Μάχες οπισθοφυλακής στα χαρακώματα δίνονται όπως πάντα στο Αγρίνιο- αλλά και σε πόλεις που μοιάζουν με το Αγρίνιο- από τους τοπικούς επιχειρηματίες κι επαγγελματίες, πράγμα που όλοι το γνωρίζουν.
Κάπως σαν την εποχή που τα μπακάλικα προσπαθούσαν να μην ανοίξουν τα σούπερ μάρκετ ή συγκεκριμένες επιχειρήσεις να μην έχουν τα φαρμακεία προϊόντα περιποίησης σώματος.
Τελικά το ελεύθερο εμπόριο-πολύ μισητό από πάμπολλους εμπόρους- έδωσε τις λύσεις και όσοι δεν ακολούθησαν ή δεν προσαρμόστηκαν, απλά χάθηκαν.
Το μέγα ερώτημα είναι πως προασπίζεις τον μικρό έμπορο, κάνοντάς τον πιο ανοιχτό ή πιο κλειστό στις εξελίξεις; Σε αυτό δεν βοηθά καθόλου η κυβέρνηση φυσικά, η οποία δείχνει συνεχώς πως έχει μια κρυφή ατζέντα. Να μην ανοίγει ο καθένας μια μικρή ατομική επιχείρηση για να βγάζει ένα μεροκάματο.
Οι αναλυτές έχουν αποφασίσει ότι αυτό είναι αντιπαραγωγικό και θέλουν οι επόμενες γενιές να μην το κάνουν...
Όμως στην Ελλάδα το 59% των ελληνικών επιχειρήσεων είναι ατομικές δίχως κανέναν εργαζόμενο, το 32% έχει από έναν έως τέσσερις και το 5% από πέντε μέχρι εννιά!
Με άλλα λόγια το...96%, οι λεγόμενοι μικρομεσαίοι δεν είναι μόνο η ραχοκοκαλιά αλλά ολόκληρο το σώμα της ελληνικής οικονομίας.
Και κακώς λέγονται μικρομεσαίοι, έπρεπε να λέγονται μικρο...μικροί, ειδικά σε μια εποχή που παραγγέλνεις ό, τι θέλεις από μια πλατφόρμα και σύντομα θα καλείς συνεργείο υδραυλικών από άλλες πόλεις ή άλλους νομούς.
Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα! Πώς απαντάς σε αυτό; Κοιτάς πότε μπορείς να κλείσεις για να μην περνάς άθλια και χωρίς τζίρους; Ή μένεις όσο αντέχεις στο μαγαζί σου; Πιέζεις την κυβέρνηση να κόψει τα πειράματα με την φορολογία μόνο ή ψάχνεις και πως θα μεγαλώνεις τον κύκλο εργασιών σου με κάθε τρόπο;
Για παράδειγμα, στο Αγρίνιο υπάρχουν δεκαετίες τώρα κάποια μαγαζιά που μένουν ανοιχτά αργίες και μέχρι αργά τα βράδια. Στις γειτονιές, όλοι τα ξέρουν. Ένα ή δύο σε όλη την πόλη ήταν μέχρι πρόσφατα.
Όμως τώρα είναι τέσσερα ή πέντε και μένει να δούμε αν αυτό είναι κάτι αναπόφευκτο.
Εφημερίδα Συνείδηση
sinidisi.gr
