Ζει μόνιμα στην Αθήνα και είναι συγγραφέας. Από το Αγρίνιο έχει «ξεκόψει» υλικά-η περιουσία πουλήθηκε προ πολλών ετών- αλλά ψυχικά παραμένει πάντα εκεί, όπου μεγάλωσε.
«Τώρα μου έμεινε η προφορά του «ΝΙ» και του «ΛΙ» για να με δουλεύουν τα παιδιά και η γυναίκα μου. Και ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ», σημειώνει ο Τάκης Γεράρδης.
Το παρακάτω κείμενο είναι τμήμα ενός σπονδυλωτού πονήματός μου για το ποδόσφαιρο. Γράφτηκε πριν από τρία χρόνια.
Του Τάκη Γεράρδη
Δύσκολη υπόθεση να διοικείς μια ομάδα με τίμιο τρόπο στην Ελλάδα.
Το Προεδριλίκι όσο γοητευτικό κι αν δείχνει ουσιαστικά είναι ένα βάδισμα σε κινούμενη άμμο. Περπατάς και σε καταπίνει. Δεν γνωρίζεις με ασφάλεια τι πρέπει να κάνεις για να σωθείς. Να σταθείς ακίνητος; Ή να εξακολουθήσεις να βαδίζεις; Και για πολλούς Προέδρους είναι συνάμα και μια μηχανή του κιμά. Μπαίνεις ατόφιος και ακέραιος από πάνω και βγαίνεις ψιλοκομμένος στο χαρτί.
Η ιστορία του Φώτη Κωστούλα είναι γνωστή: Χούντα, φτώχεια, αλλά και όνειρα για το μέλλον. Σπουδάζει δημοσιογραφία στην Αθήνα. Όταν τελείωσε όμως τη στρατιωτική του θητεία και έψαξε για δουλειά:
«Δεν μπορούσα να βρω κάτι και η στάμπα μου ως Αριστερού κάθε άλλο παρά διευκόλυνε την κατάσταση» έχει πει σε μια συνέντευξη ο ίδιος.
Ο Φώτης Κωστούλας, παιδί φτωχικής οικογένειας, πήγε να ψάξει την τύχη του στη Σουηδία. Και εκεί έγινε μέγας και τρανός. Η πορεία του υπήρξε παραμυθένια. Άνοιξε με τη Σουηδέζα γυναίκα του μια εταιρεία ταξιδίων και τη μετέτρεψαν σε μια από τις μεγαλύτερες στη διακίνηση τουριστών στη Σουηδία και στον κόσμο. Απασχολούσαν χιλιάδες άτομα, οι τζίροι της την κατέτασσα στις 50 πιο εύρωστες επιχειρήσεις στη Σουηδία. Συχνά πηγαινοερχόταν στην Ελλάδα αλλά πλέον με άλλους όρους, σαν πολύ μεγάλος επιχειρηματίας που είχε γίνει. Και όταν τέθηκε θέμα πώλησης αυτής της εταιρείας ταρακουνήθηκε η Σουηδία: Τηλεοράσεις, συνεντεύξεις όλοι ασχολούνταν με αυτό για πολύ καιρό.
…Τυχαίνει να γνωρίζω από πρώτο χέρι πως ο Κωστούλας βοήθησε πολύ κόσμο – μάλιστα σε μερικούς φίλους του από τα παλιά, συνέβαλε καθοριστικά στο να αλλάξει η ζωή τους κυριολεκτικά. Ποτέ δεν ξέχασε την καταγωγή του, την παιδική του γειτονιά, τους συγγενείς του και τους νεανικούς κολλητούς του…
Το 2005 κι αφού εν τω μεταξύ πούλησε την εταιρεία του, εγκαθίσταται στην Ελλάδα, έρχεται στο Αγρίνιο όπου και αναλαμβάνει από την Γ Εθνική τον Παναιτωλικό. Με το ποδόσφαιρο οι σχέσεις του ως τότε ήταν χλιαρές, δεν περίσσευε και χρόνος. Κανείς δεν τον μπέρδεψε αν και πολλοί προσπάθησαν. Ο Παναιτωλικός γι’ αυτόν έδειχνε σαν ένα νέο protzekt στη ζωή του, σαν ένα new deal. Κατέστρωσε σχέδια και εισήγαγε στο Αγρίνιο άλλο πνεύμα, άλλες αντιλήψεις. Οργάνωσε το σωματείο εντελώς διαφορετικά. Το έμαθε να σκέφτεται και να πράττει Σουηδικά δίχως όμως να απωλέσει τη μεσογειακή του φλόγα.
Εκείνη την πρώτη εποχή έδειχνε πως ο Παναιτωλικός θα μοιάσει κάπως με την Ξάνθη. Μόνο που ο Κωστούλας δεν ήταν Πανόπουλος ούτε και Μπέος. Πολύ περισσότερο ποτέ δεν υπήρξε σαν τους αδερφούς Μητρόπουλους και το Αιγάλεω.
Όπως γίνεται με όλους τους φιλάθλους στον κόσμο και στην Ελλάδα οι Αγρινιώτες ήταν ανυπόμονοι, φλέγονταν να δουν την ομάδα τους στην Α Εθνική κατηγορία. Όμως ο Κωστούλας την πήγαινε βήμα βήμα. Ποτέ δεν ακούστηκε όλα αυτά τα χρόνια κάτι επιλήψιμο για τον ίδιον και για την ομάδα. Παίκτες και προπονητές έχουν έρθει στον Παναιτωλικό πολλοί και από πολλά σημεία του πλανήτη, ποτέ όμως δεν διαβάσαμε πως κάποιος από αυτούς δεν πληρώθηκε στην ώρα του και στο ακέραιο. Ούτε μια καταγγελία, δεν έγινε. Ούτε ένα παράπονο δεν εκφράστηκε δημόσια.
Πριν ανέβει στην Α Εθνική ο Παναιτωλικός και πριν ο Κωστούλας φτιάξει το πρότυπο προπονητικό κέντρο στο Αγρίνιο τον πλεύρισαν οι επιτήδειοι. Πρόεδρε, να δώσαμε αυτά, να πάρουμε τον αγώνα, να ανέβουμε κατηγορία. Όσο εγώ είμαι Πρόεδρος δεν θα γίνει ΠΟΤΕ αυτό. Ας μείνουμε για πάντα στη Γ Εθνική, απάντησε ξερά και τους έκλεισε την πόρτα.
Μεθοδικά. ορθολογικά και τίμια η ομάδα του Παναιτωλικού ανέβηκε κατηγορίες και για είκοσι σχεδόν χρόνια είναι σε άλλο επίπεδο. Έπιασε ταβάνι κάπου μεταξύ του σωθήκαμε άνετα αλλά δεν μπορούμε να πάμε παραπάνω, να διεκδικήσουμε έξοδο στην Ευρώπη. Τελευταία ο Παναιτωλικός έδειξε έναν κορεσμό, δυο χρονιές χαροπάλεψε να σωθεί. Ο κορεσμός ήρθε φυσιολογικά μετά από λάθη σε επιλογές παικτών και προπονητών, αλλά και από το γεγονός πως οι αντίπαλοι παίρνουν μεταξύ τους βαθμούς ειδικά στα τελευταία παιχνίδια πιο «άνετα» από τον Παναιτωλικό. Δύσκολη υπόθεση να διοικείς μια ομάδα με τίμιο τρόπο στην Ελλάδα. Αλλά να που με τον Πετράκη κάτι νέο φάνηκε.
Τώρα ο Παναιτωλικός βρίσκεται σε σημαδιακό μεταίχμιο. Ο Πρόεδρος δείχνει να έχει μπουχτίσει και να έχει κουραστεί και συζητά την μεταβίβαση των μετοχών. Κοντεύει και τα ογδόντα…
Δεν έχουν σημασία τα όποια λάθη έχει κάνει στα είκοσι χρόνια ο Κωστούλας – και ποιος είναι αλάθητος; – αυτό που έχει σημασία και κυριαρχεί στο χώρο του ποδοσφαίρου είναι πως δίδαξε και διδάσκει ήθος. Στα μάτια μου μοιάζει κάπως με τον παλιό παράγοντα του ΠΑΟΚ τον Παντελάκη: Αγάπη για την ομάδα, τιμιότητα, αποδοχή από όλο τα σύστημα.
Δεν έδωσε ποτέ κανένα δικαίωμα να πουν πως ο Παναιτωλικός είναι στο άρμα μιας μεγάλης ομάδας, ή ότι ο ίδιος συναναστράφηκε ύποπτα με κάποιον άλλον Πρόεδρο. Ο Κωστούλας έδειξε στο Πανελλήνιο πως υπάρχει κι άλλος τρόπος να διοικείς μια ομάδα κι αυτός ο τρόπος δεν έχει καμία σχέση με τους γνωστούς.
Είμαι βέβαιος πως τώρα ψάχνει το καλύτερο για τον Παναιτωλικό γιατί απέδειξε όλα αυτά τα χρόνια πως ότι έκανε το έκανε σε συνδυασμό Σουηδικού ορθολογισμού και μεγάλης αγάπης για τον τόπο του.
Θα μείνει στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και του σωματείου σαν ένας άνθρωπος που παρήγαγε έργο χωρίς τυμπανοκρουσίες, με σοβαρό και κυρίως με τίμιο τρόπο.
Λίγα λόγια για τον Τάκη Γεράρδη
Ο Τάκης Γεράρδης γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Σπούδασε οικονομικά στη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά και δημοσιογραφία στο Frei Universitat Berlin. Από το 1991 μέχρι το 1997 εξέδιδε το μηνιαίο περιοδικό ‘’Ο καφές’’. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί. Ζει στην Αθήνα.
Έχει εκδώσει:
agriniopress.gr
