Με λαμπρότητα το Αγρίνιο εορτάζει τα 194 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης από τους Τούρκους (11 Ιουνίου 1821).
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν χθες (Κυριακή 7 Ιουνίου 2015) με επίσημη δοξολογία στο Μητροπολιτικό Ναό Ζωοδόχου Πηγής και εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας από τον κ. Χρήστο Κολοβό, Εκπαιδευτικό, Δημοτικό Σύμβουλο Αγρινίου.
Ακολούθησε κατάθεση στεφανιών στο μνημείο των πεσόντων στη πλατεία Δημάδη από το Δήμαρχο Αγρινίου, Γιώργο Παπαναστασίου, εκπροσώπων των αστυνομικών και στρατιωτικών αρχών και φορέων της πόλης.
Ο Δήμαρχος Αγρινίου, Γιώργος Παπαναστασίου σε δηλώσεις του αναφέρθηκε στο μήνυμα της ημέρας, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων τα εξής :
«Τιμήσαμε σήμερα τους ηρωικούς προγόνους μας, τον αγώνα τους και τη θυσία τους. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά την απελευθέρωση του Αγρινίου από τους Τούρκους –την 11η Ιουνίου 1821 και κυρίως όλους αυτούς που έπραξαν το πατριωτικό τους καθήκον, κάτω από δύσκολες συνθήκες, προσφέροντας με το προσωπικό τους παράδειγμα ένα διαχρονικό μάθημα στις επόμενες γενιές. Μας διδάσκουν με το πάθος τους για λευτεριά, κι εμείς ας αντλήσουμε απ’ αυτούς αρετή και σοφία για το μέλλον μας. Χρέος όλων μας σήμερα είναι η σθεναρή και αταλάντευτη προάσπιση των εθνικών δικαίων μέσα σε κλίμα εθνικής ενότητας, ομόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Το χρωστάμε σ’ αυτούς –επώνυμους κι ανώνυμους – που ανιδιοτελώς θυσιάστηκαν με μοναδικό τους γνώμονα το πάθος τους για λευτεριά. Στις δύσκολες ώρες που περνάει η πατρίδα μας, οι ηρωικοί πρόγονοί μας πρέπει ν’ αποτελούν για μας φάρο ελπίδας κι εθνικής ομοψυχίας. Ας είμαστε άξιοι συνεχιστές άξιων προγόνων. Αυτό άλλωστε κατά τον Παλαμά το “Χρωστάμε σ’ εκείνους που μας γέννησαν, που θα ‘ρθουν, θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί”».
Οι εκδηλώσεις για την απελευθέρωση της πόλης ξεκίνησαν την Παρασκευή, 5 Ιουνίου 2015 και θα ολοκληρωθούν το Σάββατο, 13 Ιουνίου 2015 και διοργανώνονται από τη Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου Αγρινίου.
Τρίτη 9-6-2015
8.30 μ.μ. Πλατεία Χατζοπούλου
Λαϊκή γιορτή-Συμμετέχουν χορευτικά τμήματα.
Η εκδήλωση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Λαογραφικό –
Ιστορικό –Φιλολογικό Μουσείο Αιτωλ/νίας
Πέμπτη 11-6-2015
Ανάδειξη και προβολή του ιστορικού γεγονότος από το Δήμο Αγρινίου, με αποστολή ενημερωτικού κειμένου στα σχολεία της πόλης.
Σάββατο 13-6-2015
9.00 μ.μ. Πλατεία Δημοκρατίας
«Τα παιδιά τραγουδούν για την πόλη»
Από το Μουσικό Σχολείο Αγρινίου
Η απελευθέρωση του Αγρινίου από τους Τούρκους – 11η Ιουνίου 1821 (Απόσπασμα από το ενημερωτικό κείμενο που θα σταλεί στα σχολεία στις 11/6/2015)
Σ’ όλον τον κόσμο ξαστεριά, σ’ όλον τον κόσμο ήλιος, και στο ΖαπαντοΒράχωρο όλο καπνός κι αντάρα. Καπιταναίοι το ΄καψαν Καπιταναίοι το καίνε.
Με το παραπάνω δημοτικό τραγούδι η λαϊκή μούσα απαθανάτισε την πολιορκία του Βραχωρίου και τον ηρωικό αγώνα που έδωσαν οι πολιορκητές για την απελευθέρωσή του.
Βλαχόπουλος – Μακρής – Σιαδήμας – Γρίβας – Ίσκος- Βαρνακιώτης είναι μερικά από τα ονόματα που γνωρίζουμε οι περισσότεροι από την ονοματοδοσία κεντρικών οδών της πόλης μας, αλλά αγνοούμε το σημαντικό ιστορικό ρόλο που διαδραμάτισαν – μαζί με χιλιάδες ανώνυμους – στη διαμόρφωση της σύγχρονης ιστορίας της πόλης μας.
Η επανάσταση του 1821 στη δυτική Στερεά Ελλάδα άργησε να ξεκινήσει, καθώς το Βραχώρι (Αγρίνιο), ήταν τότε η έδρα ισχυρών Τουρκικών στρατευμάτων, το Τούρκικο Στρατιωτικό Κέντρο της Δυτικής Ελλάδος κι εδώ ήταν συγκεντρωμένοι πολλοί αξιωματούχοι Τούρκοι.
Επίσημη έναρξη της επανάστασης στη Δυτική Στερεά θα γίνει μόλις στις 25 του Μάη με την προκήρυξη του Στρατηγού Βαρνακιώτη στο Ξηρόμερο. Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 10 του Μάη ο Κώστας Βελής, απ’ το Κεράσοβο, θα ξεσηκώσει και τούτα τα μέρη με άλλη προκήρυξη που καλούσε το λαό να κάμει το χρέος του προς την πατρίδα.
Στο Βραχώρι κατοικούσαν πολλοί Τούρκοι σε ψηλά πέτρινα σπίτια, διώροφα και τριώροφα, που το καθένα ήταν πραγματικό φρούριο. Τα οχυρά αυτά τούρκικα σπίτια του Βραχωριού, φαινόμενο μοναδικό σ’ όλη την Ελλάδα ήταν απόρθητα.
Αρχηγός της φρουράς του Βραχωριού ήταν ο Τουρκαλβανός Νούρκας Σέρβανης και ο αριθμός των ανδρών του αυξανόταν συνεχώς, καθώς κατέφθαναν Τούρκοι απ’ τη γύρω περιοχή για να προστατευτούν. Τα πρώτα επαναστατικά κρούσματα στην Αιτωλοακαρνανία, έκαναν τους Τούρκους ν’ ανησυχούν και ο φόβος τους μεγάλωσε, όταν στην πόλη άρχισαν να μαζεύονται και οι ομόθρησκοι τους της υπαίθρου. Η δύναμη της φρουράς της πόλης που αποτελούνταν από ντόπιους Τούρκους και από Αλβανούς ενισχύθηκε με τις τουρκικές φρουρές από άλλες περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας. Καταλάβαιναν ότι όπου να ‘ναι οι Έλληνες θα πάρουν τα’ άρματα και θ’ αγωνιστούν για τη λευτεριά.
Πράγματι στις 27 Μαΐου – νύχτα της Πεντηκοστής – οι Έλληνες καπεταναίοι αρχίζουν να σφίγγουν τη θηλιά γύρω απ’ το Βραχώρι. Ο Μακρής κι ο Ραζικότσικας πιάνουν τα γεφύρια του Αλάμπεη τα γεφύρια. Ο Γρίβας το Ντουγρί, ο Βλαχόπουλος την Αγία Βλαχέρνα κι Στάικος τη Βελάουστα. Ήρθε κι ο Ίσκος με τους Βαλτινούς του. Ο Βαρνακιώτης πριν έρθει, ασφαλίζει τα περάσματα στο Μακρυνόρος απ’ όπου θα μπορούσαν να λάβουν βοήθεια οι Τούρκοι απ΄ τ’ ασκέρια τους στα Γιάννενα.
Τα χαράματα της άλλης μέρας, 28 του Μάη, οι Έλληνες, που πεζοπορούσαν όλη τη νύχτα, φτάνουν στα πρώτα σπίτια της πόλης. Ο Βλαχόπουλος με πεντακόσιους άνδρες επιτίθεται από την πάνω πλευρά της πόλης. Με τις πρώτες τουφεκιές οι Τούρκοι τρέχουν σαστισμένοι προς το εσωτερικό της πόλης όπου είναι και τα ισχυρότερα σπίτια – φρούρια για προστατευτούν.
Με τους εισβολείς ενώνονται και οι Έλληνες κάτοικοι και όλοι μαζί προχωρούν προς το κέντρο της πόλης. Οι Τούρκοι αμύνονται με πάθος. Όταν όμως την άλλη μέρα είδαν να ‘ρχονται κι οι στρατιωτικές ομάδες του Θεόδωρου Γρίβα και του Κώστα Σιαδήμα για ενίσχυση στους πολιορκητές, που τώρα αριθμούν 4.000 άνδρες και βοήθεια από πουθενά δε φαίνεται, ζητούν με κήρυκα να έλθουν σε διαπραγματεύσεις με τους ραγιάδες. Οι Έλληνες καπεταναίοι προτείνουν στους Αλβανούς, να φύγουν χωρίς κανένας να τους πειράξει.
Οι προτάσεις αυτές δεν έγιναν δεκτές από τους πολιορκημένους και νέος σφοδρότερος πόλεμος αρχίζει. Οι Έλληνες, ορμητικότεροι αναγκάζουν τους Τούρκους να εγκαταλείψουν μερικά σπίτια και φτάνουν να πολιορκούν το Διοικητήριο.
Ο Νούρκας Σέρβανης όταν είδε και το Βαρνακιώτη με τα παλληκάρια του να καταφτάνει και έμαθε ότι τα στενά του Μακρυνόρους ήταν πιασμένα – άρα δεν πρόκειται να φανεί βοήθεια – και καθώς τα τρόφιμα είχαν εξαντληθεί, ζήτησε απ’ του Έλληνες να τον αφήσουν να φύγει αυτός και οι Αρβανίτες του χωρίς να τους πειράξουν, αφήνοντας στο έλεος των επαναστατημένων τον τούρκικο πληθυσμό της πόλης που είχε καθήκον να υπερασπίσει. Τη νύχτα μάλιστα έφυγε κρυφά παίρνοντας μαζί του και μεγάλο μέρος των θησαυρών των Τούρκων της πόλης του Αγρινίου.
Έτσι, οι εναπομείναντες Τούρκοι στο Βραχώρι – απροστάτευτοι και μην περιμένοντας πλέον καμία βοήθεια, ήρθαν σε συμφωνία με τους Έλληνες να παραδοθούν. Θα τους άφηναν να φύγουν χωρίς τα όπλα τους σεβόμενοι την τιμή και τη ζωή τους. Η συμφωνία τηρήθηκε: οι έγκλειστοι στο Βραχώρι Τούρκοι, με τον Δερβέν αγά Ταχήρ Παπούλια, υπογράψανε συμφωνία με τον Γ. Βαρνακιώτη, που υποχρέωνε τους Τούρκους να παραδώσουν τα όπλα και να πάνε όπου θέλουν. Η παράδοση της πόλης έγινε μεταξύ της 10ης και 11ης Ιουνίου 1821. Οι Έλληνες σεβάστηκαν τους Τούρκους και τους άφησαν να φύγουν. Έτσι, έπεσε το Βραχώρι (Αγρίνιο), που ήταν το προπύργιο των Τούρκων στη Δυτική Ελλάδα. Το Τουρκοβράχωρο δεν υπήρχε πια. Μέσα από τα ερείπια, τις στάχτες και τ’ αποκαΐδια μαζί με τη νεώτερη Ελλάδα θα γεννιόταν και το νέο Αγρίνιο.
πηγή: http://agrinionews.gr
