Δεν «περπάτησε» στο Αγρίνιο το πρόγραμμα «Σπίτι μου ΙΙ» ενώ η εύρεση σπιτιού έχει μετατραπεί σε «Γολγοθά» για πολλούς όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα «Συνείδηση».
«Βραχνάς» τα ενοίκια για τους γονείς που τα παιδιά τους θα σπουδάσουν σε άλλες πόλεις, ενώ στο Αγρίνιο η φοιτητική στέγη παραμένει φθηνή. Τι αναφέρει σ ο μεσίτης Στράτος Καλύβας.
«Βραχνάς» αποτελεί η εύρεση στέγης για τους φοιτητές και κυρίως για τις οικογένειές τους που καλούνται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη τους για να ενοικιάσουν μια γκαρσονιέρα, η οποία κατά κανόνα στις μεγάλες πόλεις ξεκινά από τα 400 ή 500 ευρώ, ανάλογα και την πόλη φυσικά. Για τους φοιτητές που πρόκειται να σπουδάσουν στο Αγρίνιο τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα, καθώς το Αγρινίου παραμένει μια από τις φθηνότερες πόλεις πανελλαδικά ως προς τη φοιτητική στέγη. Το πρόβλημα λοιπόν αφορά περισσότερο τους γονείς από το Αγρίνιο που τα παιδιά τους θα σπουδάσουν σε άλλες πόλεις της χώρας και σε αστικά κέντρα μεγαλύτερα από το Αγρίνιο.
Η φοιτητική στέγη όμως δεν παύει να είναι ένα μικρό μέρος του στεγαστικού προβλήματος υπάρχει γενικότερα στη χώρα. Και το ζήτημα είναι πως ούτε το πρόγραμμα «Σπίτι μου ΙΙ» έχει καταφέρει έως τώρα να αμβλύνει κάπως το μέγεθος του προβλήματος. Στο Αγρίνιο το πρόγραμμα δεν «έτρεξε» σχεδόν καθόλου, διότι κάποιοι ιδιοκτήτες των ακινήτων που αναζητούσαν οι ενδιαφερόμενοι αποφάσισαν να ανεβάσουν τις τιμές με αποτέλεσμα να μην μπορεί να καλύψει τη διαφορά ο ενδιαφερόμενος.
Ο μεσίτης Στράτος Καλύβας μιλώντας στη «Σ» ανέλυσε και τα δύο ζητήματα. Για το πρόγραμμα «Σπίτι μου ΙΙ» ο κ. Καλύβας επεσήμανε: «Από την αρχή που μελέτησα τις προδιαγραφές από το πρόγραμμα «Σπίτι μου ΙΙ» διαπίστωσα ότι ήταν κάτι που δεν ήταν σωστά δομημένο, συνεπώς δεν με έπεισε για να ασχοληθώ πολύ. Επίσης, κάποιοι ιδιοκτήτες ανέβασαν αρκετά τις τιμές διότι το πρόγραμμα αυτό ήταν επιδοτούμενο για τους δανειολήπτες, με αποτέλεσμα να μην βγαίνει άκρη. Και τι εννοώ. Για παράδειγμα, οι μηχανικοί των τραπεζών πήγαιναν να εκτιμήσουν ένα σπίτι το οποίο πριν 6 μήνες είχε 100 χιλιάδες και ξαφνικά πήγαινε 120 χιλιάδες ή και 130 χιλιάδες. Οι μηχανικοί εκτιμούσαν το διαμέρισμα αυτό στα 100 χιλιάρικα ή στα 90 χιλιάρικα. Έδινε το πρόγραμμα το 80% οπότε ο δανειολήπτης δεν μπορούσε να πάρει 70 χιλ. ευρώ δάνειο ή 80 χιλ. ευρώ δάνειο και να βάλει τα υπόλοιπα από την τσέπη του, οπότε το σύστημα κατέρρευσε. Κατέρρευσε, διότι ένα σπίτι 25ετίας των 100 τ.μ. πωλούνταν 100 χιλ. ευρώ οι ιδιοκτήτες ξαφνικά το έβαλαν προς πώληση 130 χιλ. ευρώ. Αυτό συνέβη όχι μόνο στο Αγρίνιο, αλλά σε όλη την Ελλάδα και μάλιστα εδώ στο Αγρίνιο αυτό το πρόγραμμα δεν «περπάτησε» τόσο πολύ όπως στην υπόλοιπη Ελλάδα. Πήγε καλά σε λίγες περιπτώσεις όπου οι τιμές ήταν λογικές. Ανέβηκαν φυσικά οι τιμές των ακινήτων σε σχέση με παλιότερα, αλλά δεν ανέβηκαν φυσικά μέσα σε έξι μήνες 20% ή 25%».
Σχετικά με την φοιτητική στέγη ο κ. Καλύβας επεσήμανε: «Το Αγρίνιο δεν δέχθηκε πολλούς φοιτητές φέτος. Είναι φθηνή η πόλη όμως, αλλά δεν πάει μια γκαρσονιέρα να μην την βρεις προς ενοικίαση κάτω από 250 ευρώ, από 250 μέχρι και 300 ευρώ. Στην Πάτρα οι γκαρσονιέρες προς ενοικίαση ξεκινούν από τα 400 ευρώ και πάνω, ενώ στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη η τιμής ενοικίασης μιας γκαρσονιέρας ξεκινά από τα 500 ευρώ. Το παράδοξο είναι ότι αρκετοί ιδιοκτήτες κυρίως στην Αθήνα ζητούν 3 και 4 ή ακόμη και 5 μήνες εγγύηση για ένα διαμέρισμα, ακόμη και φοιτητικό, διότι στο παρελθόν χάθηκαν πάρα πολλά λεφτά. Εν μέρει έχουν δίκιο, γιατί στα μεγάλα αστικά κέντρα δεν είναι εύκολο να μάθει κάποιος αν είναι φερέγγυος ή όχι αυτός που ζητά το σπίτι για ενοικίαση, δεδομένου ότι χάθηκαν πολλά λεφτά στο παρελθόν όπως προαναφέραμε. Ουκ ολίγες φορές οι ενοικιαστές έφευγαν χωρίς να πληρώσουν. Στον αντίποδα όμως είναι λίγοι όσοι μπορούν να δώσουν εγγύηση 4 και 5 μηνιάτικα μπροστά, άρα υπάρχει σοβαρό θέμα. Ο «κανόνας» για την αναζήτηση φοιτητικής στέγης είναι οι γκαρσονιέρες, από εκεί και έπειτα αν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα θα αναζητήσουν ένα σπίτι λίγο μεγαλύτερο, απλά και μόνο να υπάρχει και ένα επιπλέον δωμάτιο να κοιμάται και ο πατέρας και η μητέρα όταν επισκέπτονται το παιδί τους. Η συγκατοίκηση φοιτητών στις μεγάλες πόλεις υφίσταται όχι από την πρώτη χρονιά όμως. Από το δεύτερο έτος ξεκινάει αυτό και είναι ευρέως διαδεδομένη πρακτική στις μεγάλες πόλεις, όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη».
Περισσότερες εγκρίσεις, λίγα διαθέσιμα σπίτια στην αγορά
Σχεδόν τριπλασιάστηκαν οι εκταμιεύσεις δανείων τον Ιούλιο σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα στο πλαίσιο του στεγαστικού προγράμματος «Σπίτι μου 2», ωστόσο παραμένουν οι φόβοι ότι ο συνολικός προϋπολογισμός των 2 δισ. ευρώ ενδέχεται να μη φτάσει σε πλήρη απορρόφηση. Από την έναρξη του προγράμματος, στις 15 Ιανουαρίου 2025, έως τις 10 Ιουλίου, εκταμιεύθηκαν 1.736 δάνεια ύψους 185,8 εκατ. ευρώ, ενώ μέχρι τις 5 Ιουνίου είχαν εκταμιευθεί μόλις 613 δάνεια αξίας 64,1 εκατ. ευρώ.
Παρά τον μεγάλο αριθμό προεγκρίσεων από τις τράπεζες, το χάσμα με τις αιτήσεις που εγκρίνονται τελικά από την Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα (ΕΑΤ) αποκαλύπτει το έντονο πρόβλημα εύρεσης επιλέξιμων κατοικιών.
Συγκεκριμένα, μέχρι και την περασμένη Πέμπτη, οι τράπεζες είχαν εκδώσει 29.905 προεγκρίσεις συνολικού ύψους 3,62 δισ. ευρώ, ενώ η ΕΑΤ είχε εγκρίνει 8.579 αιτήσεις συνολικής αξίας 1,019 δισ. ευρώ.
Η αυξανόμενη αξία των ακινήτων, στην οποία έχει συμβάλει και το ίδιο το πρόγραμμα, ελαχιστοποιεί τα πλεονεκτήματα του χαμηλού επιτοκίου. Ένα διαμέρισμα που κόστιζε 150.000 ευρώ το 2024, πλέον πωλείται κατά 20.000-40.000 ευρώ ακριβότερα, με αποτέλεσμα οι ενδιαφερόμενοι να πρέπει να διαθέτουν περισσότερα ίδια κεφάλαια ή να αναζητούν μεγαλύτερα δάνεια.
Η Τράπεζα της Ελλάδος επισημαίνει ότι προγράμματα όπως το «Σπίτι μου ΙΙ» είναι μεν κοινωνικά χρήσιμα, ωστόσο χωρίς ενίσχυση της προσφοράς ακινήτων, εντείνουν τη ζήτηση και δεν μπορούν να λύσουν μακροπρόθεσμα το στεγαστικό πρόβλημα της χώρας.
Κώστας Χονδρός - Εφημερίδα «Συνείδηση»
sinidisi.gr
