γράφει ο Παντολέων Φλωρόπουλος

Η κλιματική κρίση είναι σαν το σεισμό: Ξέρεις ότι θα γίνει, κάποια στιγμή θα γίνει, αλλά δε μπορείς να τον σταματήσεις. Ανεπίδεκτοι μαθήσεως όμως, για κάθε πρόβλημα που έχουμε, συνηθίσαμε κι επιμένουμε να λέμε: “να κάνουμε κάτι”. Συνήθως προσθέτουμε κι εκείνο το ανόητο “όλοι μαζί”! Φυσικά, στο τέλος δεν κάνουμε τίποτε, ούτε μπορεί να γίνει δηλαδή, οπότε… όλοι μαζί βυθιζόμαστε στην απόγνωση. Ότι η επαναστατική σκέψη μας ήταν αβάσιμη, ότι από την αρχή της ήταν λάθος, δεν περνάει καθόλου από το μυαλό μας.

Η ωμή αλήθεια λέει απλά τα εξής: Σε ζητήματα Φύσης, δε μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Ούτε μόνοι, ούτε όλοι μαζί, ούτε για την κλιματική αλλαγή, ούτε για τον σεισμό. Η Φύση έχει έναν αέναο κύκλο που ακολουθεί νομοτελειακά εδώ και χιλιάδες, εκατομμύρια, δισεκατομμύρια χρόνια. Τίποτε διαφορετικό δεν θα κάνει τώρα για τη χάρη μας. Εμείς όμως επιμένουμε: Έπρεπε να πάρει μέτρα η κυβέρνηση, λέει. Δεν πήρε μέτρα η κυβέρνηση και γι’ αυτό έγινε η καταστροφή της Θεσσαλίας.

Άντε και είχε πάρει μέτρα η κυβέρνηση στη Θεσσαλία. Άντε και τα μέτρα που είχε λάβει, θα εμπόδιζαν κάπως τις πλημμύρες των χωριών, δεν θα εμπόδιζαν όμως την επανεμφάνιση της αποστραγγισμένης Κάρλας, στον χώρο της οποίας πλημμύρισαν χιλιάδες στρέμματα καλλιεργειών. Κι αυτό γιατί η Κάρλα είναι αρχέγονο στοιχείο της Θεσσαλικής Φύσης. Μπορεί να χάνεται κατά καιρούς, αλλά επιστρέφει. Και όσο υπάρχει πλανήτης θα επιστρέφει.

Αυτά ο κόσμος τ’ ακούει βερεσέ. Ρωτάς: Πώς θα σταματήσει η κυβέρνηση το λιώσιμο των πάγων; Την άνοδο της στάθμης της θάλασσας; Τον καταποντισμό των παραλιακών πόλεων του πλανήτη όπου ζει το ήμισυ της ανθρωπότητας; “Αυτό δεν είναι δικό μου θέμα”, λέει. “Γι’ αυτό έχουμε κυβέρνηση: Για να λύνει τα προβλήματά μας. Αν δε μπορεί, να πάει σπίτι της”. Λόγια του αέρα! Έτσι για να περνά η ώρα… Εμείς όμως, ας μείνουμε στο ελάχιστο. Εκείνο που είπαμε αρχικά, ότι… δε μπορούμε ν’ αποτρέψουμε τον σεισμό, μπορούμε όμως να διαχειριστούμε τις μικρές ή τις μεγάλες συνέπειές του.

Αλλά και η διαχείριση έχει τα δικά της ζητήματα. Διότι μπορούμε να οργανώσουμε την διαχείριση των συνεπειών από λιμούς, λοιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, εμφυλίους πολέμους, μπορούμε να οργανώσουμε ακόμα και την διαχείριση των συνεπειών από την κλιματική αλλαγή, δε μπορούμε όμως να κάνουμε το ελάχιστο για ν’ αντιμετωπίσουμε τον υπερπληθυσμό.

Διαφεύγει από τους πολλούς ότι ο υπερπληθυσμός είναι μεγάλη απειλή για τον πλανήτη, πολύ μεγαλύτερη και εκείνη της κλιματικής αλλαγής. Δε μπορούμε, επειδή ο υπερπληθυσμός δεν υπάγεται σε κυβερνητικά μέτρα, δεν υπάγεται σε μέτρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν υπάγεται καν σε μέτρα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Η μείωση του πληθυσμού στις αναπτυγμένες χώρες και η αύξηση του πληθυσμού στις υπανάπτυκτες χώρες απειλεί να τινάξει τον πλανήτη στον αέρα, γιατί δημιουργεί αυτόματα τεράστιες μεταναστευτικές ροές. Θα γίνουν τόσο μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών, όσο ποτέ στην ιστορία. Θα βιώσουμε τη χειρότερη καταστροφή, χειρότερη κι από έναν παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο.

Η μόνη λύση του προβλήματος είναι ουτοπική, άρα και ανέφικτη. Ποια; Μα, φυσικά, να… ξηλώσουμε το Θεό! Τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης δηλαδή. Γιατί Αυτός φταίει. Αυτός είπε “αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την γην”. Διαφεύγει από τους πολλούς ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι το ιερό βιβλίο τριών θρησκειών, οι πιστοί των οποίων φτάνουν συνολικά τα 5 από τα 8 δις του πλανήτη. Στην Θεϊκή εντολή της Γένεσης υπακούει άμεσα ή έμμεσα ολόκληρος ο πλανήτης. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας… Ούτε από το Θεό, ούτε από τον άνθρωπο…

agriniovoice.gr