Οι Άγιοι είχαν ανόθευτη πίστη κατά πάντα

γι’ αυτό είχαν και καθαρή ζωή

Του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού

«…ων αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής

μιμείσθε την πίστιν». (Εβρ. 13,7)

Αθανασίου και Κυρίλλου, των δύο Μεγάλων Πατέρων και Πατριαρχών Αλεξανδρείας την εορτή άγει σήμερον η Εκκλησία μας. Και ήταν και οι δύο «άνδρες πλήρεις πίστεως και Πνεύματος Αγίου», και αγωνίσθηκαν στην πρώτη γραμμή των αγώνων της Πίστεως, στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο κατά του Αρείου ο Μέγας Αθανάσιος, στην Γ’ Οικουμενική Σύνοδο κατά του Νεστορίου και των μονοφυσιτών ο Άγιος Κύριλλος.

Προφύλαξαν την Ορθόδοξο πίστη από την αίρεση και την πλάνη και την εδραίωσαν στις καρδιές των πιστών. Ύψωσαν κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων. Κραταίωσαν την Εκκλησία. Κήρυξαν τον Χριστό «τον Υιόν του Θεού τον μονογενή – φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινόν γεννηθέντα, ου ποιηθέντα – διπλούν την φύσιν, αλλ’ ου την υπόστασιν, τέλειον αυτόν Θεόν και τέλειον άνθρωπον».

Αυτή την πίστη ύψωσαν και λάμπρυναν και ανέπτυξαν στις Οικουμενικές Συνόδους. Πιστοί σημαιοφόροι και στρατιώτες του Χριστού, γενναίοι κήρυκες της πίστεως και αθλητές, ανεδείχθηκαν φώτα υπέρλαμπρα μέσα στον κόσμο. Αυτή, τη μόνη ορθή και αμώμητο πίστη, την αγία Ορθοδοξία, ενέπνευσαν, μετέδωσαν και μεταδίδουν στους Χριστιανούς, και τότε που βρίσκονταν στην ζωή, αλλά και τώρα στην θριαμβεύουσα Εκκλησία, με τους λόγους και τα κηρύγματά τους, ιδιαιτέρως με τον βίο και την πίστη τους.

Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος, μας καλεί να μιμηθούμε και να αντιγράψουμε την θερμή και ακλόνητο πίστη των Αγίων Πατέρων. «Μιμείσθε την πίστιν». Εφ’ όσον υπάρχουν σε κάθε εποχή Άγιοι, αυτό είναι σημάδι της παρουσίας του Χριστού. γιατί οι Άγιοι μιμήθηκαν τον Χριστό.

Όταν λέμε μίμηση Χριστού δεν εννοούμε κάτι εξωτερικό. Ένας σύγχρονος πατέρας της Εκκλησίας λέγει, πως μίμηση του Χριστού είναι η ολοκληρωτική βίωσή του (Χριστοβίωμα), η ολοκληρωτική εσώτατη συμμόρφωση προς τον Χριστό, η χριστοποίηση του ανθρώπου. Δεν πρόκειται για μία εξωτερική μίμηση, αλλά για μία εσωτερική βίωση. Ο Απόστολος των εθνών λέει «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20).

Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, αγαπούσαν τον Χριστό και ήθελαν να τον μιμηθούν στην ζωή τους. Η μίμηση αυτή τους προκαλούσε χαρά, επειδή «τον Ποιητήν των απάντων και Κύριον και Δεσπότην εκτήσαντο εν εαυτοίς», λέει ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος. Απόκτησαν τον πολύτιμο μαργαρίτη, τον ίδιο τον Χριστό. Έφτασαν στο σημείο να μιμηθούν τόσο πολύ τον Χριστό και να θεωθούν, ώστε να γίνουν συνέχεια της ζωής Του. Είναι σμικρογραφίες Χριστού. «Χριστοί δεύτεροι», όπως αναφέρει ο Άγιος Κάλλιστος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Όλος ο έπαινος και ο μακαρισμός των Αγίων συνίσταται σε δύο στοιχεία. Το ένα είναι η Ορθόδοξη πίστη και το άλλο τα χαρίσματα και οι δωρεές, που έλαβαν από το Άγιο Πνεύμα. Οι Άγιοι είχαν ανόθευτη πίστη κατά πάντα, γι’ αυτό και είχαν καθαρή ζωή. Εμείς άραγε έχουμε να επιδείξουμε αυτή την θαυμαστή αρμονία των Αγίων, δηλαδή ορθό δόγμα και ήθος; Εάν δεν υπάρχει στην ζωή μας αυτή η Ορθοδοξία - Ορθοπραξία, πίστη και βίωμα, κινδυνεύουμε είτε στην αίρεση είτε στην πλάνη, γιατί κατά τον Απόστολο Παύλο «Θεόν ομολογούσιν ειδέναι, τοις δε έργοις αρνούνται  (Τιτ. 1,16).

Εκείνος που έχει μπροστά του την αναστροφή των Αγίων, κάνει δύο πράγματα. Αγωνίζεται για την νέκρωση των παθών και υποδέχεται την ζωή των αρετών. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης γράφει, πως και οι πέτρες ακόμη ωφελούνται από τους Αγίους, πολύ περισσότερο οι άνθρωποι. Ας τους μιμηθούμε όσο μπορούμε, για να έχουμε τους ίδιους με αυτούς καρπούς.