Ο Αλέξανδρος Στρατούλης είναι ο ένας από τους τρείς νέους καλλιτέχνες που εκθέτουν τα έργα τους στην Παλαιά Δημοτική Αγορά στα πλαίσια της έκθεσης "Τρεις Εικαστικές Προτάσεις" που διοργανώθηκε απο τον Δήμο Αγρινίου, ξεκίνησε στις 16 Δεκεμβρίου και θα είναι ανοικτή μέχρι τις 15 Ιανουαρίου. Η Χρύσα Σπαή συναντήθηκε μαζί του στον χώρο της εκθεσης και μίλησε μαζί του για την ζωγραφική και πως εκφράζετε ο ίδιος μέσα απο την τέχνη καθώς και πως οραματίζετε το καλλιτεχνικό μέλλον της Αιτωλοακαρνανίας.
Απο που κατάγεστε και που μένετε σήμερα ;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Αγρίνιο. Το 1992 τελείωσα το πολυκλαδικό λύκειο στον κλάδο εφηρμοσμένων τεχνών όπου πήρα τα πρώτα μαθήματα για το σχέδιο, γραμμικό, ελεύθερο, διακοσμητική σύνδεση, ιστορία της τέχνης και κάποια άλλα θέματα που έχουν σχέση με τα εικαστικά κλπ. Μετά έφυγα για την Αθήνα πήγα στην Σιβιτανίδειο με σκοπό να αποκτήσω κάποιο τίτλο σπουδών. Η Σιβιτανίδειος τότε θεωρούταν το μικρό πανεπιστήμιο. Εκεί τελείωσα το τμήμα μηχανολόγων-ψυκτικών. Δούλεψα κάποια χρόνια στην Αθήνα σαν ψυκτικός αλλά παράλληλα με τις σπουδές στην Σιβιτανίδειο έκανα και κάποια μαθήματα στον ζωγράφο Στέφο, περίπου οκτώ μήνες, για προετοιμασία με σκοπό να μπώ στην σχολή καλών τεχνών. Αλλα δεν κατάφερα να μπώ. Τελικά το 2003 επέστρεψα στο Αγρίνιο όπου μένω και εργάζομαι εως σήμερα.
Τι όνειρα κάνατε απο παιδί σχετικά με την ζωγραφική ;
Πολλά όνειρα. Θα ήθελα να ήταν η ζωγραφική ή η γλυπτική ή κάτι που να έχει σχέση με τις εικαστικές τέχνες το κύριο επαγγελμά μου. Σημειώνω οτι εκτός απο την ζωγραφική κάνω και άλλα πράγματα με ξύλο, χαρτί κλπ
Τι αποτυπώνουν τα έργα σας στην ζωγραφική ;
Το συγκεκριμένο θέμα που εκτίθετε εδώ, είναι προσωπογραφίες. Είναι πρόσωπα ανθρώπων που έχουν βιώσει πόλεμο, απώλεια, χαρά, λύπη, ανάμικτα συναισθήματα και όχι κάτι συγκεκριμένο. Μου αρέσουν οι εκφράσεις των ματιών καθότι τα μάτια είναι ο καθρέπτης της ψυχής. Είτε αυτό είναι χαρά είτε λύπη είτε αισιοδοξία, οτιδήποτε θα το δείξουν τα μάτια. Τα μάτια τα δείχουν όλα και το συγκεκριμένο θέμα αυτής της έκθεσης αν την έκανα μόνος μου θα ήταν "Μάτια. Ο Καθρέφτης της ψυχής"
Εχετε οικογένεια ; θα θέλατε τα παιδιά σας να ακολουθήσουν την τέχνη της ζωγραφικής ;
Εχω οικογένεια, έχω δύο αγόρια ο ένας είναι τεσσάρων και ο άλλος έξη ετών και μακάρι να ακολουθήσουν την τέχνη της ζωγραφικής. Ειναι κάτι που θα το ήθελα πολύ.
Τα έργα σας εκτίθενται ανα την Ελλάδα ;
Οχι ακόμη. Είναι η πρώτη έκθεση που κάνω και φυσικά θέλω να ταξιδέψουν τα έργα μου και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος. Είναι κάτι το οποίο σχεδιάζω για την συνέχεια.
Είναι αλήθεια οτι ο χρόνος κρίνει την αξία ενός έργου ;
Πικρή αλήθεια. Οι περισσότεροι μεγάλοι ζωγράφοι μετά θάνατον αναγνωρίστηκαν.
Πως βλέπεται το μέλλων της Ελληνικής Κοινωνίας ; κάνει βήματα προς την τέχνη ή και η τέχνη περνάει κρίση ;
Η τέχνη έχει περάσει πολλές κρίσεις ανα τους αιώνες, αλλά πάντοτε επιβίωνε. Και στα άσχημα και σε πολέμους και σε κακουχίες και στην ευημερία και γενικά παντού και πάντα. Ο κόσμος όσο περνάει ο καιρός και με την άνθιση του Ιντερνετ έχει πρόσβαση σε ασύληπτα μεγάλες ποσότητες πληροφοριών, που πρίν δεν τις είχε και ούτε μπορούσε να διανοηθεί οτι θα τις είχε. Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και της γρήγορης διάδοσης αυτής. Ο Κόσμος αφυπνίζεται. Οι νέοι παίρνουν πολλές πληροφορίες και την ανάλογη κατήχηση.
Η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε κρίση. Αυτή η κρίση απο την μία είναι για καλό, για να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι, για να συνειδητοποιήσουμε τι είχαμε, τι χάσαμε και τελικά αυτά που χάσαμε δεν ήταν η γή κάτω απο τα πόδια μας, υπάρχουν και άνθρωποι, κάτι που το δείχνω και στις προσωπογραφίες που φτιάχνω που ζουν χειρότερα απο μάς. Θα πρέπει να αφήσουμε λίγο τον εγωισμό μας απ'έξω, να δούμε οτι η κρίση μας ένωσε αλλά επίσης και στην κρίση φάνηκε ποιός είναι δίπλα μας, γιατι πολλοί αποχωρήσανε απο δίπλα μας και είναι αλήθεια ο τι πολλά ζευγάρια έχουν χωρίσει, κόσμος έχει αποξενωθεί, είναι μια κοινωνική κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, δηλαδή ο αντίκτυπος της οικονομικής κρίσης ηχεί καθαρά στην κοινωνία. Θα επιβιώσουμε βέβαια, θα μάθουμε απο τα λάθη μας και απο τα πάθη μας, για να μπορέσουμε να γίνουμε καλύτεροι και να μπορέσουμε να επιβιώσουμε και με λιγότερα. Αλλά η κρίση είναι κατευθυνόμενη και θα παραμείνει κατευθυνόμενη αν δεν ευαισθητοποιηθούμε μόνοι μας να κάνουμε κάτι, είμαστε χαμένοι, δηλαδή δεν θέλουν μόνο να παρουν τα λεφτά μας, αυτά τα πήρανε, είναι ακόμη βαθύτερη η κρίση και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε, όχι μόνο οι Ελληνες αλλά όλοι οι πολίτες του κόσμου οτι έρχονται δύσκολοι καιροί και θα πρέπει να σκύψουμε όλοι μας πανω σε αυτό, να καταλάβουμε τι μας πολεμάει και τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Ενας άνθρωπος απο ποία ηλικία μπορεί να φτιάχνει τα πρώτα του σκίτσα ;
Το θέμα με την ζωγραφική είναι ένα παιδάκι μπορεί να ζωγραφίζει και να μην το έχει ή και να το έχει. Αυτό που θα καταλάβει ένας μεγαλύτερος οτι το παιδί έχει "χέρι" ή μια κλίση, είναι μετά το ένατο έτος της ζωής του. Η ζωγραφική είναι κάτι το οποίο δεν το επιδιώκεις είναι το τελείωμα του χεριού σου είναι το μολύβι. Δηλ. θα το πάρεις χωρίς να ρωτήσεις κάποιον και θα αρχίσεις να ζωγραφίζεις και εκεί πάνω σε αυτό θα δείς οτι έχει ταλέντο, γιατί είναι και πολλοί που ζωγραφίζουν χωρίς να έχουν το απαραίτητο ταλέντο. Αυτοί που έχουν ταλέντο θα το δείξουν με την μία.
Το άσπρο και μαύρο κυριαρχεί στα έργα σας. Τι σημαίνει αυτό για εσάς ;
Δεν είναι μια γκριζόμαυρη ζωή αυτό. Οπως είπε και ο Καζαντζάκης αν θυμάμαι καλά, έχεις τα χρώματα έχεις και τα μολύβια, ζωγράφισε τον κόσμο σου και μπές μέσα. Αυτή την στιγμή επέλεξα να ζωγραφίζω με μολύβι. Με τραβάει το μολύβι και το κάρβουνο παρα πολύ. Βέβαια ζωγραφίζω και με πινέλα και με λαδομπογιές και με ακρυλικά αλλά αυτή την στιγμή με τραβάει το μολύβι.
Ποιο είναι το μύνημα που θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας ;
Το ελπιδοφόρο που βλέπω είναι οτι ο Δήμος Αγρινίου προσπαθεί να κάνει κάτι και καλά θα ήταν να προσπαθήσει περισσότερο, οσο μπορεί ο καθένας να το καταφέρει αυτό, αλλά θα πρέπει να ευαισθητοποιήσει κοινωνικά όλους τους ανθρώπους, να τους αφυπνίσει πνευματικά, οχι μόνο τους ανθρώπους της τέχνης αλλά και αυτούς που δεν είναι της τέχνης, να μάθουν τι είναι τέχνη, να μπορέσουν να καταλάβουν οτι δεν είναι κάτι άπιαστο η τέχνη για τον κόσμο, αλλά ο καθένας μπορεί να πάρει μέρος σε αυτή. Για αυτό ο κάθε καλλιτέχνης εκθέτει τα έργα του. Για να τα δεί ο κόσμος να τον μάθει να τον αναγνωρίσει και επειδή ο τόπος μας γενικά, σαν Αιτωλοακαρνανία έχει βγάλει πολλούς αξιόλογους καλιτέχνες, ζωγράφους, γλύπτες, χαράκτες, μουσικούς, λογοτέχνες και ποιητές θα πρέπει να τους αναδείξουμε. Θα πρέπει να δημιουργηθεί κάποιος θεσμός πανελλαδικής εμβέλειας που θα αναδυκνείει τα νέα και τα υπάρχοντα ταλέντα και να μας μάθει ο κόσμος για αυτά τα χαρίσματα που έχει η Αιτωλοακαρνανία. Αυτό θα μπορούσε να υλοποιηθεί με ένα φεστιβάλ που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε θεσμό, πανελλαδικής εμβέλειας.
το AgrinioBestOf σας ευχαριστεί για την παραχώρηση της συνέντευξης.
Φωτο-Επιμέλεια Κειμένου: Χρύσα Σπαή
