Ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι ο μόνος που μπορεί να χαρίσει στην ανθρωπότητα και στον κάθε άνθρωπο ένα βαθύ νόημα ζωής

Του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού

Ημέρα χαράς η Κυριακή αυτή, η πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, σε όλα τα πέρατα της Οικουμένης, βιώνει ακόμη την αγαλλίαση μίας επισκέψεως, μίας παρουσίας, μίας ανανεωμένης σχέσεως με τον νεογέννητο Χριστό. Για μία ακόμη χρονιά, γιορτάσαμε την είσοδο του άπειρου Θεού στην ανθρώπινη ιστορία. Ο Θεός βρέθηκε μαζί μας ως άνθρωπος και η αγάπη Του θα συνεχίσει, χωρίς διακοπή, να γεμίζει τις καρδιές και την ζωή μας για πάντα. Γι’ αυτό και η χαρά μας δεν θα σβήσει με τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια των ψεύτικων δέντρων. Ούτε θα βυθιστούμε σε μία μελαγχολία που πάντα παρατηρείται στην καταναλωτική μας κοινωνία μετά τις μεγάλες γιορτές.  Το φως του άστρου της Βηθλεέμ, αυτό το ουράνιο φως, που για μία και μοναδική φορά έλαμψε πάνω από ένα περιφρονημένο σπήλαιο, εναπόκειται σε εμάς να εγκατασταθεί στην καρδιά μας και να μην σβήσει ποτέ.

Η σημερινή αποστολική περικοπή, εκ πρώτης όψεως, μοιάζει λίγο παράταιρη με το πνεύμα των ημερών. Ο Απόστολος Παύλος απευθύνεται σήμερα προς τον αγαπητό του αλλά και άστατο λαό των Γαλατών. Αυτών, που συχνά παρασύρονταν από τους Ιουδαΐζοντες Χριστιανούς και αμφισβητούσαν το κύρος του μεγάλου Αποστόλου, εξ αιτίας του παρελθόντος του.

Ποτέ δεν αρνήθηκε το παρελθόν του ο Απόστολος Παύλος. Και σήμερα, ημέρα γιορταστική και χαρμόσυνη, η Εκκλησία μας θέλησε να μας θυμίσει την ομολογία του, το ότι δηλαδή δίωκε, και μάλιστα «καθ  ὑπερβολήν», δηλαδή με φανατισμό τους Χριστιανούς. Γιατί, λοιπόν, σήμερα να θυμηθούμε αυτά τα δυσάρεστα; Γιατί, σε ημέρα γιορτινή, να επιστρέψουμε στον διώκτη Σαούλ και τις ταλαιπωρίες που προκάλεσε στην πρώτη Εκκλησία; 

Διότι, αδελφοί μου, ακριβώς αυτό το παρελθόν του μεγάλου Αποστόλου αποτελεί το θεμέλιο της δοξολογίας που ακολουθεί. Τι γράφει ο ίδιος; 

«Όταν όμως ευδόκησε ο Θεός που, για ανεξερεύνητους λόγους, με είχε ξεχωρίσει από την κοιλιά της μητέρας μου και μου αποκάλυψε τον Υιό Του στο δρόμο για την Δαμασκό, άρχισα να κηρύττω το Όνομά Του στους ειδωλολάτρες». 

Όπως αντιλαμβανόμαστε, πνεύμα συντριβής διακατέχει τον Παύλο για το παρελθόν του. Συντριβής, αλλά και βαθιάς ταπεινώσεως, διότι αυτόν, έναν διώκτη, επέλεξε ο Θεός για να απλώσει τον λόγο Του στα πέρατα της Οικουμένης. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη: Πνεύμα θαυμασμού και βαθιάς ευγνωμοσύνης εγκαταστάθηκε για πάντα στην ψυχή του για τις επουράνιες δωρεές που αξιώθηκε. Η σημερινή περικοπή θυμίζει εξομολόγηση. Εξομολογείται, όχι μόνον προς τους Χριστιανούς της Γαλατίας αλλά και προς όλους εμάς, τους αναγνώστες των επιστολών του, πως, ουσιαστικά, δεν κατανοεί την επιλογή αυτή του Κυρίου προς το πρόσωπό του. Δείχνει να απορεί: Τι καλό, τι αξιόλογο έκανε, άραγε, ώστε να αξιωθεί τέτοιας Χάριτος και τέτοιας αποστολής; Απάντηση δεν μπορεί να βρει. Και, τελικώς, αποδέχεται αυτό που με τόσο ζήλο κήρυξε:

Δεν είναι τα έργα μας που μας δικαιώνουν απέναντι στον Θεό, αλλά η πίστη. Όπως εκείνος βρήκε Χάρη ενώπιον του Θεού μέσω της πίστεώς του, έτσι καλεί και εμάς να παραδώσουμε χωρίς κανένα δισταγμό την ύπαρξή μας στα χέρια του Θεού και να Τον δοξάσουμε για τα θαυμάσια που χαρίζει στην κάθε ανθρώπινη ψυχή, όποτε και με όποιον τρόπο Εκείνος αποφασίσει. 

Ο Απόστολος Παύλος μιλά για την ζωή του, στην πραγματικότητα όμως, μας προσφέρει την πιο πλήρη και την πιο υπέροχη εξήγηση για την ουσία των Χριστουγέννων. Μας καλεί να αναρωτηθούμε: Αξίζουμε άραγε, ως ανθρωπότητα, το δώρο της παρουσίας Του; Έχουμε να επιδείξουμε κάτι καλό, κάτι άγιο ώστε να προσελκύσουμε τον Πανάγιο Θεό και να Τον καλέσουμε να έρθει στην ζωή μας; Όχι αδελφοί μου!

Κι όμως! Το μεγαλείο των Χριστουγέννων είναι ακριβώς αυτό: Σε μία ανθρωπότητα βυθισμένη στο σκοτάδι και την σκια, σε μία ανθρωπότητα βυθισμένη στην απανθρωπιά, την κακία και την βλασφημία, όπως ακριβώς υπήρξε και το παρελθόν του Αποστόλου Παύλου, ο Θεός, κινούμενος από την άπειρη αγάπη του, χωρίς να προσμετρήσει τα αμαρτωλά μας έργα, συνεχίζει να παραμένει ανάμεσά μας και να μας δίνει διαρκώς νέες ευκαιρίες μεταστροφής. 

Ακούμε την εξομολόγηση του Μεγάλου Αποστόλου και συνειδητοποιούμε πόσες ευεργεσίες μπορεί και η δική μας ψυχή να αντλήσει από το γεγονός των Χριστουγέννων. Στρέφουμε την ματιά στον κόσμο και η ψυχή μας γεμίζει με φόβο και απελπισία με τα όσα συμβαίνουν. Στρέφουμε την ματιά μέσα μας και βλέπουμε τον εαυτό μας βυθισμένο στο σκοτάδι των ελαττωμάτων, των παθών και των σφαλμάτων μας. Αναζητούμε φως, αναζητούμε συγνώμη, αναζητούμε λύτρωση. Γνωρίζουμε, όμως, πως δεν δικαιούμεθα να έχουμε τέτοιες απαιτήσεις.

Εκείνος όμως δεν πτοείται. Η φιλανθρωπία Του δεν αναστέλλεται, η αγάπη Του δεν μειώνεται. Αξιωθήκαμε και εφέτος να γιορτάσουμε την Γέννησή Του. Την πόρτα της ψυχής μας χτυπά και πάλι ο νεογέννητος Χριστός, διαβεβαιώνοντάς μας πως όλες μας οι αμαρτίες αποτελούν σταγόνες στον ωκεανό της αγάπης Του. Ο Δημιουργός του Σύμπαντος έρχεται να ξαναγεννηθεί στο σκοτεινό σπήλαιο της καρδιάς μας, σκορπίζοντας το φως της συγνώμης και της ελευθερίας από την φθορά και το θάνατο. Έρχεται ξανά να μας αλλάξει, να μας μεταμορφώσει και να μας μεταβάλει σε μάρτυρες και κήρυκες της άπειρης αγάπης Του μέσα στον κόσμο που ζούμε.

Ο σημερινός κόσμος διψά γιο λόγο αγάπης, λόγο συγχωρήσεως, λόγο ελπίδος. Ποτέ τα λόγια δεν ήταν τόσο εύκολο να φτάσουν στα αυτιά των ανθρώπων. Ραδιόφωνο, τηλεόραση και διαδίκτυο μας βομβαρδίζουν καθημερινά με λέξεις που, δυστυχώς, δεν φτάνουν στην καρδιά μας, που δεν μπορούν να μας στηρίξουν, που δεν μπορούν να μας ξαναβάλουν στον δρόμο της παρηγοριάς και της ελπίδος. Γιατί άραγε; Διότι τα λόγια πείθουν όταν προέρχονται από καρδιά φλεγόμενη από την ζωντανή παρουσία της Πηγής της χαράς και της ελπίδος, δηλαδή, από την παρουσία του ίδιου του Χριστού. Δυστυχώς, στην εποχή μας, τα λόγια είναι πολλά, οι άνθρωποι όμως που έχουν βιώσει μέσα τους την χαρά της μεταστροφής, όπως ο Παύλος, είναι λίγοι.

Ας αναλάβουμε, λοιπόν, εμείς αυτήν την αποστολή και ας γίνουμε εμείς, με την ζωή μας, οι σημερινοί κήρυκες του Ευαγγελίου. Όσο τα Χριστούγεννα θα γίνονται ένα δικό μας, διαρκές και προσωπικό γεγονός, τόσο οι άνθρωποι γύρω μας θα βεβαιώνονται πως ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι ο μόνος που μπορεί να χαρίσει στην ανθρωπότητα και στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά ένα βαθύ νόημα ζωής, μία αδάμαστη καρτερία στις δυσκολίες και μία ατράνταχτη ελπίδα στον ερχομό της Βασιλείας του Θεού επί γης.