Ο προπονητής του Παναιτωλικού, Γιάννης Πετράκης, μίλησε στο Podcast «Κουβέντα στο ΠΙ & ΦΙ» σε μία συνέντευξη μάθημα ζωής.
Ο Κρητικός τεχνικός σε μία συνέντευξη στο Podcast «Κουβέντα στο ΠΙ & ΦΙ» που μοιάζει περισσότερο με life coaching σκιαγράφησε το προφίλ του, τις αξίες του, μίλησε για το μεγαλύτερο παράσημο της καριέρας του, ενώ για πρώτη φορά αποκάλυψε τις αγαπημένες του συνήθειες και τα μουσικά του ακούσματα που όλα έχουν να κάνουν με τον τόπο του, την Κρήτη…
Αναλυτικά όσα είπε:
Για τη φετινή χρονιά με τον Παναιτωλικό: «Ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά. Όταν πετυχαίνεις τον στόχο σου μία αγωνιστική πριν το φινάλε αυτό δείχνει τον βαθμό δυσκολίας. Τέλος καλό όμως, όλα καλά. Ήταν ένα πρωτάθλημα φέτος που και στην κορυφή και στην ουρά ήταν το σπουδαιότερο. Δεν ήταν τυχαίο πως όλες οι ομάδες κυνηγούσαν παραμονή και πρωτάθλημα μέχρι το τέλος. Μακάρι αυτό να είναι η αρχή και να δούμε και καλύτερα πρωταθλήματα».
Για το πως έζησε ο ίδιος το φετινό πρωτάθλημα: «Όλες οι ομάδες ενισχύθηκαν, ήρθαν καλοί προπονητές, καλοί παίκτες και ο συνδυασμός αυτός βοήθησε το ποδόσφαιρό μας να πάει ένα βήμα παραπάνω. Είμαι χαρούμενος γιατί αυτή η εξέλιξη που υπάρχει παγκοσμίως επηρεάζει και εμάς».
Για το αν παραμείνει και τη νέα σεζόν στον Παναιτωλικό: «Ναι, έχω συμφωνήσει, θα συνεχίσουμε με το κεφάλι κάτω και πολλή δουλειά και τη νέα σεζόν στον Παναιτωλικό. Η χρονιά φέτος ήταν έντονη. Είχα ζήσει και στο παρελθόν ανάλογες σεζόν με τον ΠΑΣ τότε, αλλά ήταν μια χαρούμενη σεζόν για μένα. Ήταν δημιουργική, την απόλαυσα. Φέτος βάλαμε τις βάσεις. Με καλές επιλογές, με σκληρή δουλειά θέλουμε όλο αυτό να το συνεχίσουμε».
Για τους λόγους που άργησε να προπονήσει ομάδα σε επίπεδο Α’ Εθνικής το οποίο έγινε σε ηλικία 54 ετών: «Το αξιοπερίεργο ήταν πως το ντεμπούτο μου στην Α’ Εθνική συνδυάστηκε με την ημέρα της ονομαστικής μου εορτής. Σε ένα παιχνίδι τότε με την Ξάνθη. Ήταν η πρώτη μου ευκαιρία και συνδυάστηκε με τον ΟΦΗ μια ομάδα που έχω στην καρδιά μου και την αγάπη. Άργησε εκείνο το ντεμπούτο 22 χρόνια γιατί τόσα ήταν τα χρόνια που προπονούσα ομάδες σε χαμηλότερες κατηγορίες, αλλά είμαι χαρούμενος που συνέβη. Η απογοήτευση δεν είναι λέξη που υπάρχει στο λεξιλόγιό μου.
Στη ζωή υπάρχουν καλές και κακές στιγμές. Το σημαντικό είναι να μαθαίνουμε από αυτές. Εγώ πάντα μέσα μου είχα εσωτερικό κίνητρο. Να γίνω καλύτερος προπονητής. Ήξερα πως μπορεί να μη μου δοθεί ποτέ η ευκαιρία. Είμαι ευτυχής όμως που ακόμα και σε εκείνη την ηλικία δούλεψα στην Α’ Εθνική και μάλιστα ψηφίστηκα καλύτερος προπονητής. Αυτό είναι μία επιβράβευση της δουλειάς μου. Ουσιαστικά αυτό που έχτιζα, το πήρα πίσω. Οπότε αν βγάλουμε έξω την απογοήτευση από τη ζωή μας, τότε σίγουρα θα μας έρθει η ευκαιρία».
Για το τι εξήγηση δίνει που μέχρι την ηλικία των 54 ετών δεν του δόθηκε η ευκαιρία να κοουτσάρει στην Α’ Εθνική: «Εγώ είχα πάντα δικό μου τρόπο λειτουργίας. Στη ζωή μου είμαι ένας άνθρωπος που δεν συμβιβάζομαι εύκολα. Ότι κάνω το κάνω με καθαρότητα και ειλικρίνεια και δεν έχω παρακαλέσει ποτέ κανέναν. Αυτές δεν είναι καλές προϋποθέσεις για να βρεις τον δρόμο σε ένα σύστημα που ξέρουμε όλοι πως λειτουργεί. Εγώ έκανα την προσπάθειά μου με τον δικό μου τρόπο. Και να μην τα κατάφερνα θα ήμουν πάλι χαρούμενος. Αυτός είναι ο λόγος που ποτέ όλα αυτά τα χρόνια δεν τα παράτησα».
Για το αν τον γεμίζουν τα λόγια που ακούει από πρώην αθλητές του και γενικότερα από όλους τους ποδοσφαιριστές: «Ναι, αυτό είναι το πιο μεγάλο παράσημο. Αυτό μένει και έχει νόημα στη ζωή. Να βοηθάς ανθρώπους. Αυτό στον δικό μου αξιακό κώδικα δεν ανταλλάσσεται με τίποτα. Αυτό είναι το πιο μέγιστο και τους ευχαριστώ όλους όσους μιλάνε για μένα με καλά λόγια».
Για το αν νιώθει πως η εξαετής πορεία του στον ΠΑΣ είναι κοινή με του Έγκε Γκέραρντ στον ΟΦΗ: «Ο Γκέραρντ ήταν μία εμβληματική φυσιογνωμία. Ένας οραματιστής. Ένας επιδραστικός άνθρωπος που η Κρήτη και ο ΟΦΗ του οφείλει τα πάντα. Ήταν 15 χρόνια έβγαλε παίκτες, τον μελέτησα χρόνια. Εγώ αυτό που έκανα στον ΠΑΣ ήταν πολύ μικρό μπροστά σε αυτά που έκανε ο Γκέραρντ, παρά τις επιτυχίες που είχαμε εκείνη την περίοδο. Δεν τα βάζω καν σε διαδικασία σύγκρισης».
Για τον Ντίνο Μαυροπάνο και τα «φτερά» που του έδωσε όταν τον πρωτοείδε στον ΠΑΣ: «Ο Κωνσταντίνος ήταν ένα παιδί που είχε πολλά… κυβικά όπως λέω εγώ. Ήταν 5.000 κυβικά αν ο μέσος όρος είναι τα 3.500. Είχε σπουδαίο πακέτο σωματικό και ψυχικό. Μου τον είχε συστήσει ο συγχωρεμένος κ. Χριστοβασίλης στο Καρπενήσι που κάναμε τότε προετοιμασία. Του είπα με τον που τον είδα στην προπόνηση να τον πάρουμε. Δουλέψαμε μαζί του και είδα πως ήταν παιδί που αντιλαμβάνεται και ήθελε να γίνει καλύτερος. Με τέτοια παιδιά δεν με ενδιαφέρει ποιο θα είναι το κόστος. Του έδωσα την ευκαιρία γιατί έβλεπα πως έχει δρόμο και προοπτική. 4-5 μήνες ήταν αρκετοί για να πάει από τον ΠΑΣ στην Άρσεναλ.
Είμαι ευτυχής για την πορεία και την εξέλιξή του. Αυτό που λείπει είναι η εμπιστοσύνη σε αυτά τα παιδιά. Γιατί υπάρχει η πρώτη ύλη και το ταλέντο. Βλέπετε για παράδειγμα τον Κουλιεράκη και τον Κωνσταντέλια που κάνουν σπουδαία πράγματα και ήταν πρωταγωνιστές στην κατάκτηση του τίτλου από τον ΠΑΟΚ. Εύχομαι να υπάρχουν κι άλλα παιδιά. Αυτό που λείπει είναι η εμπιστοσύνη».
Για το αν κάνει διακοπές και πως περνάει αυτή την περίοδο: «Είναι δύσκολη περίοδος αυτή για εμάς. Μπορεί να μην αφιερώνουμε ώρες στο γήπεδο, αλλά είναι η περίοδος που χτίζεται η ομάδα και κάνουμε τις επιλογές μας. Είναι σημαντική για την πορεία της ομάδας. Πρέπει να βρούμε αυτούς που θα υποστηρίξουν αυτό που έχουμε στο μυαλό μας. Αυτό δημιουργεί μία καθημερινότητα που έχει φουλ δραστηριότητα και απαιτεί χρόνος. Φαίνεται πως είναι περίοδος διακοπών, αλλά για μένα δεν είναι».
Για το αν αγαπάει τις μαντινάδες: «Η κρητική μουσική και η κουλτούρα της είναι αλληλένδετη με μένα. Τα ακούσματά μου έχουν να κάνουμε με κρητική μουσική. Έτσι μεγάλωσα, έτσι έμαθα. Η μαντινάδα είναι επίσης κομμάτι κουλτούρας. Δεν είναι μαντιναδολόγος, αλλά μου έχουν μείνει μερικές από αυτές που μου ταιριάζουν».
Για τα αγαπημένα του κρητικά φαγητά: «Το αντικριστό αρνί είναι το αγαπημένο μου».
Για το γεγονός πως χορεύει κρητικούς χορούς: «Είναι παιδικά βιώματα αυτά, δεν αλλάζουν. Αισθάνομαι και είμαι χωριάτης με ότι συνεπάγεται αυτό. Είμαι περήφανος για την καταγωγή μου. Αυτό προσπάθησα να περάσω και στα παιδιά μου. Ο αγαπημένος μου χορός είναι ο συρτός, ο χανιώτικος που λέμε. Μου βγάζει συναισθήματα ανθρώπινα. Και η Πεντοζάλη και ο Μαλαβιζιώτης που είναι πολεμικοί χοροί μου βγάζουν επίσης συναισθήματα».
Για τον γιο του Γιώργο που επίσης είναι προπονητής, είπε: «Αυτός συμβουλεύει εμένα, παρά εγώ αυτόν (γέλια). Εγώ θυμάμαι πως από όταν ήμουν 16 χρονών ο πατέρας μου δεν παρενέβη πουθενά στη ζωή μου. Πουθενά όμως. Όταν παντρεύτηκα τη γυναίκα μου, θυμάμαι μου είχε πει: «Παιδί μου, η γυναίκα δεν είναι σαν τα πουκάμισα να αλλάζεις κάθε μέρα. Είναι μια και έξω. Εσύ έχεις την ευθύνη, εσύ αποφασίζεις». Έτσι λειτουργώ και εγώ με τον γιο μου. Λέω τη γνώμη μου αν με ρωτήσει κάτι και ως εκεί. Δεν παρεμβαίνω πουθενά. Μέσα από τα λάθη μας όλοι μας γινόμαστε πιο δυνατοί.
Και η ζωή η ίδια μας διδάσκει πολλά. Εγώ ορίζω τη ζωή μου μόνος από τα 16 μου χρόνια και αυτό με βοήθησε πολύ. Μέσα από τα καλά, τα δύσκολα, τα ανάποδα, τις χαρές και τις λύπες. Ασυνείδητα ο καθένας μας δημιουργεί μοντέλα και πρότυπα ανάλογα από το τι βιώνει. Εγώ είναι επηρεασμένος από τον πατέρα μου και τον τρόπο που με μεγάλωσε. Έτσι και ο υιός μου ο Γιώργος ίσως έχει πάρει πράγματα από μένα χωρίς όμως να υπάρχει καθοδήγηση από μένα του στυλ κάνε αυτό ή κάνε εκείνο».
