Γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

- Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, σε κάθε ξαφνική και βίαια – παρά τη θέλησή του – αλλαγή της ζωής του προς το χειρότερο, ένα σοκ παθαίνει στην αρχή, γρήγορα συνέρχεται, βρίσκει το κουράγιο ν’ αμυνθεί – επαναστατώντας κι επιτιθέμενος προς τον υπαίτιο της αλλαγής – αργότερα όμως, καταλαγιάζει ο θυμός, συμφιλιώνεται αναγκαστικά και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα… Πάντα ο άνθρωπος προσαρμόζεται! Επειδή, όμως, στην ουσία ηττήθηκε, οπισθοχώρησε και κάθισε “σούζα”, αισθάνεται άβολα με τον ίδιο του τον εαυτό (όλοι έχουμε δύο εαυτούς) και κάπου εκεί – μέσα από εσωτερικές συγκρούσεις – έρχεται χωρίς… πρόσκληση να τον κυριεύσει η κατάθλιψη…

- ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ την πάθαμε κι εμείς, ως λαός ολόκληρος (εξαιρουμένων πάντα των… “Λακεδαιμονίων”), απ’ την αρχή μιας ολόκληρης 5ετίας τουλάχιστον, όταν βρεθήκαμε ξαφνικά φάτσα με τη βίαιη αλλαγή της ζωής μας, μέσα από Μνημόνια, περικοπές αποδοχών, απολύσεων, λουκέτων κ.ο.κ., φτάνοντας, σιγά και σταθερά, στην πλήρη εξαθλίωση… Αντισταθήκαμε στην αρχή, φωνάξαμε, βρίσαμε, μουντζώσαμε, αναγκάσαμε τους πολιτικούς υπεύθυνους της κρίσης να κλειστούν στα σπίτια τους απ’ το φόβο, στη συνέχεια, όμως, ξεφουσκώσαμε, υποχωρήσαμε, κάτσαμε “στ’ αυγά” μας και προσαρμοστήκαμε στα νέα δεδομένα! Επακόλουθο όλων αυτών, της ήττας μας δηλαδή, ήταν να έρθει και η αλλαγή της ψυχικής μας κατάστασης, με την κατάθλιψη να μας κυριεύει, ως άτομα στην αρχή κι ως κοινωνία ολόκληρη στη συνέχεια. Αυτή που “βαπτίσαμε” κι ως εθνική κατάθλιψη…

- ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ – και χωρίς να βάλουμε μυαλό – μπήκαμε και πάλι στα “μαντριά” των πολιτικών κομμάτων, όντας ανασφαλείς ως άτομα κι ως λαός, αναζητώντας – τρομάρα μας – “ομπρέλα” προστασίας κι ασφάλεια σε αυτά (εκεί ακριβώς ποντάρουν πάντα κόμματα και πολιτικοί), κάναμε ακόμα κι αγώνες μαζί τους(!!) στις διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις που ακολούθησαν εν μέσω κρίσης – εθνικές κι αυτοδιοικητικές – και συνεχίσαμε και μετά να είμαστε “κολλητοί” τους, αντί να ξεφύγουμε και πάλι απ’ τα “μαντριά” και ν’ αναζητήσουμε το δίκιο μας… Και το χειρότερο είναι να “πετροβολιόμαστε” μεταξύ μας πλέον! Χωριστήκαμε – και παραμένουμε ακόμα έτσι – σε δύο μεγάλες κι αντίπαλες κατηγορίες πολιτών (όπως και οι οπαδοί δύο μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων…), αυτών, δηλαδή, που υποστηρίζουν την παλιά συγκυβέρνηση της πενταετίας, ως να μην έφταιξαν εκείνοι ποτέ και για τίποτε κι αν συνέχιζαν πάλι οι ίδιοι, θα τρώγαμε τώρα με “χρυσά κουτάλια”(!!) και των άλλων, οι οποίοι υποστηρίζουν τώρα τη νέα διακυβέρνηση…

- ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ περιπτώσεις, “χάνεται η μπάλα” που λέμε! Άλλοι φταίνε κι άλλοι την πληρώνουν! Ως πολίτες, δεν έχουμε πλέον κοινό εχθρό, ούτε κάνουμε κοινό αγώνα! Αυτό που κάνουμε, είναι ένας “αγώνας” εντυπώσεων, για ποιανού η “ομάδα” (πολιτική) θα βάλει στην άλλη τα περισσότερα “γκολ”, ποια θα κάνει τα περισσότερα “φάουλ” και ποια απ’ τις δύο θα μπορέσει να νικήσει! Αγνοώντας τελείως, πως τα “παιχνίδια” μπορεί να είναι και “στημένα” και κάποιοι να ωφελούνται και κερδίζουν αδιάκοπα σε βάρος ημών των κορόιδων…

- ΑΥΤΗ η αρρωστημένη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα, με τον έναν να στραβοκοιτάζει τον άλλον και να τον κατηγορεί, μετατοπίζοντας τη δική μας μεγάλη ευθύνη σε τρίτους – με το Μηχανισμό της Μετάθεσης που θα έλεγε κι ο Φρόιντ – έχει και την εξήγησή της. Φοβόμαστε όλοι πλέον για το μέλλον μας, για το τι θα μας ξημερώσει αύριο, μας πιάνει πανικός, βοηθώντας στο έπακρο και οι “ειδήσεις” καταστροφολογίας που ακούμε καθημερινά απ’ τα λεγόμενα μεγάλα κανάλια… Απ’ την εθνική κατάθλιψη, δηλαδή, περάσαμε στον εθνικό πανικό! Κι, ενώ στην κατάθλιψη είμαστε απαθείς, στον πανικό από μια επικείμενη καταστροφή, ψάχνουμε να βρούμε τους “φταίχτες”! Οι οποίοι πλέον δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι που αποδεχτήκαμε “αμαρτωλές” καταστάσεις του παρελθόντος με απάθεια κι ατομισμό, αλλά κάποιοι άλλοι και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι δύο δικές μας “Ομάδες”, αυτή της προηγούμενης συγκυβέρνησης και η άλλη της σημερινής συγκυβέρνησης! Αν χάσουμε το “παιχνίδι”, οι μεν θα κατηγορούμε τους δε! Αν, όμως, το “παιχνίδι” κερδιστεί, τότε όλοι μας θα είμαστε… νικητές!! Εγώ προσωπικά πιστεύω – και πάντα πίστευα – πως θα γίνει το δεύτερο! Πως, τελικά, θα κερδίσουμε, ανεξάρτητα το ποιος έπαιξε καλύτερα! Όλα θα πάρουν το δρόμο τους τότε και οι μόνοι που θα χάσουν τον ύπνο τους, θα είναι εκείνοι που “αμάρτησαν” κατά το παρελθόν, κάτι που σε όλους μας θα αρέσει… Αισιόδοξοι να είμαστε και θετικές σκέψεις να κάνουμε! Η λύση θα έρθει, δε γίνεται αλλιώς! Η νέα κυβέρνηση, θα κριθεί μετά, στο πόσο έχει την τόλμη και την πολιτική βούληση να βάλει το “μαχαίρι” όσο πιο βαθιά γίνεται σε όλα τ’ “αποστήματα” και είναι πάρα πολλά…

πηγή: http://agrinionews.gr