ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ
Mαθητές και μαθήτριες του Αγρινίου τιμούν τον ποιητή Μιχάλη Γκανά!
ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΣΕΩΣ
Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση
κι εγώ που δεν διαβάζω
κινδυνεύουμε.
Εσύ να χάσεις τα ποιήματα
κι εγώ τις αφορμές τους.
21 Μαρτίου 2025, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Μαθητές και μαθήτριες του 2ου Γυμνασίου Αγρινίου, με την καθοδήγηση των άοκνων φιλολόγων Μαρίας Ν. Αγγέλη, Μαρίας Αγγελή, Αγγελικής Δαλιάνη και Ελένης Κατσαντώνη, οργάνωσαν ένα λιτό αφιέρωμα στον Μιχάλη Γκανά (1944 - 2024).
Η φωνή του ηπειρώτη ποιητή στην αρχή της εκδήλωσης, κατά την ανάγνωση του άτιτλου ποιήματος [Eσύ δεν θα πεθάνεις…], φόρτισε συναισθηματικά τους μαθητές! «— Πεθαίνουν οι μανάδες; Δεν πεθαίνουν».
Ακολούθησε η εκφραστική ανάγνωση των παιδιών. Παρουσίασαν ένα μπουκέτο από εξαιρετικά ποιήματα του Γκανά, τα οποία επέλεξαν σε συνεργασία με τις φιλολόγους τους. Ενδεικτικά παραθέτουμε:
«Γυάλινα Γιάννενα»: Το ποίημα ανθολογείται στο βιβλίο της Α΄ Γυμνασίου και στην ενότητα Ταξιδιωτικά Κείμενα, στις σελίδες 126-127, από την ομότιτλη Συλλογή (1989). Στο συγκεκριμένο ποίημα τα Γιάννενα, η πρωτεύουσα της Ηπείρου, προβάλλονται μέσα από την περιγραφή του φυσικού τοπίου και τις δραστηριότητες των κατοίκων τους…
Χάραζε ο τόπος με βουνά πολλά
κι ανάτελλε τα ζωντανά του,
καλούς ανθρώπους και κακούς, νυφίτσες,
αλεπούδες, μια λίμνη ως κόρην
οφθαλμού και κάστρα πατημένα…
«Στα καμένα» : Στο βιβλίο της Β΄ Γυμνασίου και στην ενότητα Προβλήματα της σύγχρονης ζωής», στις σελίδες 232-233 ανθολογείται το ποίημα αυτό.
Οι στίχοι του ποιήματος, που υπήρξε αρκετά δημοφιλές στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, αναφέρονται στις καταστροφικές συνέπειες των πυρκαγιών. Δυστυχώς οι πυρκαγιές και οι συνέπειές τους συνεχίζονται μέχρι σήμερα…
……………………………………
Έλα να πάμε στα καμένα,
δε μας χωράει πια το σπίτι,
έρχονται δύσκολες ημέρες
μουτζουρωμένες σαν Δευτέρες,
έρχονται φλόγες απ' τα δάση
και μια φωτιά να μας δικάσει,
μέσα στο πύρινό της χνότο,
από τον έσχατο ως τον πρώτο…
«Χριστουγεννιάτικη ιστορία», από τη συλλογή Γυάλινα Γιάννενα (19890. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι κάθε αναγνώστης συγκινείται με τους στίχους αυτού του ποιήματος. Αναφέρονται στο ευαίσθητο θέμα της σχέσης γονέων και παιδιών, στο θέμα της απώλειας, του θανάτου, της μοναξιάς, της αγάπης, της αποκοπής, της νοσταλγίας, της μνήμης που πονάει… Ιδιαίτερα συγκινητικό το νανούρισμα του γιου προς τον πατέρα: «Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά πάρε και τον πατέρα...». Αυτό το μοναδικό νανούρισμα του γιου προς τον πατέρα, προκαλεί δυνατή συγκίνηση… σαν ηπειρώτικο ή ξηρομερίτικο μοιρολόγι.
Τα παιδιά γίνονται οι γονείς των υπερήλικων γονιών τους… Αντιστρέφονται οι ρόλοι. «Λέω να γίνω πατέρας του πατέρα μου».
«Κοιτάζει τα χέρια της», από το βιβλίο του: Γυναικών. Μικρές και πολύ μικρές ιστορίες, εκδόσεις Μελάνι.
Αυτή η αναφορά στις συνθήκες που άφησαν τα σημάδια τους στα χεράκια της 70χρονης γυναίκα, η οποία βρίσκεται στο γηροκομείο, συγκινούν κάθε ευαίσθητο αναγνώστη…
«Και τι δεν τράβηξαν αυτά τα χεράκια, στα κρύα και στα λιοπύρια, στη φωτιά, στα νερά, στα χώματα, στα κάτουρα και στα σκατά. Πέντε χρόνια κατάκοιτη η πεθερά της, αλύχτησε ώσπου να της βγει η ψυχή».
«Γηραιά κυρία με υπέργηρο σκύλο», από τις γοητευτικές κυρίες της παραπάνω συλλογής του Γκανά. Η κόπωση της γηραιάς κυρίας που βαδίζει με τον υπέργηρο σκύλο διογκώνεται «ιλιγγιωδώς» με το πέρασμα της εικόνας από την οθόνη του κινητού στην οθόνη του υπολογιστή, γράφει ο ποιητής.
«Αργότερα, με τη βοήθεια του γιου μου, περνάω τη φωτογραφία στον υπολογιστή. Από την οθόνη του κινητού στην οθόνη του λάπτοπ η κούρασή τους μεγεθύνεται ιλιγγιωδώς».
Στο τέλος του μικρού αφιερώματος στον μεγάλο ποιητή ακούστηκαν μελοποιημένα ποιήματα του Μιχάλη Γκανά. Μαθητές και μαθήτριες συνόδευαν, με την εφηβική δροσιά τους, τους τραγουδιστές…
«Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή
δεν αξίζει τον κόπο…»
ΤΙΜΗ ΜΑΣ(!) να σε έχουμε διαβάσει και να σε έχουμε διδάξει ΜΙΧΑΛΗ ΓΚΑΝΑ.
Αγρίνιο, 21 Μαρτίου 2025
Μαρία Ν. Αγγέλη, δρ Κοινωνικής Λαογραφίας
ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΜΕ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΙΗΤΗ ΜΑΣ.
