Δεν με ενδιαφέρει τι κάνω εγώ αλλά οι άλλοι. Έχουμε μάθει να μην κοιτάμε την ψυχή μας και την απαλλαγή από τα πάθη μας, αλλά κοιτάμε συνέχεια το τι κάνουν οι γύρω μας. Αλλά δεν γνωρίζουμε τι πρέπει να πούμε στην εξομολόγηση. Όπου εκεί μπροστά στον ιερέα του λέμε ότι μας ενδιαφέρει ο γείτονας και το πώς μας μίλησε ή ο συνάδελφος στη δουλειά, πώς μου μίλησε η πεθερά, τι έκανε ο σύζυγος ή η σύζυγος, γιατί δεν έχει παντρευτεί ακόμα το παιδί μου, τι έκανε ο τάδε ιερέας, τι έκανε ο τάδε Δεσπότης κλπ. Το Μυστήριο της εξομολόγησης πλέον έχει καταντήσει μια διαδικασία που κοιτάμε όλους τους άλλους, αλλά το πιο σημαντικό που είναι η εξαγόρευση των παθών μας και η απαλλαγή τους από εμάς, ούτε καν υπάρχει σαν σκέψη στο μυαλό μας. Κοιτάμε τι κάνουν οι άλλοι.

Κάνουμε τους δασκάλους, τους επικριτές, τους γνώστες, τους ορθοδόξους στους πάντες. Στην πραγματικότητα δεν μας ενδιαφέρει η ψυχή μας, μας απασχολεί όμως τι κάνουν όλοι οι άλλοι.