Το πρόβλημα της σχολικής στέγης στο Αγρίνιο είναι από αυτά που θα πρέπει με απόλυτη προτεραιότητα να αντιμετωπιστούν.

Ωστόσο, στο Δήμο Αγρινίου υπάρχουν πολλά σχολεία που διαθέτουν σύγχρονες υποδομές και πολλά περισσότερα πού, μπορεί να έχουν κατασκευαστεί ακόμη και δεκαετίες πριν, είναι όμως υπέροχοι χώροι που προσφέρονται για σειρά παράλληλων δράσεων, …αρκεί να μείνουν ανοιχτά!

Ανοιχτά Σχολεία, λοιπόν. Ανοιχτά χειμώνα – καλοκαίρι, ανοιχτά τα απογεύματα, ίσως και μέχρι πολύ αργά το βράδυ. Ανοιχτά στην κοινωνία. Στη γειτονιά…

Ανοιχτά στους ίδιους τους μαθητές, στους εκπαιδευτικούς, στους γονείς. Ανοιχτά στον καλλιτεχνικό κόσμο της πόλης και των κοινοτήτων.

Ανοιχτά ως χώροι παιχνιδιού, πολιτισμού, άθλησης, εκπαίδευσης (αλλά όχι με την έννοια της διδασκαλίας), τεχνολογίας ακόμη. Ανοιχτά ως χώροι συνάντησης και αναψυχής.

Σε άλλες περιοχές οι αύλειοι χώροι των σχολείων μετατρέπονται σε θερινά σινεμά: οι γονείς με τα παιδιά αποφασίζουν τι θα προβληθεί, παίρνουν το καρεκλάκι τους ή την κουρελού και απολαμβάνουν την πόλη τους, ζουν το σχολείο τους. Ο Δήμος έχει φροντίσει για την απαραίτητη συνεννόηση με την Διεύθυνση Εκπαίδευσης και διαθέτει τον εξοπλισμό. Αν θέλει …και τα αναψυκτικά…

Τόσο όμορφα, τόσο απλά.

Και κάπως έτσι το παιδί μαθαίνει να αγάπα και να προστατεύει το σχολείο του, κάπως έτσι οι δημότες μαθαίνουν να σέβονται και να τιμούν την πόλη τους. Με την ενεργό συμμετοχή και την ανάληψη πρωτοβουλιών από τους ίδιους για τους ίδιους και για τα παιδιά τους.

Για τη δημοτική παράταξη «Αγρίνιο – Πάμε Ψηλά» η αντίληψη ότι «με μικρές κινήσεις μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή και την πόλη μας», είναι κυρίαρχη. Ο Κώστας Πιστιόλας πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων και εκτιμά ότι «συχνά λείπει το κίνητρο για να γίνουν πράγματα σημαντικά», ότι «λείπει το όραμα για να πάμε ψηλά» και πως «πέρα απ’ τα μεγάλα έργα και τα πολυδάπανα προγράμματα, πρέπει να δούμε τη γειτονιά και τη δυναμική της, τον άνθρωπο και το χαμόγελό του».