Όταν θεσμοθετούνταν ο «Καλλικράτης» είχε θεωρηθεί «στοίχημα» για το δήμο Αγρινίου η Τριχωνίδα να γίνει λίμνη του για να αποτελέσει ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα του νέου δήμου! Το «στοίχημα» κερδήθηκε, όμως σήμερα έξι χρόνια μετά η Τριχωνίδα παραμένει το ίδιο αναξιοποίητη και οι κάτοικοι στις παρατριχώνιες περιοχές έχουν δει ελάχιστα από τα μείζονα προβλήματα της περιοχής να επιλύονται.
Σε κενό προστασίας
Η Τριχωνίδα, η μεγαλύτερη φυσική λίμνη της χώρας, ανήκει στο δίκτυο Natura 2000, ωστόσο παρουσιάζει σημαντικό θεσμικό και νομοθετικό κενό ως προς την προστασία και τη διαχείριση της. Δεν είναι ενταγμένη σε κάποιον Φορέα Διαχείρισης, δεν έχει ακόμη καθοριστεί η παρόχθια ζώνη της (πράγμα που συνιστά μεγάλο αναπτυξιακό αντικίνητρο), ενώ, παρόλο που έχουν ενταχθεί στο ΕΣΠΑ σχετικά έργα από το 2010, μέχρι σήμερα δεν έχει αντιμετωπιστεί το μεγάλης περιβαλλοντικής σημασίας πρόβλημα των αποχετευτικών δικτύων των παραλίμνιων οικισμών. Δειλά – δειλά το αρμόδιο Υπουργείο Περιβάλλοντος έχει αρχίσει να συζητά την επέκταση των υφιστάμενων Φορέων Διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών και στις «ορφανές» περιοχές, όπως η Τριχωνίδα, ωστόσο, παρόλο που το νέο ΕΣΠΑ προβλέπει κονδύλια για σχετικές μελέτες και παρόλο που η δημοτική αρχή Αγρινίου είχε στο πρόγραμμά της συγκεκριμένη μνεία για εκπόνηση Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης για την Τριχωνίδα, επί του πρακτέου -μέχρι σήμερα τουλάχιστον- αυτή η μνεία φαίνεται ότι ξεχάστηκε.
«Ανοιχτά μέτωπα» ύδρευση, άρδευση, αποχέτευση
Δυσεπίλυτος γρίφος και στην εποχή του «Καλλικράτη» για τους παραλίμνιους οικισμούς παραμένει το ζήτημα της ύδρευσης, ζήτημα μείζονος σημασίας για την ποιότητα ζωής των πολιτών, ιδίως στην περιοχή της Μακρυνείας. Μπορεί έργο στο ΕΣΠΑ να εντάχθηκε από την προηγούμενη προγραμματική περίοδο, ωστόσο η λειτουργικότητά του τίθεται εν αμφιβόλω ιδίως από την στιγμή που η ΔΕΥΑ Αγρινίου δεν κατάφερε να εντάξει στο νέο ΕΣΠΑ την αντικατάσταση του αγωγού ύδρευσης από το Καστράκι που θα φέρει μέχρι το Αγρίνιο τις απαιτούμενες ποσότητες νερού για τη Μακρυνεία. Από την άλλη είναι βάσιμη η ελπίδα ότι στη τρέχουσα προγραμματική περίοδο, δηλαδή με ορίζοντα το 2021, θα ολοκληρωθούν τα αποχετευτικά δίκτυα της περιοχής. Και μιλάμε για ελπίδα γιατί υπάρχουν περιπτώσεις, όπως το αποχετευτικό του πρώην δήμου Θεστιέων, για το οποίο από το 2010 μέχρι σήμερα δεν έχει απορροφηθεί ούτε ένα ευρώ από το ΕΣΠΑ. Για το αρδευτικό της περιοχής της Μακρυνείας, που μαζί με την ύδρευση είναι το βασικότερο πρόβλημα των κατοίκων, γιατί η επίλυσή του είναι αυτή που θα δώσει «ζωή» στον κάμπο και κατ΄επέκταση θα συγκρατήσει τον πληθυσμό στα χωριά το καλό είναι είναι ότι το έργο ωριμάζει μελετητικά όμως ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει αν θα χρηματοδοτηθεί από το τομεακό ΕΣΠΑ του Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης ή το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Στη δεύτερη περίπτωση η εμπειρία έχει δείξει πως το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων δεν μπορεί να εξασφαλίσει μια ομαλή ροή χρηματοδότησης…
Οδικές υποδομές με το στανιό
Υπάρχουν όμως και μερικά κατά κάποιο τρόπο καλά νέα στο τομέα των οδικών έργων. Η περιμετρική της Μακρυνείας, από Ζευγαράκι έως Δαφνιά, έχει σχεδόν ολοκληρωθεί! Βεβαίως μένει να αποδειχθεί κατά πόσο ο σχεδιασμός του συγκεκριμένου έργου θα αποδειχθεί λειτουργικός και αναπτυξιακός, αφού το έργο σχεδιάστηκε πάνω σε απολλοτριωμένη ζώνη. Τουλάχιστον οι οικισμοί θα αποσυμφορηθούν από μέρος της κίνησης, που φέρεται ως αιτία πολλών τροχαίων ατυχημάτων. Το ζήτημα όμως της βόρειας περιμετρικής της Τριχωνίδας, που είναι πιο κρίσιμο, αφού θα συνδέει το Αγρίνιο με το Θέρμο, φαίνεται ότι παραμένει σε φάση μελετών και μπλεγμένο σε ετερόκλητους σχεδιασμούς. Όπως αποκάλυψε πρόσφατα το ΑγρίνιοCulture.gr η προώθηση των μελετών (σε στάδιο οριστικής μελέτης) εκτιμάται ότι θα απαιτήσει περί το 1.000.000€ και επιπλέον φαίνεται ότι υπάρχει εμπλοκή με παρεμφερή χάραξη αρμοδιότητας της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας! Αξίζει δε να σημειωθεί ότι για το συγκεκριμένο έργο περισσότερη πίεση θα δει κανείς να ασκεί ο δήμος Θέρμου πάρα ο δήμος Αγρινίου ή η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος που έστω και άθελά της (;) βάζει εμπόδια…
Θεωρίες… αλλά στην πράξη Τρικούπης…
Και φυσικά θέματα όπως η γενικότερη ανάδειξη της περιοχής και η τουριστική αξιοποίηση της Τριχωνίδας παραμένουν στις καλένδες και στις σελίδες των προεκλογικών προγραμμάτων… Δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά όταν τόσο καίρια ζητήματα υποδομών δεν έχουν επιλυθεί. «Δημιουργία θέσεων θέας, περιπατητικών διαδρομών και περιβαλλοντικών στάσεων, ενίσχυση του Κέντρου Περιβάλλοντος Τριχωνίδας με την ανάπτυξη δράσεων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, δράσεις οικοτουρισμού, δράσεις προβολής της περιοχής…» και τι δεν έχουμε ακούσει στη θεωρία… Η πράξη όμως δείχνει ότι μία από τις προσβάσεις του Αγρινίου στην Τριχωνίδα, η γέφυρα της Αβόρανης, οφείλεται στην εποχή του Χαρίλαου Τρικούπη! Επί δεκατατίες και με πακτωλούς δισεκατομμυρίων να έχουν εισρεύσει στη χώρα από την Ε.Ε. εν έτει 2017 δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι εξυπηρετούνται από μια γέφυρα πλάτους τεσσάρων και κάτι μέτρων…
Από την άλλη είναι προφανές πως από τη στιγμή που η «Καλλικρατική» εποχή συνέπεσε με την εποχή των μνημονίων ήταν μάλλον αδύνατο να λυθούν τα περισσότερα προβλήματα της ευρύτερης περιοχής της Τριχωνίδας. Όμως έξι χρόνια μετά το μόνο πρόβλημα που λύθηκε για την περιοχή -και η Τριχωνίδα το άφησε οριστικά πίσω της- είναι η αποκατάσταση των ΧΑΔΑ. Ίσως γιατί ήταν το μόνο πρόβλημα για το οποίο υπήρχε η απειλή των προστίμων από την Ε.Ε. Όλα τα υπόλοιπα «μέτωπα» έξι χρόνια μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη» παραμένουν ανοιχτά…
Δ.Π.
AgrinioCulture.gr
