρύσα Παπαϊωάννου, Κώστας Κλεφτόγιαννης, Κατερίνα Αντωνακάκη, Ζωή Λιανοστάθη, Κλέα Σαμαντά, Βασίλης Πομώνης, Νίκος Παντζόπουλος, Μιράντα Ζησιμοπούλου, Ιωάννα Πιατά, Ρεγγίνα Λεβεδιάνου, Αινείας Τσαμάτης.
Ιωάννα Καρυστιάνη: Για την Άνδρο και την «Μικρά Αγγλία»
“Έγραφα για να νιώσω η ίδια όσο περισσότερο, όσο πιο βαθειά μπορούσα, όσο άντεχα τα δυνατά συναισθήματα που πότε φωτίζουν, πότε σκιάζουν το νόημα της ύπαρξης, της ζωής. Περιέγραφα τα τοπία για να συγκρατήσω στο χαρτί και να φυλάξω στο συρτάρι μου την αίσθηση της μοναχικότητας, της καρτερίας, της περιπλάνησης στα κοφτερά βράχια της ναυτικής παράδοσης.Χτυπιόμουνα χωρίς σωσίβιο στη φουρτουνιασμένη θάλασσα των λέξεων. Αυτό που με βοήθησε και με ελευθέρωσε ήταν ότι ξανοίχτηκα πέρα από το δικό μου μικρόκοσμο, στο άγνωστο τοπίο μιας κοινωνίας ριψοκίνδυνου βιοπορισμού, πολλαπλών αποχαιρετισμών, αναχωρητισμού, διαρκούς εναγώνιας αναμονής.”
«Η Ανδρος είναι καπετανήσι και γυναικονήσι. Οι γυναίκες περνούσαν άπειρες ώρες μοναξιάς. Βίωναν θάνατο, απώλεια, αναμονή, πένθος και όταν γύριζε ο άντρας μετά από δυο-τρία χρόνια ήταν σχεδόν ξένος. Ηταν απαράβατοι οι όροι και οι κανόνες σ” αυτές τις μικρές κοινωνίες. Μοιραζόντουσαν ταυτότητες. Οι άντρες έπρεπε να είναι θαλασσινοί, ατρόμητοι. Οι γυναίκες υπομονετικές να σέβονται τα εμβάσματα που ερχόντουσαν. Να περνάει καλά η οικογένεια, αλλά να μένουν και στην άκρη χρήματα για ν” αγοράσουν ένα οικοπεδάκι, ένα γαλακτοπωλείο για να καλοπαντρέψουν τις κόρες. Ηταν δύσκολος δρόμος, μια κοινωνική επιταγή που καλούνταν να εκπληρώσουν. Οι άνθρωποι οδηγούνται, δεν καθορίζουν μόνοι τους το πλαίσιο» Ιωάννα Καρυστιάνη
«Η Μικρά Αγγλία διαδραματίζεται από το ‘30 έως το ‘50. Μιλά για καπετάνιους με διπλή ζωή, μια στην Ελλάδα και μια στην Αργεντινή. Για καπετάνισσες, όπως η Μίνα, που η μοναξιά τούς έχει μαυρίσει την ψυχή. Για χήρες ναυτικών που δεν τρώνε ψάρι, μήπως και το ψάρι αυτό έχει φάει τις σάρκες των δικών τους. Για συφιλιδικούς ναυτικούς, θαμώνες των οίκων ανοχής από λιμάνι σε λιμάνι, που κληροδοτούν το θανατηφόρο μικρόβιο στα παιδιά τους. Για καταδικασμένους έρωτες που θυσιάζονται στο βωμό του συμφέροντος.”
πηγή: http://agrinioculture.gr
