Παλαιότερα, όταν τα κανάλια έπαιζαν εκείνες τις μελό ελληνικές ταινίες, που η φτωχή πλην τίμια κορασίδα, μέσα από ένα σωρό προσωπικές τραγωδίες, τελικά τα καταφέρνει και φτάνει στην κορυφή αλλά τότε είναι που της χτυπάει την πόρτα ο θάνατος, οι περισσότεροι γελάγαμε.
Ίσως, επειδή ήμασταν μικρότεροι σε ηλικία, δεν είχαμε ιδέα πως τέτοιες «υποθέσεις» δεν ήταν βγαλμένες από το μυαλό κάποιου σεναριογράφου που απλά ήθελε να κάνει τον κόσμο να κλάψει, αλλά ήταν βγαλμένες από την ίδια τη ζωή.
Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, τα σενάρια εκείνα ήταν αντιγραφή της ζωής κάποιου γνωστού ατόμου, χωρίς βέβαια να γίνεται προσωπική αναφορά. Μια τέτοια περίπτωση είναι η αξέχαστη Ρίτα Σακελλαρίου.
Η ντίβα της λαϊκής μουσικής έκανε τα πάντα και έζησε τα πάντα σε μια ζωή που ξεκίνησε από τα ελάχιστα και έφτασε στα πάντα.
Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο θάνατος της «χτύπησε την πόρτα». Ήταν μια ημέρα σαν σήμερα, στις 6 Αυγούστου του 1999 όταν η Ρίτα Σακελλαρίου πέθανε χτυπημένη από τον καρκίνο.
«Ιστορία μου, αμαρτία μου»
Στις 22 Νοεμβρίου του 1934, σε ένα χωριό στα περίχωρα του Λασιθίου στην Κρήτη, γεννήθηκε ένα κοριτσάκι το οποίο, χρόνια αργότερα, θα κατακτούσε το λαϊκό τραγούδι. Ήταν η Μαργαρίτα Σακελλαρίου, η κόρη ενός τσαγκάρη ο οποίος είχε καταγωγή από την Κάλυμνο.
Ο πατέρας της είχε φύγει από την Κάλυμνο προκειμένου να δοκιμάσει την τύχη του στη Μεγαλόνησο. Τελικά, εκεί παντρεύτηκε και έφτιαξε τη δική του οικογένεια αλλά οι συνθήκες ζωής δεν βελτιώθηκαν.
Κάπως έτσι το πήρε απόφαση και μετανάστευσε για ακόμα μια φορά. Ο Πειραιάς ήταν η πόλη που «υποδέχθηκε» αυτόν και την οικογένειά του. Έμειναν σε ένα φτωχικό σπίτι στα Ταμπούρια.
Την περίοδο του εμφυλίου πολέμου ο πατέρας της μικρής Μαργαρίτας πήγε ξανά στην Κρήτη για να κρυφτεί μέχρι να περάσει η μπόρα. Ήταν αριστερός και η αστυνομία τον είχε βάλει στο στόχαστρό της. Εκεί δολοφονήθηκε από παρακρατικούς.
Χωρίς το στήριγμα της οικογένειας, τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα. Η μητέρα της Μαργαρίτας, κόρη προσφύγων από τη Μικρά Ασία, έμεινε μόνη της να πρέπει να μεγαλώσει τα τρία ανήλικα παιδιά της. Οι εποχές είναι δύσκολες, σκληρές. Έπρεπε να κάνεις οτιδήποτε περνούσε από το χέρι σου αν ήθελες να επιβιώσεις.
Η Μαργαρίτα, μόλις στα 14 χρόνια της, παντρεύτηκε προκειμένου να βοηθήσει την οικογένειά της.
Ο γάμος αυτός, όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό δεν κράτησε για πολύ. Η Μαργαρίτα Σακελλαρίου απέκτησε δυο παιδιά τα οποία μετά το διαζύγιο έμειναν με τον πατέρα τους.
Εκείνη έπρεπε να βρει δουλειά προκειμένου να βγάζει τα προς το ζην. Δούλεψε στο καπνεργοστάσιο του Παπαστράτου, στα Λιπάσματα της Δραπετσώνας αλλά και στη χωματερή του Σχιστού.
Όσο και αν προσπαθούσε να φτιάξει τη ζωή της, η μοίρα τα έφερνε όλα «τούμπα». Μοναδική διέξοδος από τη σκληρή πραγματικότητα ήταν το τραγούδι. Έχει ζεστή, λαϊκή φωνή και τραγουδάει (για να έχει και ένα έξτρα εισόδημα) σε διάφορες ταβέρνες και συνοικιακά νυχτερινά μαγαζιά του Πειραιά.
Η πρώτη της σοβαρή δουλειά στο τραγούδι ήταν στον Μύλο, στο Πέραμα. Εκεί την ανακάλυψε ο Στέλιος Χρυσίνης, ο Πειραιώτης τυφλός συνθέτης, που ανακάλυψε και τον Στέλιο Καζαντίδη.
Ο Χρυσίνης εντυπωσιάστηκε από τη φωνή της νεαρής Ρίτας Σακελλαρίου. Της μίλησε και μέσα σε λίγα λεπτά συμφώνησαν να συνεργαστούν. Εκείνος θα της έγραφε τραγούδια και εκείνη θα τα ερμήνευε με τη ζεστή φωνή της.
Για πρώτη φορά, η ζωή της Ρίτας Σακελλαρίου άρχισε να αλλάζει προς το καλύτερο. Μετά τον Μύλο, η νεαρή τραγουδίστρια βρέθηκε στο πλάι του αξεπέραστου Βασίλη Τσιτσάνη και του πρύτανη του ρεμπέτικου Γιάννη Παπαϊωάννου, στο «Φαληρικόν» στις Τζιτζιφιές.
Μέσα στα οκτώ χρόνια που συνεργάστηκε με τα δυο ιερά τέρατα του λαϊκού τραγουδιού, η Σακελλαρίου κατάφερε να γίνει «όνομα». Η καριέρα της εκτοξεύτηκε ως πρώτο όνομα στη θρυλική «Τριάνα» που βρισκόταν στη λεωφόρο Συγγρού. Ιδιοκτήτης του νυχτερινού κέντρου ήταν ο Βασίλης Χειλάς που φήμες έλεγαν πως είχε «θητεύσει» στη συμμορία του Αλ Καπόνε!
Σε αυτό το μαγαζί, που είχαν τραγουδήσει μεταξύ άλλων, ο Μπιθικώτσης και ο Καζαντζίδης, η Ρίτα τραγούδησε το «Ιστορία μου, αμαρτία μου» και εκτοξεύτηκε στην κορυφή.
Ενδεικτικό της επιτυχίας που σημείωσε το συγκεκριμένο τραγούδι, είναι και το γεγονός πως ακούγεται στη θρυλική χολιγουντιανή ταινία του 1973, «Ο Εξορκιστής»!
«Αυτός ο άνθρωπος, αυτός»
Την εποχή εκείνη η Ρίτα Σακελλαρίου γνώρισε, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τον πρωταθλητής της πάλης Στέφανο Σιδηρόπουλο. Άνθρωπος με «άκρες» στη νύχτα, «καλόκαρδο γίγαντα» τον χαρακτήριζαν όσοι τον γνώρισαν, ο Σιδηρόπουλος άνοιξε μαζί με τη Σακελλαρίου το νυχτερινό κέντρο «Κουίν Αν» στην εθνική οδό.
Ήταν ο δικός του τρόπος προκειμένου να την επιβάλει – με τους δικούς του και τους δικούς της όρους – στη νύχτα. Και το κατάφερε. Η Ρίτα Σακελλαρίου έγραψε χρυσές σελίδες της αθηναϊκής νύχτας τη δεκαετία του 1970 μέσα σε εκείνο το μαγαζί. Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Σπύρος Άγκνιου, ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο Άντονι Κουίν και η Μελίνα Μερκούρη ήταν μερικοί μόνο από τους θαμώνες του μαγαζιού.
Η Σακελλαρίου τραγουδάει τη μια μεγάλη επιτυχία μετά την άλλη. «Παράνομή μου αγάπη», «Κάθε ηλιοβασίλεμα», «Αν κάνω άτακτη ζωή».
«Μου λέει ο άντρας μου: Θα πάω να πάρω ένα μαγαζί. Με τι λεφτά; Εδώ δεν έχουμε μία. Μεροδούλι, μεροφάι… Να φάμε και να ντυθούμε. Τελικά, πήγα και δανείστηκα από την αδελφή μου και από έναν αναβάτη που δούλευε στον Ιππόδρομο.
Κι ανοίγει ο άνδρας μου το ”Κουίν Αν” στην Εθνική Οδό. 1970. Ουρές! Έλεγα: ”Παναγιά μου, ένα βράδυ να μην έχει δουλειά να ξεκουραστούμε”» είχε εξομολογηθεί χρόνια αργότερα η λαϊκή τραγουδίστρια.
Η Ρίτα Σακελλαρίου θεωρήθηκε – και όχι άδικα – ως η «βασίλισσα» του λαϊκού τραγουδιού. Σαρώνει στο νυχτερινό μαγαζί και παράλληλα εμφανίζεται σε πολλές ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου.
Μεγάλος και πιστός θαυμαστής της Ρίτας Σακελλαρίου ήταν και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Εκείνη τον θαύμαζε και σαν πολιτικό και σαν άνδρα. Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ σηκωνόταν να χορέψει μόνο ένα τραγούδι και μόνο αν το τραγουδούσε η Σακελλαρίου: «Αυτός ο άνθρωπος, αυτός»!
Δεν υπήρχε γιορτή στο Καστρί ή αργότερα στην Εκάλη που να μην τραγουδάει η Ρίτα Σακελλαρίου για τον Παπανδρέου και εκείνος πάντα σηκωνόταν και χόρευε το αγαπημένο του τραγούδι.
Το «Κουίν Αν» έμεινε ανοιχτό για περίπου οκτώ χρόνια. Όσο δηλαδή κράτησε και ο γάμος της Σακελλαρίου με τον Σιδηρόπουλο με τον οποίο απέκτησε τρια παιδιά. Όταν χώρισαν, ο Σιδηρόπουλος λύγισε. Ήταν ένα δύσκολο διαζύγιο που προκάλεσε αίσθηση.
Το αποτύπωμα εκείνου του διαζυγίου φάνηκε πάνω και στους δυο. Η Σακελλαρίου εγκατέλειψε τον εαυτό της με αποτέλεσμα να παχύνει και να «κόψει» τις πολλές εμφανίσεις, αφού ντρεπόταν για τη νέα εικόνα της, ενώ ο Σιδηρόπουλος πέθανε από την καρδιά του μερικά χρόνια αργότερα.
Η δεκαετία του 1980 ήταν ένα νέο ξεκίνημα για τη Σακελλαρίου. Αδυνατίζει, βάφει τα μαλλιά της ξανθά και προετοιμάζει τη μεγάλη επιστροφή. Η συνεργασία της με τον συνθέτη Τάκη Μουσαφίρη αποδίδει καρπούς και οι επιτυχίες ανεβάζουν ξανά τη Σακελλαρίου στο θρόνο της «βασίλισσας» της νυχτερινής Αθήνας.
Στη συνέχεια έρχονται όλες οι μεγάλες επιτυχίες από τη συνεργασία της με τον Νίκο Καρβέλα. «Ο κοντός με τη γραβάτα», «αρέσω παιδί μου, αρέσω» και άλλα «δείχνουν» το νέο δρόμο που θα ακολουθήσει η λαϊκή τραγουδίστρια.
Το 1993 η Ρίτα Σακελλαρίου «πιάνει» και πάλι κορυφή με το απόλυτο σουξέ της εποχής, το «Εγώ δεν πάω μέγαρο, θα μείνω με τον παίδαρο» που πέρα από όλα τα άλλα δημιουργεί και μια τεράστια συζήτηση για το αν υπάρχει όντως αυτός ο «παίδαρος».
Κάποιοι λένε πως ήταν μια αναφορά στον Σάκη Ρουβά. Κάποιοι άλλοι πως ήταν αφιερωμένο σε έναν από τους έρωτές της, τον ηθοποιό Κώστα Ευρυπιώτη. Κανείς δεν ξέρει.
Και ενώ βίωνε μια δεύτερη, καλλιτεχνική, νιότη, η Ρίτα Σακελλαρίου παθαίνει μια ψύξη στην πλάτη. Αυτό τουλάχιστον νόμιζε. Ο πόνος ήταν έντονος και δεν υποχωρούσε. Αποφάσισε να πάει στο νοσοκομείο. Εκεί της είπαν πως δεν είναι ψύξη, αλλά καρκίνος στο πάγκρεας.
Σχεδόν αμέσως ξεκίνησε χημειοθεραπείες και προσπάθησε να βγει νικήτρια από μια μάχη που έδειξε από την αρχή πως θα ήταν άνιση. Παρά τους πόνους και τη σωματική καταπόνηση έφυγε για περιοδεία στην Αυστραλία, φορώντας περούκα.
Όταν επέστρεψε, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση. Μπήκε ξανά στο νοσοκομείο και εκεί διαπιστώθηκε πως από το πάγκρεας ο καρκίνος είχε κάνει μεταστάσεις σχεδόν σε όλο της το σώμα.
Η σπουδαία Ρίτα Σακελλαρίου έφυγε από τη ζωή, μια ημέρα σαν σήμερα, στις 6 Αυγούστου 1999.
Νίκος Δεμισιώτης – reader.gr
