Μπροστά σε ένα πολυπληθές κοινό που γέμισε την αίθουσα Συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, στο Αγρίνιο, έγινε σήμερα η παρουσίαση του βιβλίου του Σωκράτη Mιχ. Ζαραβίνα …“Αφήστε να μιλήσω για την πόλη μου”. Διοργανώθηκε από τον Εκπαιδευτικό Όμιλο (Παράρτημα Αγρίνιου) και την Επιτροπή Εκπαιδευτικών για την Επανίδρυση του Κέντρου Πολιτισμού “Ο Μακρυγιάννης”.
Το βιβλίο αποτελεί ένα πόνημα μιας πολύχρονης και επίμονης έρευνας για το Αγρίνιο, την Πόλη του Καπνού, που μας φωνάζει κοντά της. Σπάνια ντοκουμέντα, η τεράστια Προίκα από το Θεό και τη Φύση, οι Προσωπικότητες, η μεγάλη Ανάπτυξη, η Κακοδαιμονία που ακολούθησε, που συνεχίζεται και η ανάγκη να… γυρίσουμε το Παιχνίδι για να Έρθει η Ανάκαμψη.
Την παρουσιάσαν, τα μέλη της 7μελούς Ερευνητικής Επιτροπής με συντονιστή τον Εκπαιδευτικό και Κοινωνικό Αγωνιστή, Θόδωρο Λιαροκάπη. Μίλησε επίσης η εκπρόσωπος του Παιδαγωγικού Περιοδικού “Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης”. Η Φιλόλογος, Γεωργία Παντολέϊνα, επιμελήθηκε την παρουσίαση της εκδήλωσης.
Με τον χειμαρρώδη και αγωνιστικό λόγο του, ο δάσκαλος Σωκράτη Mιχ. Ζαραβίνας μίλησε για τα προβλήματα δεκαετιών που ταλανίζουν το αστικό και κοινωνικό περιβάλλον της πόλης του Αγρινίου και της ευρύτερης περιοχής και ζήτησε από το ακροατήριο να αγωνιστεί και οι πολίτες να μην επιτρέψουν να χαθούν τα πάντα.΄
Όπως αναφέρει ο συγγραφέας, το βιβλίο είναι αφιερωμένο: «Απ’ τους ηρωικούς καπνεργάτες του 1963 στους εκπαιδευτικούς του 1998 ενάντια στο νόμο – έκτρωμα του Αρσένη, που τον…πληρώνουμε μέχρι και σήμερα.
Στους πρωταγωνιστές και συμμετέχοντες (συμπολίτες και συμπολίτισσες) στα δύο αυτά κινήματα, το Καπνεργατικό και το Εκπαιδευτικό αφιερώνεται η ταπεινή αυτή εκδοτική – ερευνητική προσπάθεια για την πόλη μας».
Και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου … “Αφήστε να μιλήσω για την πόλη μου” ο, Σωκράτης Mιχ. Ζαραβίνας γράφει:
«Σ’ αυτό το βιβλίο δε θα βρει ο αναγνώστης ούτε Επίλογο, ούτε το καθιερωμένο κείμενο του Οπισθόφυλλου. Πού χρόνος για τέτοια; Η πόλη μας – το Αγρίνιο κινδυνεύει αυτό τον καιρό να χάσει ένα ακόμη κομμάτι απ’ το κορμί της.
Την Τριχωνίδα με το υπέροχο περιβάλλον της. Η πόλη περιμένει (μέχρι πότε;) απεγνωσμένα τη δική μας παρέμβαση. Δεν αντέχει κι άλλο στραπάτσο.
Θα φτιάξουν λένε Σταθμό αντλησιοταμίευσης και μια ατέλειωτη σειρά συνοδευτικών έργων. Αυτή τη φορά δεν αστειεύονται. Τα λεφτά είναι πολλά! Το τραπέζι για το φαγοπότι στρωμένο!
Όποιος θυμάται την Αλκυόνη, το καραβάκι που είχαν βάλει να βολτάρει στη λίμνη τα μεγαλοσυμφέροντα (αλήθεια τι έγινε η Αλκυόνη;) καταλαβαίνει πού θα πάνε τα πράγματα.
Αυτή η πολιτική μετατρέπει την ενέργεια και το νερό σε πανάκριβα εμπορεύματα. Φέρνει-επιτρέπει «πράσινες επενδύσεις» και φυσικά καταστρέφει δασικές εκτάσεις, βοσκοτόπια και γεωργική γη γενικότερα.
Απλές ξεκάθαρες κουβέντες: Φθηνό Ρεύμα και Ουσιαστική Προστασία του περιβάλλοντος και του φυσικού πλούτου της περιοχής».
Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης, μεταξύ της παρουσίασης των περιεχομένων του βιβλίου, το κοινό συντρόφευαν η Μουσική, τα Λόγια και τα εικαστικά έργα καταξιωμένων Αγρινιωτών. Παρουσίαστηκε δρώμενο με θέμα το μάζεμα του καπνού, από κυρίες της Ένωσης Γυναικών Παναιτωλίου. Επίσης ο μικρός μαθητής Μιχαήλ Μαλεσιάδας, έπαιξε με το κλαρίνο του δυο παραδοσιακούς σκοπούς.
Τέλος, κλείνουμε με μια μικρή αναφορά από το προλογικό κείμενο – σημείωμα του «ΖΑΠΑΣ» Φοιτητή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, που σημειώνει:
«Το Αγρίνιο είναι πια μια Ανυπεράσπιστη Πόλη!
Αυτή είναι η πικρή Αλήθεια. «Νικημένοι» απ’ την άσχημη πραγματικότητα θα εξακολουθήσουμε να λέμε για το Αγρίνιο «τσιμέντο να γίνει» ή «κομμάτια να γίνει»; Θέλουμε να ενστερνιστούμε – να δεχτούμε – τη φτήνια, τη ματαιοδοξία, το βόλεμα, (που δεν έρχεται βέβαια σ’ όλους) και το βάλτωμα;
Αυτό δεν ταιριάζει ούτε στο Βραχώρι, «την πόλη του καπνού», ούτε στους Αγρινιώτες. Άλλωστε η ίδια η ζωή και η Πόλη, που θα μας ακολουθεί (Κ. Καβάφης) κάποια στιγμή δεν θα μας χαριστούν και θα μας στείλουν (ξεσκέπαστους) για Ύπνο. Ύπνο μάλιστα εφιαλτικό, που δεν θα ΄χει στ’ όνειρό του ούτε τους υπέροχους γλυκούς στίχους της …ψυχής μας – του Κωσταντίνου Χατζόπουλου.
«…Κάτι μου έχουν πάρει, μέσ’ απ’ την ψυχή κάτι μου έχουν πάρει».
