Βιβλιοπαρουσίαση της Κατερίνας Λιβιτσάνου Ντάνου
Για μια ακόμη φορά η Αγρινιώτισσα ποιήτρια Μόλλη Βότση με εξέπληξε ευχάριστα, με το νέο της ποιητικό βιβλίο, που εκδόθηκε πρόσφατα με τίτλο «Επιστροφή στις ρίζες». Πρόκειται για 20 καλοδουλεμένα ποιήματα, γραμμένα σε ελεύθερο στίχο, που μας ταξιδεύουν στον κόσμο της Ποίησης , δίνοντας μηνύματα πολλαπλά. Και επειδή «ουκ εν τω πολλώ το ευ», μέσα από αυτά τα ολιγόστιχα ποιήματα η Βότση δείχνει πως γνωρίζει καλά την ποιητική τέχνη και καταδεικνύει το ρομαντισμό και τον ευαίσθητο ψυχικό της κόσμο, που αγαπάει όσα η ζωή μάς δίνει, λυπάται για τα χρόνια που περνούν και αγανακτεί για τα κακά και τις συμφορές αυτού του κόσμου, επιδιώκοντας απόδραση από αυτά , νοητή ή υπαρκτή, με αγαπημένο της πρόσωπο από παλιά ή σήμερα!
Το βιβλίο αφιερώνει στην αγαπημένη της φίλη Ρέα, συνδέοντας τον τίτλο με στίχους της ποιήτριας Πολυξένης Χούση «Μέσα σε δάφνης στέφανο το φέγγος και το κάλλος, / ο Παρθενών σημάντορας μες το χρυσό του ήλιου. / Ψυχή από φως κι αλάβαστρο στου κόσμου το σεργιάνι / κάμποι και δάση και βουνά με θάλασσα γιορντάνι». Στο ομότιτλο ποίημα «επιστροφή στις ρίζες» διαμαρτύρεται για το σύγχρονο κόσμο και εκφράζει την επιθυμία να της δοθεί το δικαίωμα να αποδράσει σε μαγικό κόσμο, για να λυτρωθεί «όταν οι ιδέες κι οι φιλοσοφίες γύρω μας γκρεμίζονται / …./ νιώθω πως έχουμε τουλάχιστον δικαίωμα στο όνειρο / αφού η ψυχή μας είναι ελεύθερη / … για πάντα ν’ αποδράσει και να λυτρωθεί / … γυρίζοντας στα χρόνια της χαμένης αθωότητας, / στον ξεχασμένο, όμορφο κόσμο μας, το μαγικό».
Τα νοητά ταξίδια, ο κόσμος των ονείρων, η υποτακτική και η προστακτική έγκλιση είναι τρόποι, να εκφράσει επιθυμίες για πράγματα που ήθελε να γίνουν και δεν έγιναν, για αγαθά και αξίες της ζωής που αγαπάει και επιδιώκει « Και να ‘ναι ο πόθος μέσα μας κρυφός / ο κόσμος γύρω μας μικρός» (σελ. 10), « πάρε με ταξίδι όπου πας,/ … να πιω σ’ ένα κοχύλι την αγάπη σαν παλιό κρασί / να γύρω στ’ άγιο χώμα / να ξαναγεννηθώ» (σελ. 14) , να παίρναμε ένα πλοίο / κρυφά απ’ το έρημο, παλιό λιμάνι / ένα περήφανο καράβι φτερωτό» (σελ. 20). Απευθυνόμενη σε ένα παιδί του γνωστοποιεί το σκληρό κόσμο στον οποίο γεννήθηκε και θαυμάζει την ευδαιμονία του «Κοιμάσαι / στη ζεστή αγκαλιά της ευδαιμονίας / … δεν ξέρεις / δεν έμαθες τίποτε ακόμη / για την κακία των ανθρώπων / για το αίμα στα πεζοδρόμια / για το σκληρό πρόσωπο της βίας» (σελ. 15).
Η ποιήτρια αγαπάει τη φύση, είναι κοινωνική, χρειάζεται τη συντροφικότητα και θεωρεί την αγάπη και τον έρωτα απαραίτητο στοιχείο ευδαιμονίας για όλες τις ηλικίες « σ’ ευχαριστώ / για τα μακρινά, ζεστά καλοκαίρια / για τα φεγγάρια, την αγάπη, / το πρώτο φιλί κάτω απ’ τα’ αστέρια» (σελ. 16), « κι αν έχεις φύγει / έρχεσαι πάντα στα όνειρά μου σα γιορτή» (σελ. 17), «έλα μαζί μου για να τρέξουμε / αντίθετα στον άνεμο / να πάμε πέρα από τα σύνορα / της μοίρας και της λογικής» (σελ. 22) , « τραγούδησέ μου / κάποιο τραγούδι ξεχασμένο / που το χορεύαμε στην ακροθαλασσιά / σε χρόνια περασμένα» (σελ. 24), «παλιέ μου αγαπημένε / των στοχασμών και των ονείρων / της πρώτης Άνοιξης, πρώτο μου αστέρι» (σελ. 25). Πάντα νοσταλγεί τη γενέθλια γη και τα ανέμελα χρόνια που έζησε εκεί και που τώρα παραμένουν μια γλυκιά ανάμνηση «να γυρίζω πάλι στη μακρινή πατρίδα , την αγαπημένη / … και να ‘ναι οι δρόμοι ροδοπέταλα σπαρμένοι / … και να μαθαίνω την υπέρτατη ευτυχία, / όταν στον έναστρο ουρανό / θα ταξιδεύουμε παρέα» (σελ. 19).
Ανεξάντλητος λοιπόν, ο συναισθηματικός κόσμος της ποιήτριας Μόλλης Βότση και γεμάτο εμπειρίες το ταξίδι που μου χαρίζει , κάθε φορά που παίρνω στα χέρια μου και διαβάζω ένα βιβλίο της. Θερμές ευχές για υγεία, εμπνεύσεις , καλή συνέχεια και για το τέλος επισημαίνω τους στίχους «Θα σου χρωστώ / το φωτεινό κομμάτι της ζωής μου / τις θεϊκές στιγμές που κρύβω / ανέγγιχτες στο βάθος της ψυχής μου…» (σελ. 16).
agrinionews.gr
