Με πολλή συγκίνηση η «Διέξοδος» εγκαινίασε την νέα της δραστηριότητα που είναι η Αρχειακή Βιβλιοθήκη Μεσολογγίου «Ακακία Κορδόση». Ο χώρος που φιλοξενεί την Βιβλιοθήκη βρίσκεται απέναντι από την «Διέξοδο» και περιλαμβάνει περισσότερα από 2.000 βιβλία καθώς και άλλο υλικό που απεικονίζει το Μεσολόγγι από το 1880 μέχρι το 1980.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε και με αφορμή την συμπλήρωση 10 ετών από τον θάνατο της Μεσολογγίτισσας συγγραφέως Ακακίας Κορδόση. Ο ιδρυτής της «Διεξόδου» Νίκος Κορδόσης στην ομιλία του αρχικά ευχαρίστησε όλους για την παρουσία τους «στην γιορτή για την εξαγγελία ενός νέου πολιτιστικού χώρου» όπως υπογράμμισε.
«Υπάρχει όμως και η αθέατη εικόνα αυτού του χώρου. Είναι η σχέση του με το Μεσολόγγι και μόνο με αυτό. Για τον λόγο αυτόν άλλωστε και η πινακίδα είναι σκεπασμένη με το έμβλημα του δήμου μας. Και το τονίζω διότι σε αυτόν τον χώρο είναι συμπυκνωμένο το πνεύμα μιας ολόκληρης πόλης επί δύο και πλέον αιώνες. Δύο χιλιάδες περίπου βιβλία από τις αρχές του 19ου αιώνα μέχρι τις μέρες μας που είτε αφορούν αποκλειστικά και μόνο το Μεσολόγγι είτε είναι γραμμένα από Μεσολογγίτες συγγραφείς, ενώ παράλληλα τον τεράστιο αυτόν πνευματικό πλούτο ενισχύουν 2.500 ασπρόμαυρες φωτογραφίες και σλάιτς που καλύπτουν την εκατονταετία 1880 – 1980. Και το περιεχόμενο αυτό, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό αφού ο χώρος εξαγγέλλεται στη μνήμη της Ακακίας», είπε μεταξύ άλλων ο κ. Κορδόσης.
Συγκινητική ήταν η ομιλία της καθηγήτριας γαλλικών Λένας Κοπανέλη, η οποία μίλησε για τη μακροχρόνια και πολύπλευρη σχέση της με την τιμώμενη, ως μαθήτρια, συνάδελφος και φίλη της, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Αρκετοί από όσους βρισκόμαστε απόψε εδώ πιθανώς να είμαστε λίγο-πολύ γνωστοί. Ίσως με κάποιους να μην γνωριζόμαστε. Όμως, όλους μάς συνδέει κάτι: Η αγάπη μας για την Ακακία. Η αγάπη αυτών που την γνώρισαν και την έζησαν από κοντά, αλλά και αυτών που την γνώρισαν μέσα από τα βιβλία της».
Μίλησε και για την σχέση της με την Ακακία Κορδόση η οποία ξεκίνησε όταν ήταν μαθήτριά της και συνεχίστηκε ως συνάδελφός της: «Μια σχέση αμοιβαίας αγάπης και σεβασμού, που εξελίχθηκε σε μακροχρόνια φιλία. Όλα άρχισαν από την στιγμή που μπήκε στην τάξη. Μας μαγνήτισε! Μας μαγνήτισε το χαμόγελό της, που το χάριζε απλόχερα. Το στοργικό της βλέμμα αλλά και η σταθερή κομψότητά της. Μας γοήτευε ο ήρεμος και φιλικός της λόγος, όταν άρχιζε το μάθημα. Προσωπικώς με έκανε να αγαπήσω το μάθημά της τόσο πολύ, ώστε στην συνέχεια να ακολουθήσω τις αντίστοιχες σπουδές. Να γίνω συνάδελφός της, έχοντας πάντα μέσα μου ως πρότυπο εκείνη. Την αγαπημένη μου Ακακία».
Αναφερόμενη στην καθηγήτρια και συνάδελφό της περιέγραψε την Ακακία Κορδόση όπως την έζησε εκείνη: «Η Ακακία ήταν απλή, ευαίσθητη και προσιτή με όλους ανεξαιρέτως. Αν και το πνεύμα της ήταν πολύ ισχυρό και καλλιεργημένο, είχε τον τρόπο να γίνεται οικεία και αγαπητή με τον καθένα. Πώς μπορώ να ξεχάσω τα απογεύματα, που μας καλούσε σπίτι της και είχε όλη την όρεξη, το μεράκι και την διάθεση να μας διδάξει ακόμη περισσότερα, σε ένα κλίμα χαλαρό και φιλικό, κάνοντας την μάθηση ένα ευχάριστο ταξίδι στην γνώση; Θεωρώ τον εαυτό μου αλλά και όλους τους μαθητές της ευλογημένους, που είχαμε την τύχη να ζήσουμε τα μαθητικά μας χρόνια κοντά σε αυτόν τον μοναδικό άνθρωπο».
«Η Ακακία υπήρξε πρωτεργάτης σε πάρα πολλούς τομείς στην πόλη μας. Ήταν αυτή που έφερε την αναγέννηση στον πολιτισμό και στα γράμματα. Απ’ αυτήν ακούσαμε για πρώτη φορά τον όρο «αδελφοποίηση» και ζήσαμε μια υπέροχη και ταυτόχρονα πρωτότυπη εμπειρία. Ιδέα, σχεδιασμός και υλοποίηση ανήκαν αποκλειστικά και μόνο σ’ εκείνη. Με ενέργειές της, το 1980, έγινε η πρώτη φιλοξενία Γάλλων μαθητών, οι οποίοι με την συνοδεία των καθηγητών τους ήλθαν στο Μεσολόγγι και έμεναν στα σπίτια μας. Στην συνέχεια ακολούθησαν κι άλλες, οργανωμένες από την ίδια, ανταλλαγές φιλοξενίας τόσο στο Μεσολόγγι όσο και στην Γαλλία».
«Η Ακακία, κυρίες και κύριοι, μπορούσε με συγκλονιστικό τρόπο να μεταλαμπαδεύει την αγάπη της για την «Αβρούπολη», το Μεσολόγγι, σε όλους γύρω της και να τους κάνει κοινωνούς μιας μαγευτικής σχέσης. Η Ακακία ήταν που μας καθοδηγούσε και μας φώτιζε σαν φάρος, κι όλες τις εμπειρίες που αποκτήσαμε τις οφείλουμε σ’ αυτήν, την δραστήρια και δημιουργική καθηγήτριά μας».
Αυτά ήταν κάποια από τα σημαντικότερα σημεία της ομιλίας της εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της προς την Ακακία που δίδαξε ζωή.
Η συντονίστρια της εκδήλωσης Κωνσταντίνα Καρβέλη αφού καλωσόρισε τους προσκεκλημένους ανέγνωσε το ιδιόχειρο σημείωμα της Ακακίας πριν φύγει: «Αγάπησα όλους τους ανθρώπους. Αγωνίστηκα να νικήσω ή να αξιοποιήσω τη δυστυχία μου. Τώρα παραδίδομαι στη λήθη».
Την εκδήλωση πλαισίωσε μουσικά ο Χρήστος Βλαχογιάννης ενώ έδωσε το παρών πλήθος κόσμου.
