Σε μικρή ηλικία δοκίμασε το μοναχικό βίο, στον οποίο δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί, όμως διατήρησε τα εξωτερικά χαρακτηριστικά μοναχού για το υπόλοιπο της σχετικά μεγάλης του ζωής, καθώς εγκατέλειψε τα εγκόσμια σε ηλικία περίπου ογδόντα ετών.
-Σωκράτη, θα βρέξει;
-Σωκράτη, πότε θα βρέξει;
-Σωκράτη, τι καιρό θα ‘χουμε το Πάσχα;
Ήταν τα ερωτήματα που υπέβαλλαν, σε κάθε ευκαιρία, μικροί και μεγάλοι, στον ψευτοκαλόγερο Σωκράτη από το Μουσταφούλι, όταν αυτός με το γερασμένο γαϊδούρι του περνούσε από τους δρόμους της Ντούτσαγας, για να πουλήσει την αγροτική πραμάτεια του.
Πολύ δημοφιλής και αγαπητός ο Σωκράτης στους Αγρινιώτες, απ’ όπου περνούσε. Και ποικίλα τα αγροτικά προϊόντα που πουλούσε.
Ήταν αγροτική πραμάτεια που τη διακινούσε στη διαδρομή Παναιτωλίου – Αγρινίου και ιδιαίτερα στην περιοχή της Ντούτσαγας. Καρπούζια, σταφύλια, φρούτα, αγγουροντομάτες, σκορδοκρέμμυδα, χορταρικά, μυρωδικά και ότι άλλο πρόσφερε η πολυποίκιλη αγροτική σοδειά.
Ένα μικρό σκούρο σκουφάκι που θύμιζε, περισσότερο, καθολικό καλογερικό κάλλυμα, σκέπαζε το γερασμένο κεφάλι του Σωκράτη και μια άγρια ασπρόμαυρη μαλλούρα με ξέπλεκες τούφες απλώνονταν στους βασανισμένους ώμους του.
Κάθε πρωί η διέλευση του Σωκράτη από τους απόμακρους δρόμους του Αγρινίου σήμαινε συναγερμό μεταξύ των ξεσηκωμένων πελατών και ιδιαίτερα των γυναικών. Αληθινός συναγερμός σε κάθε στάση του γαϊδουριού για το διάλεγμα και την αγορά της πωλούμενης πραμάτειας.
Πρώτη, όμως, σε ενδιαφέρον ήταν η πρόβλεψη για τον καιρό της ημέρας. Στων περισσοτέρων τα στόματα περνούσε, εναγώνια, η ερώτηση:
-Θα βρέξει σήμερα;
-Σωκράτη, πότε θα βρέξει;
Και, πάντα, η όποια απάντηση του Σωκράτη, είχε το βάρος ενδιαφέρουσας μετεωρολογικής είδησης.
Ο Σωκράτης, συνήθως, δεν «έπεφτε έξω» και σε προβλέψεις του καιρού και σε άλλες συναφείς προβλέψεις, τόσο συνηθισμένες υπό τις συνθήκες εκείνων των καιρών.
Η αξιοπιστία του ενισχύονταν και από την προηγούμενη θητεία του σε Μοναστήρι, όπου, καθώς λέγονταν, υπηρέτησε ως καλόγερος.
Και είχαν ενδιαφέρον οι «προφητείες» του Σωκράτη και για τον πρόσθετο λόγο ότι εκείνο τον καιρό, δεν υπήρχαν τα μηχανικά μέτρα πρόβλεψης του καιρού, που υπάρχουν σήμερα.
Όμως τα χρόνια πέρασαν και η αξιοπιστία του Σωκράτη μπήκε σε μεγάλη δοκιμασία και αμφισβήτηση. Τα επιστημονικά μέσα πρόβλεψης του καιρού, αναιρούσαν την εγκυρότητα των προβλέψεων του Σωκράτη.
Κανένας λοιπόν δεν πίστευε πια τις προβλέψεις του. Άλλωστε και ο ίδιος έχασε, με το πέρασμα του χρόνου, την αναγκαία αυτοπεποίθηση. Και ο ίδιος επείσθη, πια, ότι εφεξής, στερούνταν της «θείας επίνοιας».
Έτσι, η μόνιμη ερώτηση από μικρούς και μεγάλους «Σωκράτη, πότε θα βρέξει;», έχασε την παλιά της σοβαρότητα και κατάντησε πια ένα αστείο παιχνίδι.
Σε κάθε σχετική ερώτηση, ο Σωκράτης, απέφευγε την απάντηση, προφασιζόμενος την απασχόλησή του με τα έργα της μεταφοράς και πώλησης της αγροτικής πραμάτειας, ενώ συνάμα και οι πελάτες του, με όση πια τους απέμενε λεπτότητα, απέφευγαν τις όποιες σχετικές συζητήσεις μαζί του. Οι συζητήσεις για τον καιρό έχασαν την παλιά φρεσκάδα. Ώσπου πια, πρώτος ο Σωκράτης διαισθάνθηκε όλη αυτή την πτωτική πορεία των αλλοτινών καθημερινών συζητήσεων για τον καιρό, με συνέπεια οι όποιες και όσες απαντήσεις για τον καιρό να χάσουν κάθε ενδιαφέρον. Και να πέσουν στον χώρο του φαιδρού…
Κι από τότε, μέχρι που χάθηκαν τα ίχνη του, δεν ξανακούσθηκε εκείνο το:
-Σωκράτη, τι καιρό θα κάνει σήμερα;
-Σωκράτη, πότε θα βρέξει;
Το λέγαμε παλιά και το ξαναλέγαμε…
Το λέγαμε παλιά και γελούσαμε…
Είχε γίνει πια, ένα αστείο…
Δημ. Νικ. Τζίμας
Τα στοιχεία για τον Σωκράτη, μας τα έδωσε ο Δημήτρης Νίκου.
