γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

- ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ, 12 Σεπτεμβρίου, θα κτυπήσει το πρώτο κουδούνι για φέτος, σε όλα τα σχολεία της χώρας, δίνοντας και το σύνθημα έναρξης μιας ακόμα σχολικής χρονιάς. Χαρά, ενθουσιασμός, λύπη, απογοήτευση κι άλλα πολλά συναισθήματα, υπάρχουν ήδη σε γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές! Με τις προετοιμασίες να έχουν αρχίσει ήδη, σε μία περίοδο που η φτώχεια δε λέει να εκλείψει και τους γονείς να "ψάχνονται" από τώρα, για το πώς θα τα βγάλουν πέρα...

- ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ αυτά που κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, λένε οι "επίσημοι" μετά τον αγιασμό που σπεύδουν εκεί, όχι για συμπαράσταση, αλλά για να τους δείξει η τηλεόραση! Γιατί, έτσι πρέπει, γιατί έτσι γίνεται πάντα! Οι απόντες απ' τα προβλήματα της εκπαίδευσης όλο το προηγούμενο διάστημα, πρώτοι και καλύτεροι αυτή την ιδιαίτερη μέρα, έτοιμοι για δηλώσεις! Και τι δηλώσεις! Καθιερωμένες ευχές για "καλή σχολική χρονιά" σε μαθητές, γονείς κι εκπαιδευτικούς, κοροϊδεύοντας ταυτόχρονα πως θα βρίσκονται μαζί τους όλη τη χρονιά, για επίλυση τυχόν προβλημάτων! Μεγαλύτερη υποκρισία απ' αυτή, δε θα μπορούσε να υπάρξει...

- ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ σωστή Παιδεία, κάτι που το ξέρουν και οι ...πέτρες ακόμα, πόσο μάλλον οι κάθε είδους "επίσημοι", δεν αρκούν τα καλά σχολεία, τα καλά προαύλια, οι καλές αίθουσες κ.ο.κ... Απαραίτητα κι αυτά βέβαια, αλλά - πάνω απ' όλα - χρειάζονται καλά προγράμματα και σωστή διδακτέα ύλη, χρειάζονται κι εκπαιδευτικοί (έμψυχο υλικό) που να υπάρχουν πρωτίστως, αλλά και να νοιάζονται να μοχθούν για το λειτούργημά τους! Σήμερα, δεν είναι όπως παλιά που γίνονταν εκπαιδευτικοί όσοι αγαπούσαν αυτό που θα έκαναν, αλλά - λόγω πολλών αιτίων που έχουν σχέση με τις Πανελλήνιες - μπαίνουν στην εκπαίδευση πάρα πολλά άτομα που δεν τους αρέσει καν το αντικείμενο, τα οποία δε θα έχουν την ίδια όρεξη για δουλειά, όπως θα είχαν αν τους άρεσε, κάνοντας ίσως κι αγγαρεία ακόμα. Και ο εκπαιδευτικός δεν είναι ο οποιοσδήποτε υπάλληλος, για ν' αξιολογείται και να "επιθεωρείται" από κανέναν! Ή κάνει σωστά και με αφοσίωση τη δουλειά του ή δεν την κάνει...

- ΟΠΟΤΕ, για να έχουμε μία καλή σχολική χρονιά (χωρίς εισαγωγικά), με βάση τα παραπάνω κι άλλα πολλά αρνητικά, ένα μονάχα μένει: Να υπάρχει τουλάχιστον αδιάκοπη συνεργασία ανάμεσα σε γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές. Αδιάκοπη κι όχι όταν κάποιο θέμα πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, τότε θα είναι αργά... Βλέπετε πως η Πολιτεία δε φρόντισε ποτέ να υπάρξουν οι σχολικοί ψυχολόγοι στα σχολεία όλων των βαθμίδων, για να προλαβαίνουν πολλά και διάφορα, κάτι που είναι αδιανόητο σε άλλες πολιτισμένες χώρες...

- ΕΓΩ ΘΑ ΕΥΧΗΘΩ: "Καλή συνεργασία"! Αφήνοντας το "καλή σχολική χρονιά" για τους επισήμους! Και για ευχές μεταξύ μας!