Στην Κρήτη ήταν ο Στάγιτς που ξεκίνησε για πρώτη φορά βασικός και οδήγησε τον Παναιτωλικό στη νίκη, ενώ απέναντι στην ΑΕΚ κάτι αντίστοιχο έπραξε ο Λουίς που ήρθε από τον πάγκο και χάρισε το «τρίποντο» στα «καναρίνια».

Μία μεγάλη νίκη, ελέω φυσικά και αντιπάλου, πήρε χθες (5/10) ο Παναιτωλικός που νίκησε 1-0 την ΑΕΚ στο Αγρίνιο.

Το «κλουβί» έζησε αυτό που λέμε… μία νύχτα που θα θυμούνται όλοι για πάντα, τα «καναρίνια» απέδειξαν πως διαθέτουν «χαρακτήρα» και έδωσαν συνέχεια στο θετικό τους σερί που ξεκίνησε από το 3-0 επί του Πανσερραϊκού, συνεχίστηκε με τη «λευκή» ισοπαλία του Φαλήρου απέναντι στον Ολυμπιακό, το 1-1 του με τον Αστέρα Aktor και το 2-1 της Κρήτης κόντρα στον ΟΦΗ.

Ετσι έφτασαν τους 11 πόντους, εδραιώθηκαν μακριά από την επικίνδυνη ζώνη αλλά φυσικά ας έχουμε κατά νου πως κάθε νόμισμα διαθέτει δύο όψεις.

Οι «κυανοκίτρινοι» δείχνουν πολύ καλά στοιχεία, αφήνουν υποσχέσεις και σε μία δόση έπαρσης δύναται να ειπωθεί πως αν τα δοκάρια τους γίνονταν γκολ θα βρίσκονταν αυτή τη στιγμή στην κορυφή μαζί με Ενωση και Αρη (+ 1 πόντο από εκείνο του Ντίας με τη Λαμία, +2 με του Λιάβα στην αναμέτρηση απέναντι στους Αρκάδες). Βέβαια την ίδια στιγμή αν πιστέψουν πως ήδη πέτυχαν κάτι ενδέχεται να χύσουν την καρδάρα με το γάλα.

Σε στιγμές όπως αυτές απαιτούνται χαμηλοί τόνοι και από τα ενδότερα του Emileon έχουν αποδείξει πως ξέρουν να να διαχειριστούν ανάλογες καταστάσεις, όπου απαιτούνται προσεκτικοί χειρισμοί.

Στο προκείμενο τώρα αν κάτι χαρακτηρίζει αυτή τη στιγμή το club είναι πως βρίσκει συνεχώς διαφορετικούς «πρωταγωνιστές», κάτι που του επιτρέπει να διατηρεί απέναντι στον αντίπαλό του ένα Α στοιχείο αιφνιδιασμού.

Ναι μεν υπάρχουν και λογικά κάποιες «σταθερές» σαν τον γκολκίπερ Τσάβες που κάνει εξαιρετική σεζόν, τον Λιάβα που για παράδειγμα έπαιξε χθες και αριστερός μπακ (σ.σ. το highlight του ήταν στο φινάλε της αναμέτρησης όπου και πήρε τη σημαία στα όλε-όλε με τον κόσμο) και λογίζεται δικαίως ως ο ηγέτης, τον Πέρες που «ακόμη τρέχει», τον Τορεχόν απλά και χωρίς φανφάρες, τον Μαυρία που από τα μισά της περασμένης σεζόν παρουσιάζεται μεταμορφωμένος προς το πολύ καλύτερο, τον Σιέλη που είναι ο στόπερ με τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής και άλλους.

Π.χ. το δίδυμο των Ντίας, Λομόνακο (το πρέσινγκ του Αργεντινού είναι υπερπολύτιμο), ωστόσο σε πολλά παιχνίδια προκύπτουν νέα πρόσωπα, ενώ σχεδόν σε κάθε ματς και ένας διαφορετικός παίκτης θα κάνει το κοινώς λεγόμενο «έξτρα γκελ».

Τι εννοούμε;

Στο 2-1 του «Γεντί Κουλέ» είδαμε τον Στάγιτς που ξεκίνησε για πρώτη φορά φέτος βασικός ελέω της απουσίας του Μλάντεν και ο νεαρός κεντρικός αμυντικός όχι μόνο ήταν εκ των σκόρερ της ομάδας αλλά και ο κορυφαίος της, ενώ στο χθεσινό παιχνίδι με την ΑΕΚ ήρθε ο Λουίς από τον πάγκο, βρήκε δίχτυα, «φλέρταρε» και με ένα δεύτερο γκολ και πήρε τον τίτλο του MVP.

Παράλληλα υπάρχουν και αρκετά άλλα παραδείγματα, αφού οι Μπουζούκης, Μπελεβώνης που πέρσι ήταν παίκτες του rotation φέτος φιγουράρουν μέχρι στιγμής στις πρώτες θέσεις με τους ποδοσφαιριστές που «μετρούν» τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής, ο Παντελάκης γίνεται όλο και καλύτερος, ο Μλάντεν παραμένει «κολώνα», ο Ρόα που στάθηκε και άτυχος όποτε μπαίνει μέσα δίνει πράγματα και προβάλλει μαθηματικά βέβαιο πως θα βελτιωθεί περαιτέρω, πλέον αποθεραπεύτηκε και ο Μπακάκης, ενώ στην «εξίσωση» υπάρχουν και οι Λαγιούντ, Μαϊντεβατς.

Τώρα που είπαμε Μλάντεν. Ο Ρουμάνος αμυντικός είναι εκ των κορυφαίων της ομάδας από την πρώτη στιγμή που ήρθε και δίνει πάντα το 100%. Το κενό τους στις αναμετρήσεις με ΟΦΗ, ΑΕΚ πέρασε… απαρατήρητο.

Στους προαναφερθέντες δε πρέπει να προστεθούν οι νεαροί Κουντούρης, Νικολάου που πραγματοποιούν τα «νηπιακά» τους βήματα σε επαγγελματικό επίπεδο και υπολογίζονται, αφού ο δεύτερος ήταν χθες και βασικός.

Τώρα θα αναρωτηθεί κάποιος γιατί η άνωθεν καταγραφή, σε μεγάλο βαθμό, του «κυανοκίτρινου» ρόστερ.

Στο Αγρίνιο λοιπόν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μία ομάδα που από … παντού δύναται να βρει σε κάθε παιχνίδι τον παίκτη που θα την οδηγήσει στο θετικό αποτέλεσμα και απουσιάζει ως ένα σημείο η διαχωριστική γραμμή των λεγόμενων starters και αναπληρωματικών.

Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό εύρημα, αφού αυτόματα αντικαθίσταται η οποιαδήποτε απουσία, αν και φυσικά κάθε ποδοσφαιριστής είναι μοναδικός και ξεχωριστός.

Δεν κάνουν όλοι για όλα, αλλά αυτό που δείχνει πως όποιος και αν λείψει θα βρεθεί κάποιος άλλους και θα «κουμπώσει» για εκεί που προορίζονταν ο απών.

Κάτι ανάλογο βέβαια ισχύει και για όσους καλούνται να έρθουν από τον πάγκο και δεν είναι τυχαίο πως τα 3 από τα 7 τέρματά του στη Stoiximan Super League ήρθαν από τις substitutes του, αφού με ανάλογο καθεστώς βρήκαν δίχτυα ο Μπουζούκης κόντρα στον Πανσερραϊκό και ο Λουίς απέναντι στην Ενωση, ενώ το 2-1 του Ηρακλείου που ήταν αυτογκόλ του Χριστόπουλου προήλθε από ωραία ατομική ενέργεια του Μπελεβώνη.

Σύνολο λοιπόν και ας μην ξεχνάμε πως την ιστορία την γράφουν οι παρέες…

Κάπως θεωρητικά εκτός θέματος αλλά πλήρως συσχετιζόμενο με το κλίμα και τη λέξη «παρέες». Ισως η κορυφαία μεταγραφή του Παναιτωλικού τα τελευταία χρόνια να είναι ο Μάρκο Μαρκόφσκι στη θέση του team manager…

Γιώργος Ντυμένος – gazzetta.gr