Ο Σπύρος Φωκάς υπήρξε ένα «διαμάντι» του ελληνικού κινηματογράφου, αφού ήταν από τους ελάχιστους Έλληνες ηθοποιούς που κατάφεραν να διαπρέψουν στο Χόλιγουντ.

Η είδηση θανάτου του το πρωί της 10ης Νοεμβρίου 2023 σκόρπισε θλίψη στο πανελλήνιο για την απώλεια ενός τεράστιου ηθοποιού.

Οι γυναίκες της ζωής του

«Είχα τέσσερις γυναίκες στη ζωή μου και τις παντρεύτηκα όλες. Α, και μια γκόμενα. Πέντε σύνολο. Η τρίτη σύζυγος μου έβαλε τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι. Μάλιστα λέει ότι έφυγε ο Φωκάς και δεν μας έδωσε φράγκο. Τα είχε πάρει όλα. Μισό εκατομμύριο δολάρια. Για εμένα είναι πολλά, για τον Λάτση μπορεί να μην είναι τίποτα», είχε αποκαλύψει κάποτε σε συνέντευξή του ο Σπύρος Φωκάς.

Οι προηγούμενοι τρεις γάμοι του Σπύρου Φωκά ήταν οι εξής. Σε ηλικία μόλις 21 ετών παντρεύτηκε στην Αγία Φιλοθέη τη Νία Λιβαδά, μαζί με την οποία έζησε στην Ιταλία για 10 χρόνια.

Στη συνέχεια γνώρισε και παντρεύτηκε μία αεροσυνοδό της «Ολυμπιακής» με την οποία πέρασε άλλα 10 χρόνια της ζωής του, ενώ η τρίτη του σύζυγος, με την οποία επίσης έζησε για περίπου 10 χρόνια ήταν η Ελληνοαμερικανίδα Ρενέ Πάπας.

Την τρίτη φορά έκανα την εξυπνάδα να παντρευτώ όχι με ένα διαμάντι, αλλά με μια Ελληνοαμερικάνα εκ Σικάγου. Όπως ξέρετε, το Σικάγο βγάζει καλά παιδιά, αλλά και… γκάνγκστερ! Εγώ έπεσα στην περίπτωση του Άλ Καπόνε!».

Ο Σπύρος Φωκάς είχε πει για τον 4ο γάμο του: «Παντρευόμαστε με τη Λίλιαν τον Απρίλιο με πολιτικό γάμο. Αποφασίσαμε μάλιστα να γίνει υπό το φως των “Παιδιών του πατρός”. Στη διάρκεια της επαφής μας δεθήκαμε πάρα πολύ. Έτσι θα μας παντρέψουν οι τέσσερις ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης και συγγραφέας της παράστασης Στέφανος Κακαβούλης. Εγώ πια τους λέω “τα κουμπαράκια μου”.

Σπύρος Φωκάς: Όταν ο ξένος Τύπος αποθέωνε την ομορφιά του γράφοντας ότι ξεπερνά και τον Αλέν Ντελόν

Ο Σπύρος Φωκάς βύθισε στην θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο με τον θάνατό του σε ηλικία 86 ετών.

Εκτός από ένας ταλαντούχος ηθοποιός, ο γοητευτικός Σπύρος ήταν και ένας από τους ομορφότερους άνδρες της γενιάς του.

Στα νιάτα του ξεπερνούσε σε ομορφιά τον Αλέν Ντελόν, καθώς ο ξένος Τύπος δεν αποθέωνε μόνο το ταλέντο του, αλλά και την εντυπωσιακή εξωτερική του εμφάνιση.

Ο Σπύρος Φωκάς κατέκτησε το Χόλιγουντ και μάγεψε το κοινό. Δυστυχώς δεν του άρεσε η νοοτροπία ζωής στην Αμερική και γύρισε στην Ελλάδα.

Για έναν Έλληνα ηθοποιό, το να συμπρωταγωνιστήσει σε αμερικάνικη ταινία δίπλα σε διεθνούς φήμης καλλιτέχνες, ιδιαίτερα την εποχή εκείνη που ξεκίνησε ο Σπύρος Φωκάς, έμοιαζε άπιαστο όνειρο. Κι όμως κατάφερε να λάμψει το άστρο του στο “Διαμάντι του Νείλου” δίπλα στον Μάικλ Ντάγκλας, στην Κάθριν Τέρνερ και στο Ντάνι ντε Βιτο.

Πολλοί είπαν πως μοιάζει με τον Ομάρ Σαρίφ, αρκετοί σχολίασαν και μάλιστα γραπτώς πως εκτός από καλός ηθοποιός, είναι και πολύ γοητευτικός άνδρας. Ο ίδιος ποτέ δεν αποδέχθηκε τον τίτλο του “γόη”. Πάντα έλεγε “έχω μία ευχάριστη παρουσία”.

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το γεγονός από τα πρώτα του βήματα, ξεχώρισε και έκανε καριέρα στην Ιταλία.

Ο “παρθενικός” ρόλος του Σπύρου Φωκά σε ξενόγλωσση ταινία ήταν το 1960 στο “Morte di un amico”, ιταλικής παραγωγής, που είχε το ρόλο του Bruno.

Συμμετέχει σε διεθνείς παραγωγές, όπως στις ταινίες «Όταν θέλει η γυναίκα» του Βιντσέντε Μινέλι πλάι στην μεγάλη Λάιζα Μινέλι και «Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι. Πρωταγωνιστές Αλέν Ντελόν, Ανί Ζιραρντό, αλλά και τους Ρενάτο Σαλβατόρι, Κλαούντια Καρντινάλε, Σπύρο Φωκά. Πρόκειται για την ιστορία μιας οικογένειας μεταναστών από τον Νότο που εγκαθίσταται στον βιομηχανικό Βορρά για να δουλέψει. Η Παξινού/Ροζάρια Παρόντι βρίσκεται ανάμεσα σε δύο αδέλφια που έρχονται σε ρήξη για μια γυναίκα, ενώ οι οικογενειακοί δεσμοί διαλύονται από τον αγώνα για καθημερινή επιβίωση και την απώλεια των παραδοσιακών αξιών.

Στην ταινία δεν υπήρχε τίποτα που να μην είναι αυθεντικό, από τα κοστούμια, τα αξεσουάρ και το ντεκόρ μέχρι τους ίδιους τους κομπάρσους, καθώς ο σκηνοθέτης κάλεσε προσωπικούς του φίλους της παλιάς αριστοκρατίας να συμμετάσχουν. Με την αξέχαστη μουσική του Νίνο Ρότα, το περίφημο άγνωστο βαλς του Βέρντι που χορεύουν ο Λάνκαστερ και η Καρντινάλε αποτελεί εμβληματική σκηνή της παγκόσμιας φιλμογραφίας. Δικαίως απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες.

Με την εμφάνιση του στην ταινία του Φράνκο Ρόσι «Ο Θάνατος ενός Φίλου», απογειώνεται η κινηματογραφική του καριέρα, αφού κερδίζει βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Λοκάρντο.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Δαλιανίδη, γυρίζει στην Φίνος Φίλμ δύο ταινίες πλάι στην Ζωή Λάσκαρη, τον «Εγωισμό» και τη «Στεφανία», που άφησαν εποχή.

Το 1985 ο Σπύρος Φωκάς κατακτά το Χόλιγουντ καθώς συμμετέχει στην ταινία “Το διαμάντι του Νείλου” με πρωταγωνιστή τον Μαικλ Ντάγκλας.

Στη συνέχεια παίζει στην εμπορική επιτυχία “Ράμπο ΙΙΙ” δίπλα στον Σταλόνε.

Η συνεργασία με διάσημες πρωταγωνίστριες

«Από όλες τις σταρ που γνώρισα θα έλεγα ότι το απόλυτο θηλυκό ήταν η Σοφία Λόρεν. Και η Κάθλιν Τέρνερ είχε ένα τεράστιο χάρισμα. Ηταν απλή. Θυμάμαι, όταν με είδε για πρώτη φορά στο Μαρόκο, λέει στον Μάικλ Ντάγκλας μπροστά μου: «Πώς σου φαίνεται ο Φωκάς; Εμένα μου φαίνεται εντάξει». Ντόμπρα γυναίκα. Σε αιφνιδίαζε.»

Για Κλαούντια Καρντινάλε που τη φωνάζει… Κλαυδία και στάθηκαν πλάι πλάι στην ταινία «Ο Ρόκο και τα αδέρφια του»: «Δυναμική, ευαίσθητη, τρυφερή, αφού έχει… μεσογειακό αίμα ­ μισή από Ιταλία και μισή από Τυνησία μεριά. Είναι ένα γλυκύτατο κορίτσι, απλό και χαριτωμένο. Κρατήσαμε μια φιλία, μια ζεστασιά…».

Για τη Λίζα Μινέλι: «Αυτό το ασχημόπαπο είναι το γοητευτικότερο πλάσμα στον κόσμο. Δεύτερη δεν υπάρχει! Ο πατέρας της, ο Βίνσεντ Μινέλι, με κάλεσε στο γραφείο του. Με είχε διαλέξει από το βιβλίο των ηθοποιών, έψαχνε ένα πρόσωπο σαν το δικό μου να πρωταγωνιστήσει με την κόρη του στο “Όταν μια γυναίκα θέλει”. Να σε καλέσει ο Μινέλι είναι ύψιστη τιμή ­ όχι να σε επιλέξει κιόλας. Πήγα τρέμοντας στο ραντεβού: “Να περιμένουμε και τη Λίζα, άργησε λιγάκι” δικαιολογείται εκείνος και ενώ σκέφτομαι: “σκέψου τι παλιοκόριτσο θα ‘ναι η κόρη του Μινέλι και της Τζούντι Γκάρλαντ…”, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η λατρεία του κόσμου. Το κορίτσι της διπλανής πόρτας ­ ένα μαγικά απλό και γλυκό πλάσμα, χωρίς ίχνος έπαρσης. Μας βάζει ο Μινέλι να διαβάσουμε κάτι διαλόγους και στο τέλος αναφωνεί: “μπράβο, μπράβο, είναι φανταστικό”. Και εγώ λέω για τη μαγεία που είχα δίπλα μου: “είναι πράγματι φανταστική”. Και εκείνη με κλωτσάει από κάτω και μου ψιθυρίζει: “για σένα το είπε ανόητε, εσύ είσαι φανταστικός. Σε διάλεξε… ” και ξαφνικά βρέθηκα να βιώνω μια καταπληκτική συνεργασία, με αγγέλους και χερουβείμ πάνω από το κεφάλι μου, ξεβράκωτος στην ιερά εξέταση ιερών τεράτων, όπως η Λίζα και η Ίνγκριντ Μπέργκμαν…».

Πηγή/Φωτογραφίες: athensmagazine.gr