Μια ευχάριστη έκπληξη περιμένει εδώ και λίγο καιρό τους Αγρινιώτες στην καθημερινή τους βόλτα στο κέντρο της πόλης. Μιλάμε για τον Σοφοκλή Θαυμαστό ο οποίος τραγουδά με συντροφιά της κιθάρας του πότε μόνος πότε με παρέα, σε κεντρικά σημεία του Αγρινίου, δίνοντας μια διαφορετική νότα στην πόλη και προσδίδει επιπλέων θετικά στοιχεία στην ταυτοτητά της. Τον συναντήσαμε και μιλήσαμε μαζί του για αυτό το εγχείρημα που ομολογουμένως ομορφαίνει την καθημερινοτητά μας. Η συνάντηση και η συνέντευξη έγινε με την Χρύσα Σπαή (για το AgrinioBestOf.gr) στις 17/11/2016 ημέρα μνήμης για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου, όπου ο ίδιος με τον Χρήστο Ρίζο (από Θεσσαλονίκη) στο Σαξόφωνο και την Κωνσταντίνα Υφαντή (από Αγρίνιο) στα φωνητικά, τραγουδούσαν γνωστές και άγνωστες μελωδίες, καθηλώνοντας τους περαστικούς.
Σοφοκλή Πότε ξεκινήσες να τραγουδάς ;
Κοίτα, η μουσική ήρθε πάνω μου γύρω στα εικοσιοκτώ μου χρόνια. Εκεί πέρα έγραψα ένα στίχο, ο οποίος με ανάγκασε να αλλάξω τρόπο ζωής. Δεν έμαθα ποτέ να τραγουδάω με την έννοια αυτή, απλά ήθελα κάτι να τους πώ.
Ποια τα ακουσματά σου και οι επιρροές σου ;
Μεγάλωσα σε μια επαρχιακή πόλη (Αγρίνιο) όπου στα χρόνια των 90’ς το ιντερνετ δεν ήταν τόσο αναπτυγμένο οσο τώρα. Τα ακουσματά μας ήταν οι Τρύπες, τα Διάφανα Κρίνα, Οι κλασσικές ροκ μπάντες που μεσουρανούσαν εκείνη την εποχή πχ Οι Νιρβάνα, Οι Doors, μπορώ να σου πώ δεκάδες. Μεγάλωσα με ροκ ακούσματα μπορώ να πω, αλλά το ροκ δεν είναι απαραίτητα το ηχόχρωμα της κάθε μπάντας, αλλά για το δικό μου κεφάλι είναι αυτό που έχει να πεί ο καθένας και πώς θα το υποστηρίξει.
Ποιο όνειρο είχες απο παιδί ;
Ειχα όνειρο να αφήσω κάτι πίσω. Αυτό δεν ήξερα με ποιο τρόπο θα το κάνω και τελικά παράτησα οτιδήποτε άλλο και ασχολήθηκα με την μουσική επειδή έτσι ηταν να γίνει.
Τι έχεις σπουδάσει ;
Εχω σπουδάσει αλλά δεν έχω τελειώσει το Μαθηματικό. Το ξεκίνησα στην Αθήνα, το συνέχισα στην Πάτρα. αλλά λόγω σκληρού βιοπορισμού και λόγω μουσικής που μπήκε στην ζωή μου κατάλαβα ότι έχω άλλο δρόμο από τους αριθμούς και έτσι έφυγα μακρυά τους.
Είναι το τραγούδι, όπως το εκφράζεις εσείς δηλ. στο δρόμο, μια ξεχωριστή μορφή τέχνης ;
Η μουσική στον δρόμο τώρα είναι μια κοινωνική και πολιτική πράξη, είναι μια πράξη ελευθερίας και όποιος το τολμάει δεν έχει επιστροφή. Αν το επιχειρήσεις αυτό το πράγμα μπαίνεις σε ένα τελείως διαφορετικό κόσμο, σε ένα τελείως διαφορετικό παραμύθι κοντα στο αρχέγονο, παράγεις οτιδήποτε παίζοντας μουσική σε οποιαδήποτε στιγμή της καθημερινότητας, σε οποιοδήποτε σημείο, και έχεις το χαμόγελο των παιδιών. Ακόμη και αν οι μεγάλοι έχουν ξεχάσει το παραμύθι, τα παιδιά θα το θυμούνται, θα κοιτάξουν, θα χαμογελάσουν.
Σοφοκλής Θαυμαστός - Κωνσταντίνα Υφαντή - Χρήστος Ρίζος
Τι σε έκανε να εκφράζεσε καλλιτεχνικά στον δρόμο ;
Με έπιασε απόγνωση, απόγνωση για όλα οσα γίνονται σε αυτή την χώρα, απόγνωση για τον τρόπο που λειτουργεί αυτή η χώρα, που λειτουργούν τα μαγαζιά. Με έκανε ο έρωτας μπορώ να σου πώ που με έβγαλε στον δρόμο γιατί δεν μπορείς να χαρείς με τον ίδιο τρόπο την μουσική σε μια μουσική σκηνή ή στο δρόμο με την ελευθερία που σου δίνει. Και πιο πολύ η ανάγκη να μαζέψω από πόλη σε πόλη όσους περισσότερους «τρελλούς» μπορώ. Μόνο οι τρελλοί μπορούν να αλλάξουν κάτι σε αυτόν τον κόσμο. Πολλοί βέβαια αναγνωρίζονται μετά θάνατον. Είναι πολύ κλασικό παράδειγμα αυτό.
Ποιες ηλικίες συνήθως δίνουν προσοχή στα τραγούδια σου ;
Κοίταξε να δείς. Στον δρόμο είναι κυρίως παιδιά από πέντε μέχρι δεκαεφτά χρονών. Στις σκηνές που έχω δουλέψει, στα μαγαζιά με την μπάντα μου κλπ ο στίχος μας και αυτό που έχουμε να πούμε γιατι το πρόντζεκτ είναι πώς να αλλάξουμε τον κόσμο με το χαμόγελο και αμα δώσουμε καλή ενέργεια στα παιδιά τα παιδιά θα αναπαράγουν καλή ενέργεια και ισως ξυπνήσουμε σε ένα κόσμο πιο όμορφο ένα πρωί. Απευθύνομαι στα παιδιά και στους γονείς με σκέψεις και μορφές για το πώς θα αλλάξουμε κάτι, γιατί είμαστε σε ένα πάτο που δεν ξέρουμε αν είναι ο τελευταίος ή αν έχει να πέσουμε και άλλο ακόμα. Πως φεύγουμε από εκεί λοιπόν ; με αγάπη και μουσική. Με την τέχνη γενικότερα.
Συνήθως τραγουδάνε μαζί σου κάποιοι περαστικοί ;
Οι περαστικοί από πόλη σε πόλη υποδέχονται τους μουσικούς με αγάπη. Μπορεί να γίνει μια συναυλία ξαφνικά στο δρόμο. Να μαζευτούν 80-100 άτομα που θα αρχίσουν να χορεύουν και να τραγουδάνε, μπορεί να μας φέρουνε γλυκά ή άλλα εδέσματα (στα νησιά κυρίως που είναι ενας τρόπος ζωής αυτό το πράγμα) Οι αντιδράσεις είναι πολύ καλές. Σίγουρα υπάρχουν και κάποιοι που ταλαιπωρούνται συνήθως όταν παίζουμε σε κάποια συγκεκριμένα σημεία αλλά εκεί ζητάμε και εμείς λίγη κατανόηση γιατί είναι δύσκολο να παράγεις μουσική έξω δίχως ηλεκτρισμό, δηλαδή τελείως με φυσικά μέσα να επηρεάσεις το μυαλό τους. Αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο. Οπότε αν θέλουμε να υπάρχει μουσική πλέον στον πλανήτη και όχι απλά σε ένα δρομάκι πρέπει όλοι να κάνουμε κάτι να βοηθάμε την μουσική να συνεχίσει να υπάρχει. Εδώ στον Δήμο Αγρινίου καλώ τους άρχοντες του δήμου σαν παραμυθάς και σχοινοβάτης να κάνουν όσες περισσότερες δράσεις μπορούν. Σίγουρα κάνουν και προσπαθούν να κάνουν πράγματα, αλλά να προσπαθήσουν για περισσότερες δράσεις ετσι ώστε να ασχοληθούν τα παιδιά με διάφορες μορφές τέχνης. Γιατί τα βοηθάει στην ελευθερία. Γιατί πολύ μικρά πράγματα μας μπλοκάρουν στην πραγματική μας ζωή, τα παιδιά ξέρουν τον τρόπο να φεύγουν γρήγορα από εκεί.
Τραγουδάς στο δρόμο και σε άλλες πόλεις ;
Γυρίζω την Ελλάδα. Εχω περίπου δυόμιση χρόνια που παίρνω την κιθάρα στην πλάτη και φεύγω.
Είναι δύσκολο για ένα καλλιτέχνη να λειτουργεί στο δρόμο και όχι σε συγκεκριμένο χώρο ;
Θέλει πολύ ελευθερία. Αλλάζουν τα πάντα. Δεν υπάρχει σταθερό σημείο αναφοράς. Δεν ανήκεις πουθενά. Αρα είσαι παντού με τα καλά του και με τα κακά του.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να περάσεις στην νεολαία ;
Σήμερα είναι η μέρα του Πολυτεχνείου (σημ. Η συνέντευξη δώθηκε 17/11). Οι νέοι αλλάξανε κάποια πράγματα. Και τα αλλάξανε με ένα ραδιόφωνο. Και με πίστη σε κάποιες αξίες που έχουν χαθεί σήμερα. Θα πώ να ξυπνήσουν στα Ελληνόπουλα και να το δούν από την άλλη και να το δούν δημιουργικά
Πόσο επηρέασε ή κρίση την Ελληνική κοινωνία ;
Εγώ έζησα την κρίση πριν την κρίση. Οπότε είχα βρεί τροπους να επιβιώνω και πριν. Η κοινωνία αλλάζει άρδην, αλλάζει κάθε μέρα. Προς το καλό ή προς το κακό δεν θα το κρίνω αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η κρίση βάζει το μυαλό μας να σκεφτεί με ποιούς άλλους τρόπους μπορούμε να διασκεδάσουμε ή να ψυχαγωγηθούμε χωρίς λεφτά. Μπορούμε άραγε ; Είμαστε εδώ να ζούμε μόνο με λεφτά; κάποιοι σκέφτονται. Κάποιοι άλλοι είναι η καλύτερη περίοδος για να πέσουν οι μάσκες τους και να φανούν οι σκοτεινές τους βλέψεις, ας πούμε. Είναι η τέλεια εποχή. Απομωνόνονται αυτοί που παράγουν το κακό. Αυτό.
Ακολουθήστε τον Σοφοκλή στο Facebook
Οι "ιστορίες μαγικές" το πρώτο μουσικό έργο (CD + βιβλίο) του Σοφοκλή Θαυμαστού
Στην συναντησή μας για την συνέντευξη έπαιζε μαζί του σαξόφωνο και ο Χρήστος Ρίζος από την Θεσσαλονίκη ό οποίος μας είπε επιπλέον ορισμένα πράγματα.
Με τον Σοφοκλή γνωριστήκαμε στην Θεσσαλονίκη, παίξαμε μαζί. Πλέον εγώ τον θεωρώ φίλο μου. Βρισκόμαστε, παίζουμε μαζί. Εγώ παίζω κιθάρα από έξη χρονών, σαξόφωνο από δεκατέσσερα. Με τον Σοφοκλή ξεκίνησα να παίζω κιθάρα και μετά σαξόφωνο. Χάρηκα πολύ που ήρθα στο Αγρίνιο. Περνώ πολύ ωραία. Είναι πολύ όμορφα εδώ.
Το AgrinioBestOf.gr ευχαριστεί τον Σοφοκλή, την Κωνσταντίνα και τον Χρήστο για την συνέντευξη !!!
Απολαύστε τον Σοφοκλή και την παρέα του στο βίντεο που ακολουθεί
Μπορείτε να ακούσετε ζωντανά την συνέντευξη παρακολουθώντας ταυτόχρονα ενα φωτογραφικό άλμπουμ με τον Σοφοκλή Θαυμαστό.
Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες που τράβηξε η Μαρία Μακροζαχοπούλου σε άλλη χρονική στιγμή
