Είχαμε και έχουμε συνηθίσει να ακούμε, κύρια, από χείλη καθεστωτικά, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για 40 χρόνια, και του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία κάμποσα φεγγάρια, πως η Αιτωλοακαρνανία είναι τελευταία ή προτελευταία ή τέλος πάντων στις τελευταίες θέσεις οικονομικής ανάπτυξης μεταξύ των Νομών της χώρας. Ε και που το ακούσαμε, τι έγινε; αναρωτιέται ο Αιτωλοακαρνάνας.
Γράφει ο Γιώργος Παληγεώργος*
Είναι κοινή διαπίστωση πια ότι όλα όσα έχουν ειπωθεί, για τη θέση της Αιτωλοακαρνανίας στην οικονομική κλίμακα της χώρας, είναι λόγια πολιτικάντικης κατανάλωσης. Ο καθένας μπορεί να στέκεται διαπιστωτικά και να περιγράφει τη δύσκολη κατάσταση του Νομού μας (οδυνηρή σήμερα) και να εννοεί ή και ευκρινέστατα να δηλώνει πως φταίνε για το κατάντημά μας όλοι οι άλλοι, όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, εκτός από το κόμμα του και τον ίδιο. Κι ενώ από διαπιστώσεις χορτάσαμε, άλλη πολιτική, που θα μπορούσε να ανατάξει την κατάσταση δραστικά, δεν είδαμε ποτέ.
Περιμένουμε να ακούσουμε πάλι τα ίδια λόγια, γιατί οι κυβερνώντες θέλουν να σωθούν, η αξιωματική αντιπολίτευση θέλει να επιστρέψει στα κυβερνητικά πόστα ... Όμως η κατάσταση σήμερα δεν είναι αυτή που ήταν στη μεταπολίτευση και σίγουρα δεν είναι αυτή που ήταν μέχρι το 2009(προμνημονιακή περίοδος). Το ξέρουν οι πάντες και το βιώνει η τεράστια πλειονότητα του Ελληνικού λαού, η κατάσταση σήμερα είναι οδυνηρή.
Σήμερα η Αιτωλοακαρνανία, πρέπει να ειπωθεί, δεν είναι απλά στις τελευταίες θέσεις οικονομικής ανάπτυξης, αλλά στις πρώτες θέσεις αρνητικής ανάπτυξης, δηλαδή της ανελέητα καλπάζουσας φτώχιας. Για να μη λέμε όμως λόγια γενικόλογα, με τον όρο ανάπτυξη ή αρνητική ανάπτυξη, εννοούμε τη σύγκριση του συνολικού εισοδήματος των κατοίκων από έτος σε έτος. Αυτή τη σύγκριση μπορούν να την κάνουν όλοι και οπωσδήποτε ο καθένας για τον εαυτό του και την οικογένειά του. Και επιπλέον οι θηλιές των φόρων και των ασφαλιστικών ταμείων και το πιστόλι των τραπεζών εξανεμίζουν το όποιο πενιχρό εισόδημα των κατοίκων του νομού.
Κάποτε ωστόσο υπήρχε μια πολλή σοβαρή οικονομική βάση στο νομό, ο καπνός δηλαδή, που μαζί με τα συμπληρωματικά γεωργικά εισοδήματα και την κτηνοτροφία, αλλά και τα εισοδήματα του υπαλληλικού κόσμου, αποτελούσαν ασφάλεια και ζωογόνηση του εμπορίου. Όλα αυτά πια δεν υπάρχουν. Και δεν υπάρχουν με συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες, κύρια, των πολιτικών δυνάμεων που κυβέρνησαν, αλλά όχι μόνο. Οφείλουμε κάποια στιγμή να μιλήσουμε και για τις ευθύνες που έχουμε κι εμείς ως πολίτες. Σίγουρα μικρότερες ευθύνες από τους εκάστοτε κυβερνώντες και το «πανίσχυρο» σύστημα, άλλα ευθύνες έχουμε και οι πολίτες.
Τώρα μας λένε εμπαίζοντάς μας, ότι αφού ολοκληρώνεται η σήραγγα στην Παλιοβούνα, η ανάπτυξη θα έρθει. Μάλιστα ο απίστευτος πια πρωθυπουργός λέει ότι η ανάπτυξη θα έρθει πριν εκπνεύσει το ’16. Πως; Με ποιο τρόπο; Σε ποιο τομέα; Με ποια προετοιμασία; Με ποιες κοινωνικές δυνάμεις; Σε ποιο φορολογικό, ασφαλιστικό και τραπεζικό περιβάλλον; Σε ποια πολιτική πραγματικότητα;
Βέβαια τα ίδια θα πει κι ο Μητσοτάκης, απλά αυτός θα μεταθέσει την ανάπτυξη, για μετά τις εκλογές, οι οποίες θα πρέπει να γίνουν, όπως εμφατικά υπογραμμίζει, άμεσα.
Όμως οφείλουμε όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι η «μοίρα» της Αιτωλοακαρνανίας, όπως και των άλλων περιοχών της πατρίδας μας, είναι συνυφασμένη με τις επιλογές και τη συνολική πορεία της χώρας. Αυτό συνέβαινε από σύστασης του νεοελληνικού κράτους (1821), αυτό συμβαίνει και επιτείνεται άγρια πια, και τώρα που οι κρατούντες επεφύλαξαν για τη χώρα και το λαό τον όλεθρο της χρεοκοπίας και των μνημονίων. Κι ακόμα αν δούμε τη μεγάλη «εικόνα», το περιβάλλον των ευρωπαίων χρεοκρατών, μέσα στο οποίο ασφυκτιά η Ελλάδα και κερδοσκοπούν ασύδοτα οι διαπλεκόμενοι και κλεπτοκράτες, αυτό(το ίδιο) συμβαίνει, στο πνεύμα της ληστρικής ευρωζώνης.
Οι Πολιτικές δυνάμεις της βουλής, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Εν. Κεντρώων εκφράζουν τις ίδιες ολέθριες μνημονιακές πολιτικές. Κι ακόμα οι πολιτικές αυτές, που εξαθλιώνουν την Ελληνική κοινωνία τρέφουν το νεοναζιστικό και εγκληματικό μόρφωνα της «χρυσής αυγής». Δυστυχώς το ΚΚΕ, το λέμε για πολλοστή φορά, παρ’ ότι διαθέτει οργανωμένες δυνάμεις, ακολουθεί και τώρα το δικό του μοναχικό και χωρίς ορατό προορισμό δρόμο.
Δε φτάνει επομένως ένας καυγάς στο καφενείο, ούτε η καταψήφιση ενός βουλευτή για να έρθει στη θέση του ένας άλλος το ίδιο υποτακτικός σε αφεντικά που απεργάζονται και εφαρμόζουν σχέδια οικονομικής εξόντωσης του Ελληνικού λαού. Το κρίσιμο είναι αλλού.
Να ξεπεράσουμε το φόβο και να αποδομήσουμε την ισοπεδωτική άποψη, που εκφωνεί το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και οι επικυρίαρχοι της χώρας, ότι, τάχα, τίποτε δε μπορεί να αλλάξει για τους πολίτες. Υπάρχει άλλη επιλογή, υπάρχει άλλος δρόμος κι αυτό φοβάται η κάστα που μας καταδυναστεύει. Γι’ αυτό διαπλέκονται, κυβέρνηση, ΝΔ και λοιπές μνημονιακές δυνάμεις, ο Στουρνάρας, τα ΜΜΕ, οι «εθνικοί» εργολάβοι με τα ανθισμένα βοσκοτόπια κλπ.
Πρέπει να ανατρέψουμε τις πολιτικές-ολετήρα της παγκοσμιοποίησης, που στα καθ’ ημάς εκφράζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρώτο βήμα είναι το σπάσιμο της θηλιάς του ευρώ. Χωρίς εθνικό νόμισμα και νομισματική κυριαρχία, ελεύθερη χώρα δε θα έχουμε. Σχεδιασμό για την εθνική οικονομία και την τοπική μας οικονομία δεν πρόκειται να μας επιτραπεί να κάνουμε. Χωρίς το εθνικό νόμισμα, έλεγχος και λειτουργία του τραπεζικού συστήματος υπέρ της εθνικής οικονομίας και των τοπικών οικονομιών δεν πρόκειται να υπάρξει. Κι ακόμα, χωρίς αγροτική τράπεζα, ανασυγκρότηση της αγροτικής οικονομίας είναι αδύνατη.
Το κρίσιμο, λοιπόν, είναι στην πολιτική μας στάση, στις πολιτικές μας επιλογές! Είναι απόλυτα αναγκαίο να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να συνταχτούμε με τις πολιτικές δυνάμεις που έχουν επεξεργασθεί τον άλλο δρόμο για τη χώρα, το δρόμο της ανάτασης της οικονομίας και της κοινωνίας, το δρόμο έξω από τα μνημόνια και το φαύλο και παράνομο χρέος.
Να συνταχτούμε με:
Τις δυνάμεις που έχουν επεξεργαστεί τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα και την εθνικοποίηση των τραπεζών.
Τις δυνάμεις που αγνόησαν τα αξιώματα, κατήγγειλαν τα μνημόνια και συνεχίζουν τον αγώνα.
Τις που αγωνίζονται ενάντια στο ξεπούλημα της χώρας(τώρα Ελληνικό, Εγναντία οδό κλπ)
Να συνταχθούμε με τις δυνάμεις αγωνίζονται ενάντια σ’ αυτούς που εφαρμόζουν τον κόφτη (ως 4ο ενδιάμεσο μνημόνιο), για την κατακρεούργηση των συνταξιούχων.
Τις δυνάμεις που αγωνίζονται για την αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας στη χώρα, για την επαναλειτουργία της δημοκρατίας.
Τις δυνάμεις που αγωνίζονται για προοπτικές της νέας γενιάς και για το σταμάτημα της αιμορραγίας νέων επιστημόνων προς το εξωτερικό.
Να συνταχτούμε με τις δυνάμεις που συγκροτούν το προοδευτικό, δημοκρατικό, αριστερό, πατριωτικό μέτωπο της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και που συνεργάζονται με αυτήν.
Η κατάσταση που ζούμε, ως Αιτολοακαρνάνες και ως πολίτες της χώρας, είναι αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων. Πολιτικών αποφάσεων όμως, που λαμβάνονται ερήμην του λαού και εφαρμόζονται σε βάρος του λαού.
Η κατάσταση που ζούμε, δε μπορεί παρά να αλλάξει με πολιτικές αποφάσεις, αλλά με συμμετοχή του λαού στους πολιτικούς αγώνες, με ευθύνη όλων των πολιτών, υπέρ του λαού.
Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις έχουν οδηγήσει στην απογοήτευση και την αποχή ένα τεράστιο τμήμα, το πιο υγιές, του Ελληνικού λαού, μετά τη μετατροπή του περίτρανου ΟΧΙ του, στις 5 Ιούλη 2015, σε προδοτικό ΝΑΙ, από τον σημερινό πρωθυπουργό, συγχοραστατούντων βέβαια όλων των μνημονιακών δυνάμεων. Αυτοί που οδηγήθηκαν στην απογοήτευση και την αποχή πρέπει να επανέλθουν δυναμικότεροι και αισιόδοξοι.
Γιατί, εκείνο το ΟΧΙ του 62% έλεγε συγκεκριμένα πράγματα και ισχύει ακόμα.
- Ο Γιώργος Παληγεώργος είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
