Μια σημαντική διάκριση πέτυχε η παράσταση «Ομικρονγιώτα», σε σκηνοθεσία του Αγρινιώτη Γιάννη Διδασκάλου στο 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Saint Muse, που πραγματοποιήθηκε στη Μογγολία.

Το φεστιβάλ, το οποίο διεξήχθη από τις 16 έως τις 24 Μαΐου 2025 στην πρωτεύουσα Ουλάν Μπατόρ, συγκέντρωσε συμμετοχές από όλο τον κόσμο, δημιουργώντας μια πολυπολιτισμική καλλιτεχνική συνάντηση. Η παράσταση που ξεκίνησε μόλις τον Ιούλιο του 2024 στην Θεσσαλονίκη κατάφερε όχι μόνο να διεκδικήσει μια θέση στο φεστιβάλ αλλά και να αναγνωριστεί στο διαγωνιστικό κομμάτι.

Η ελληνική συμμετοχή διακρίθηκε στην τελετή λήξης καθώς η παράσταση τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας, για τον Γιάννη Διδασκάλου, και το βραβείο σκηνογραφίας, για τις Ζωή Πάπαρη και Αθανασία Χαλκιά. Η ομάδα συγκέντρωσε συνολικά τέσσερις υποψηφιότητες, μεταξύ τον οποίων για την ερμηνεία τους ο Γιάννης Δάφνης και ο Αλέξανδρος Μαυρουδόπουλος.

Η παράσταση «Ομικρονγιώτα» στο φεστιβάλ άφησε το δικό της αποτύπωμα, που ξεπερνάει τις διακρίσεις και τα βραβεία, υπογραμμίζει την επαφή των λαών μέσω του θεάτρου και την δύναμη
που αυτό έχει σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, στο συλλογικό και στον προσωπικό μας κόσμο.
Μετά την επιτυχία στο φεστιβάλ της Μογγολίας η παράσταση «Ομικρονγιώτα» συνεχίζει την πορεία της στην Αθήνα, με την συμμετοχή της στο 6ο Φεστιβάλ Θεάτρου 2510 στη Σκηνή Μπρεχτ, στην Αθήνα.

Περιγραφή παράστασης

Δύο άνθρωποι περιμένουν καλεσμένους, στον απομονωμένο κόσμο τους. Θέλουν να αναγγείλουν κάτι. Αναφέρονται σε αυτό ως επείγον. Άνθρωποι. Αλληλοεξαρτώμενοι. Ένας. Εκεί που ακόμη υπάρχει ζωή. Αν υπάρχει. Ένας στόχος. Να μιλήσουν. Προσκαλούν και υποδέχονται όλους όσους χάραξαν μια ρωγμή επάνω τους. Ποιος χάνει; Ποιος κερδίζει; Θα αποτελέσουν μάρτυρες σε κάτι που συνέβη πριν από λίγο.
-Μια κουβέντα προσπαθείς να πεις… δεν μπορείς.

Δεν συμβαίνει συχνά να αντικρίζεις όλο τον κόσμο.

Αντί σκηνοθετικού σημειώματος

Η παράσταση “σκοντάφτει” στη μοναξιά, “ξεμπλέκει” τις σχέσεις των ανθρώπων, “αναρωτιέται” για το νόημα της ζωής, “φλερτάρει” με την αυτοκτονία, “πονάει” για τα συναισθήματα που δεν
εκφράστηκαν, “λυγίζει” στην αδυναμία, “χαμογελάει” στη φαντασία, “κλείνει το μάτι” σε όλες εκείνες τις παράλογες συναντήσεις της ζωή μας.

Για να εξηγιέμαι:

Αυτή η παράσταση, μακάρι να “μιλάει” για τον Άνθρωπο μέσα μας. Να “μιλάει” στον Άνθρωπο μέσα μας. Με αθωότητα και ειλικρίνεια. Να μπορέσει να “πει” όχι αυτά που θέλει, αλλά όλα αυτά
που φοβάται να ακούσει.

Αντί δραματουργικού σημειώματος

Η μοναξιά επιβάλλει ενικό αριθμό. Το πολύ πολύ να την μοιραστείς -ζυγός αριθμός. Οι άνθρωποι, καλεσμένοι, μόνοι, ανυπόταχτοι, αθώοι, φιλόξενοι, μοναχικοί, ευγενικοί, αστείοι, αυτοί, τραυματισμένοι, άδειοι, γεμάτοι, πονεμένοι, βρεγμένοι, κενοί, συναισθηματικοί, αξιοσέβαστοι, παράξενοι, μεγάλοι, μικροί, κατεστραμμένοι, λογικοί, παράλογοι, απομονωμένοι, νοσταλγικοί, εκείνοι, ξένοι, αγνοί, βρώμικοι, καθαροί, διάφανοι, λησμονημένοι, καθισμένοι, ριψοκίνδυνοι, ξεχασμένοι, προσηλωμένοι ελπιδοφόροι, μελλοθάνατοι...όλα με όμικρονγιώτα, δεν θα μπορούσα ποτέ να ξεχάσω το εμείς. και όλα τα επίθετα μας με όμικρονγιώτα.

Συγγραφή κειμένου/Δραματουργία:
Αθανασία Χαλκιά
Αλέξανδρος Μαυρουδόπουλος
Γιάννης Δάφνης
Γιάννης Διδασκάλου
Ζωή Πάπαρη

Σκηνοθεσία:
Γιάννης Διδασκάλου

Επί σκηνής:
Αλέξανδρος Μαυρουδόπουλος
Γιάννης Δάφνης

Σκηνογραφία/ενδυματολογική επιμέλεια:
Αθανασία Χαλκιά
Ζωή Πάπαρη

Επιμέλεια κίνησης:
Αλέξανδρος Γκουντινάκης

Πρωτότυπη μουσική/επιμέλεια ήχου:
Capétte

Σχεδιασμός φωτισμού:
Φανή Πολυξένη Κουρτίδου Βλαχογιάννη
Γιάννης Διδασκάλου

Trailer:
Μαλβίνα Παπάζογλου
Ιάσονας Πρελορέντζος
Αθηνά Τρούσσα
Βίντεο παράστασης:
Μαλβίνα Παπάζογλου
Ιάσονας Πρελορέντζος
Αθηνά Τρούσσα
Ραφαηλία Χουλιάρα

Γραφιστικά:
Ζωή Πάπαρη

Παραγωγή:
Librart Performing Arts Ensemble

Φωτογραφία:
Αλέξανδρος Ζήλος
Κωνσταντίνος Ζήλος
Μαρία Καραπαναγιώτου
Ζωή Πάπαρη
Άννα Βουλτσίδου
Νίκος Μάτης

Εξωτερικοί συνεργάτες:
Ειρήνη Σεβαστοπούλου
Μαρία Καραπαναγιώτου

sinidisi.gr