Η άνοιξη του 1996 σημάδεψε μια δραματική στροφή για την Ελλάδα, όταν η είδηση για την ασθένεια της Αλίκης Βουγιουκλάκη σκόρπισε θλίψη και συγκίνηση σε κάθε γωνιά της χώρας.
Η αιφνιδιαστική διάγνωση καρκίνου, που έγινε γνωστή μέσω έκτακτων δελτίων ειδήσεων στην τηλεόραση, έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, σβήνοντας το λαμπερό χαμόγελο της "αγαπημένης μας Αλίκης" από τις οθόνες και τις καρδιές του ελληνικού λαού.
Η φράση "Πιάσε με να δεις, έχω δέκατα;", που εκστόμισε η Αλίκη Βουγιουκλάκη στον κομμωτή της στα γυρίσματα της εκπομπής της Ρούλας Κορομηλά τον Μάρτιο του 1996, αποτυπώνει με σπαρακτικό ρεαλισμό την αστείρευτη δύναμη ψυχής και την αφοσίωση στο κοινό που διακατείχε την θρυλική ηθοποιό.
Παρά τα "περίεργα συμπτώματα" και την καταπολέμηση της βρογχίτιδας με αντιβίωση, η Βουγιουκλάκη αρνήθηκε να λυγίσει. Η δέσμευση της προς το καλλιτεχνικό της καθήκον και η αγάπη για το κοινό της υπερίσχυσαν, ωθώντας την να συνεχίσει ακάθεκτη το πρόγραμμά της.
Διπλές παραστάσεις στο θέατρο το Σαββατοκύριακο, χειραψίες και αγκαλιές με τους θαυμαστές που την περίμεναν πιστά έξω από το καμαρίνι, τηλεοπτικές εμφανίσεις - η Βουγιουκλάκη, παρά την εξάντληση και τον πυρετό, δεν άφησε τίποτα να σταθεί εμπόδιο στην αστείρευτη ενέργεια και το πάθος της για προσφορά.
Ακόμα και η υπογραφή εκατοντάδων παιδικών βιβλίων που είχε γράψει πρόσφατα στον "Ελευθερουδάκη", πραγματοποιήθηκε με την ίδια αφοσίωση και αγάπη, φέρνοντας χαρά σε μικρούς και μεγάλους.
Η ιστορία της Αλίκης Βουγιουκλάκη εκείνες τις δύσκολες στιγμές αποτελεί ύμνο στην ανθεκτικότητα του ανθρώπινου πνεύματος και στην αστείρευτη δύναμη που μπορεί να αντλήσει κανείς από την αγάπη για την τέχνη και το κοινό.
Η περιγραφή του Κώστα Σπυρόπουλου στο περιοδικό Status για τις τελευταίες ημέρες της Αλίκης Βουγιουκλάκη πριν από την τραγική απώλεια της, φέρνει στο προσκήνιο μια σειρά από συγκλονιστικές στιγμές, γεμάτες πόνο, θάρρος και ανείπωτη αγάπη για την τέχνη και το κοινό.
Η κακή όψη, οι επίμονοι πόνοι στο στομάχι και η βρογχίτιδα σηματοδοτούν την υποβόσκουσα μάχη που έδινε η θρυλική ηθοποιός. Η ανησυχία την οδηγεί στο διαγνωστικό κέντρο της Express Service στη Θεσσαλονίκη, όπου η σκληρή πραγματικότητα έρχεται στο φως: "Κάποιο πρόβλημα υπάρχει στο συκώτι".
Παρά την οδυνηρή διάγνωση, η Βουγιουκλάκη, αφοσιωμένη στο κοινό της, αρνείται να υποκύψει. Η θέληση της να ολοκληρώσει τις παραστάσεις αγγίζει τα όρια του ηρωισμού. "Δεν ήθελε να διακόψει τις παραστάσεις και πήγε μέχρι την Κυριακή", θυμάται ο Σπυρόπουλος.
Η τελευταία παράσταση, φορτισμένη με συναισθήματα, φέρνει στο φως μια συγκλονιστική στιγμή. Καθώς η Βουγιουκλάκη τραγουδά "Τώρα που φεύγω", γυρνάει και κοιτάζει τον Σπυρόπουλο στην κουΐντα, τα μάτια της γεμάτα δάκρυα. Μια αβάσταχτη θλίψη πνίγει τον Σπυρόπουλο, ο οποίος δεν μπορεί πλέον να συγκρατήσει τα δάκρυά του.
Αυτές οι εικόνες, γεμάτες πόνο, θάρρος και αφοσίωση, σκιαγραφούν το πορτρέτο μιας γυναίκας που έως το τέλος πάλεψε, τίμησε την τέχνη της και χάρισε στο κοινό της αξέχαστες στιγμές. Η μνήμη της Αλίκης Βουγιουκλάκης παραμένει ζωντανή, όχι μόνο ως μια από τις μεγαλύτερες μορφές του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου, αλλά και ως σύμβολο αντοχής, θάρρους και αστείρευτης αγάπης για την τέχνη και το κοινό.
Παρά την αποκάλυψη για την "κουνημένη βίδα" που απαιτούσε νέα επέμβαση, η Βουγιουκλάκη, με δακρυσμένα μάτια, διατηρεί το χαμόγελο και την αισιοδοξία της. Η υπόσχεση προς το κοινό της "να ξαναγυρίσει κοντά τους" αντηχεί ως ύμνος στη ζωή και στην αστείρευτη θέληση για προσφορά.
Η συγκινητική αφήγηση του φίλου της, που την αποχαιρετά με ένα "και του χρόνου" και λάμπει από το ανταποδοτικό της βλέμμα και γέλιο, σφραγίζει με ανεξίτηλα γράμματα την αισιοδοξία και το πνεύμα της αείμνηστης ηθοποιού.
Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, η Αλίκη Βουγιουκλάκη επέλεξε να μοιραστεί με το κοινό της όχι μόνο την τέχνη της, αλλά και την δύναμη ψυχής, το χιούμορ και την αστείρευτη αγάπη της για ζωή.
Η αποκάλυψη για την προχωρημένη ασθένεια της Αλίκης Βουγιουκλάκη, με καρκίνο στο πάγκρεας και το συκώτι, αποτελεί μια τραγική τροπή στην ιστορία. Η σκληρή πραγματικότητα, έρχεται σε αντίθεση με την ακλόνητη ψυχική της δύναμη και την αισιοδοξία που διατηρεί.
Η μαρτυρία του στενού της συνεργάτη, που πληροφορείται από τον γιατρό Πουλατζά την τραγική πρόγνωση "δύο με τέσσερις μήνες ζωής", φέρνει στο προσκήνιο ένα μείγμα θλίψης και θαυμασμού για το σθένος της ηθοποιού.
Ακολουθεί η περιπέτεια στη Γερμανία, με τις εξαντλητικές και επώδυνες εξετάσεις. Εκεί, η Βουγιουκλάκη, ακόμα και αντιμέτωπη με τον θάνατο, διατηρεί το χιούμορ και την αστείρευτη θέληση για ζωή. Η φράση της "Εάν είναι να έχω τέτοιες δοκιμασίες, πες στους Γερμανούς να μου ρίξουν το αέριο να τελειώνουμε", αποτελεί τραγική ειρωνεία, πνιγμένη στο γέλιο, που φανερώνει την ψυχική της ανθεκτικότητα και την άρνηση να υποταχθεί στην αρρώστια.
Η περιγραφή των τελευταίων στιγμών της Αλίκης Βουγιουκλάκης, γεμάτη θλίψη και σπαραγμό, φέρνει στο προσκήνιο την αστείρευτη δύναμη ψυχής και το σθένος που επέδειξε η θρυλική ηθοποιός έως το τέλος.
Παρά το βαρύ κώμα στο οποίο είχε περιπέσει, η καρδιά της Αλίκης αρνήθηκε να λυγίσει. Τρεις ολόκληρες ημέρες πάλεψε, δίνοντας μια μάχη άνιση με τον θάνατο, μέχρι την τραγική κατάληξη το πρωί της Δευτέρας 23 Ιουλίου 1996.
Η αφήγηση του Τάκη Βουγιουκλάκη στην Φρίντα Μπιούμπι, σκιαγραφεί με γλαφυρότητα την τραγική ατμόσφαιρα στο δωμάτιο, όπου η μόνη φωνή που ακουγόταν ήταν ο ρόγχος της ηθοποιού. Η σιωπή που ακολούθησε, σηματοδότησε την άφιξη του τέλους.
Η αίσθηση του Τάκη Βουγιουκλάκη, καθώς η ανάσα της Αλίκης γινόταν όλο και πιο αργή και ανάλαφρη, φανερώνει την οδυνηρή συνειδητοποίηση του επερχόμενου θανάτου. Η τελευταία αγκαλιά, γεμάτη αγάπη και αποχαιρετισμό, και το ψίθυρο "καληνύχτα Άγγελε μου", αποτελούν μια σπαρακτική στιγμή που σφραγίζει το τέλος μιας θρυλικής ζωής.
Η τρίτη και τελευταία ανάσα, που έσβησε, αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον καλλιτεχνικό κόσμο και στην ψυχή του ελληνικού λαού. Η μνήμη της Αλίκης Βουγιουκλάκης, όμως, παραμένει ζωντανή, όχι μόνο ως μια από τις μεγαλύτερες μορφές του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου, αλλά και ως διαχρονικό σύμβολο θάρρους, αισιοδοξίας και αστείρευτης αγάπης για ζωή, ακόμα και απέναντι στον θάνατο.
Με πληροφορίες από grace.gr
sinidisi.gr
