Στην όχθη του Αχελώου, εκεί όπου ο χρόνος κυλά αργά σαν τα νερά του ποταμού, στέκει ακόμη αγέρωχη η Αυλόπορτα της Παλαιομάνινας. Η τοξωτή αυτή πύλη, μοναδικό δείγμα αμυντικής αρχιτεκτονικής της αρχαιότητας, μοιάζει να συνδέει το παρελθόν με το παρόν, τη μνήμη με τη ζωή.

Ο περιηγητής Γουίλιαμ Ληκ, όταν την αντίκρισε το 1805, τη χαρακτήρισε ως ένα από τα πιο εντυπωσιακά σωζόμενα έργα της αρχαίας Ακαρνανίας. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Heuzey και ο Noack την κατέγραψαν με θαυμασμό, ενώ ο Ιταλός αρχιτέκτονας Ezio De Felice την αναγνώρισε ως «το πρώτο παράδειγμα τοξωτής πόρτας στην ιστορία της αρχιτεκτονικής».

Η Αυλόπορτα δεν είναι απλώς ένα μνημείο∙ είναι ένα πέρασμα. Περνώντας κάτω από το τόξο της, νιώθεις πως εισέρχεσαι σε έναν κόσμο όπου οι φωνές των αρχαίων στρατιωτών μπλέκονται με το βέλασμα των κοπαδιών, και το θρόισμα του ανέμου κουβαλάει ιστορίες αιώνων.

Πηγή φωτογραφίας: Ψηφιακό Αρχείο Βρετανικής Σχολής
Κείμενο: George Babanis

Το 1921, ο φακός του Shirley Clifford Atchley αποτύπωσε αυτό το σημείο της Ακαρνανίας σε μια σπάνια φωτογραφία: οι Βλάχοι της περιοχής, ντυμένοι με φουστανέλες και καποτίνια, στέκουν μπροστά στην Αυλόπορτα με υπερηφάνεια. Σιωπηλοί φύλακες μιας γης όπου η Ιστορία δεν βρίσκεται στα βιβλία, αλλά στα βήματα, στα βλέμματα, στις πέτρες.

Σήμερα, η Αυλόπορτα συνεχίζει να στέκει — όχι μόνο ως απομεινάρι ενός μακρινού παρελθόντος, αλλά ως σύμβολο της διαχρονίας της Ακαρνανικής γης. Εκεί, στην άκρη του ποταμού, το τόξο της εξακολουθεί να ενώνει τον άνθρωπο με το τοπίο, τη μνήμη με την αιωνιότητα.

sinidisi.gr