Ένα αυτοκίνητο κινείται με ταχύτητα μέσα στη νύχτα. Ένα απότομο χτύπημα, ένας εκκωφαντικός θόρυβος, και μετά… σιωπή. Ο οδηγός κοιτάζει πανικόβλητος τον καθρέφτη.
Έχει χτυπήσει κάποιον. Κι όμως, αντί να σταματήσει, πατάει το γκάζι και εξαφανίζεται. Αυτό το σκηνικό επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά σε όλο τον κόσμο, αφήνοντας πίσω του θύματα που αγωνίζονται για τη ζωή τους στην άσφαλτο. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Τι ωθεί έναν άνθρωπο να αφήσει αβοήθητο ένα θύμα που μόλις τραυμάτισε;
Οι ειδικοί αναφέρουν ότι η εγκατάλειψη θυμάτων τροχαίων ατυχημάτων είναι αποτέλεσμα μιας σύνθετης ψυχολογικής και κοινωνικής διεργασίας. Ο φόβος είναι ο βασικός παράγοντας. Ο δράστης, σε κατάσταση σοκ, δεν μπορεί να διαχειριστεί τις συνέπειες. Το μυαλό του τρέχει με ταχύτητα: φυλάκιση, πρόστιμα, κοινωνικός στιγματισμός. Ορισμένοι οδηγοί είναι ήδη σε παράνομη κατάσταση – μπορεί να οδηγούν υπό την επήρεια αλκοόλ ή χωρίς δίπλωμα. Ο πανικός τους ωθεί να διαφύγουν αντί να αναλάβουν την ευθύνη.
Ωστόσο, υπάρχει και μια πιο βαθιά εξήγηση. Η ανθρώπινη φύση έχει έναν μηχανισμό που ονομάζεται «πάγωμα μπροστά στον κίνδυνο». Όταν βρεθεί κάποιος σε μια ακραία κατάσταση, μπορεί να αντιδράσει με τρόπους που δεν θα φανταζόταν ποτέ. Η φυγή είναι μια αρχέγονη αντίδραση επιβίωσης. Δεν είναι πάντα λογική, αλλά είναι ενστικτώδης.
Η κοινωνία παίζει επίσης τον ρόλο της. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το περιβάλλον του δράστη ενισχύει την απόφαση να μην παραδοθεί. Οι φίλοι του μπορεί να του λένε: «Μην πας στην αστυνομία, θα μπλέξεις χειρότερα». Αυτός ο φόβος της τιμωρίας υπερισχύει της ηθικής ευθύνης.
Όμως, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Τα πρώτα λεπτά μετά από ένα τροχαίο είναι κρίσιμα για την επιβίωση του θύματος. Η εγκατάλειψη μειώνει δραματικά τις πιθανότητες σωτηρίας. Παρόλο που η δικαιοσύνη αργά ή γρήγορα βρίσκει τους περισσότερους δράστες, η στιγμή που εγκατέλειψαν το θύμα βαραίνει για πάντα στη συνείδησή τους.
Συντάκτης: Γρηγόρης Κεντητός
