γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος
– ΓΕΜΙΣΑΜΕ από Παγκόσμιες Ημέρες για όλα! Μόνο για τη βλακεία δεν καθιερώθηκε ακόμα! Δε θα είχα αντίρρηση, αν αυτές οι «γιορτές» δεν εμπεριείχαν – στον απόλυτο βαθμό – υποκρισία και μόνο υποκρισία…
– ΓΙΑ ΠΟΙΑ ψυχική υγεία να μιλήσουμε σήμερα, για παράδειγμα, όταν όλοι γνωρίζουμε πως αυτό το αγαθό – στους περισσότερους έστω – δεν υπάρχει; Όταν, στη δική μας ελληνική κοινωνία, μετά κι από τόσα χρόνια οικονομικής κρίσης κι εξαθλίωσης, ακόμα κι όσοι ήμασταν ψυχικά υγιείς, όλο και κάποιο ψυχικό νόσημα «κολλήσαμε»; Και στον πλανήτη ολόκληρο, πόσοι αλήθεια είναι «στα καλά τους» σήμερα και ψυχικά ισορροπημένοι; Δε μπορούν να θεωρηθούν ως ψυχικά υγιείς εκείνοι που βομβαρδίζουν αθώα παιδάκια χωρίς να έχουν τύψεις καθόλου ή εκείνοι που βιάζουν σεξουαλικά, επίσης μικρά παιδιά χωρίς να λογαριάζουν καθόλου τις μετέπειτα επιπτώσεις των θυμάτων τους. Ούτε οι ρατσιστές κι όσοι έχουν αντικαταστήσει τον «άνθρωπο» μέσα τους με το «κτήνος» και δεν αισθάνονται καν τι πράττουν…
– ΩΡΑΙΑ, θα «βομβαρδιστούμε» σήμερα από ευχές και υποσχέσεις, από «δελτία Τύπου» δημάρχων, περιφερειαρχών που θα εκφράζουν την «αμέριστη συμπαράσταση» στους πάσχοντες και το μεγάλο τους ενδιαφέρον(!), από Ψηφίσματα και δηλώσεις ειδικών και «ειδικών», θα το γράψουμε, ως είδηση, στο διαδίκτυο οι περισσότεροι κι από αύριο τι; Θ’ αλλάξει τίποτε;; Όχι, φυσικά! Θα συνεχίσουμε να περπατάμε στους δρόμους αφηρημένοι και παραμιλώντας απ’ τα προβλήματα, θα συνεχιστούν οι διαπληκτισμοί στο σπίτι μπροστά στα παιδιά, θα εκτονώνονται στα σχολεία κάποιοι μαθητές μέσω της βίας (bulying), κ.τ.λ., κ.τ.λ….
– ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ – όσοι γνωρίζουμε – πως η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου οικοδομείται στα πρώτα του παιδικά χρόνια και κυρίως στο πρώτο! Αν κάποιος θα είναι ψυχικά υγιής ή όχι, ως ενήλικας, από εκείνα τα χρόνια καθορίζεται και, σε δεύτερη φάση, κατά την περίοδο της εφηβείας, όταν οι έφηβοι έρχονται αντιμέτωποι με εσωτερικές συγκρούσεις και βίαιες μεταβολές κι ανατροπές, καταστάσεις δηλαδή που θα καθορίσουν και την μετέπειτα πορεία του καθενός, κυρίως την ψυχοσεξουαλική τους πορεία και ταυτότητα! Οι λεγόμενες ψυχικές διαταραχές ή οι σεξουαλικές ιδιαιτερότητες (παιδεραστία, ομοφυλοφιλία, ομοφοβία, ρατσισμός κ.τ.λ.) στον ενήλικα, έχουν τις ρίζες τους εκεί στα παιδικά χρόνια κυρίως και στα σχολικά αργότερα. Ποιος ή ποιοι φροντίζουν και καθοδηγούν σήμερα γονείς, εκπαιδευτικούς και παιδιά για μία ομαλή και υγιή συνύπαρξη; Κανείς, μάλλον…
– ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΧΩΡΑ (ας πάρουμε τη δική μας) θέλει να έχει ψυχικά υγιείς πολίτες, πρέπει να ποντάρει στην πρόληψη! Πρέπει να είναι δίπλα κι αρωγός, στην οικογένεια, στο σχολείο και στην κοινωνία αργότερα, με πράξεις κι όχι με λόγια! Με Ειδικά Κέντρα Ψυχικής Υποστήριξης, καλά στελεχωμένα με ειδικούς, οι οποίοι θα προσφέρουν τις γνώσεις τους και στους οποίους θα έχουν πρόσβαση όσοι τυχόν τους χρειαστούν. Κυρίως η τοπική αυτοδιοίκηση (δήμοι και περιφέρειες), η οποία επιχορηγείται μάλιστα απ’ την ΕΕ για τέτοιες δράσεις(…), είναι η πιο υπεύθυνη γι’ αυτά! Ακόμα και για Σχολές Γονέων επιδοτείται(…), όμως, οι αιρετοί μας άρχοντες, τα θυμούνται αυτά μόνο – τυπικά – στις… Παγκόσμιες Ημέρες! Και το κυριότερο καθήκον – της Πολιτείας αυτό – είναι (έχει «μαλλιάσει» η γλώσσα μου να το λέω) η εισαγωγή στην εκπαίδευση, όλων των βαθμίδων, η ειδικότητα – η κυριότερη και χρησιμότερη ειδικότητα – αυτή του σχολικού ψυχολόγου! Σκεφτείτε να υπήρχαν σε όλα τα σχολεία ψυχολόγοι ή κοινωνικοί λειτουργοί πόσα δυσάρεστα θα προλάβαιναν και πόσο θα βοηθούσαν, γονείς, μαθητές κι εκπαιδευτικούς! Τι λέω, όμως, τώρα εγώ; Ξεχάστηκα πως γράφω για την Ελλάδα…
– ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ!!!
