Μέχρι το 1919 η οικογένεια του Αγρινιώτη ποιητή Κώστα Χατζόπουλου είχε στην κατοχή της μία έκταση, στην περιοχή «Λυκοράχια» στα όρια της πόλης του Αγρινίου.
Το 1919 οι αδελφοί Παπαστράτου αγόρασαν 54 στρέμματα από το κτήμα αυτό και αργότερα αφού το δώρισαν στον δήμο Αγρινίου, φρόντισαν και το διαμόρφωσαν έτσι ώστε να γίνει χώρος αναψυχής για τους κατοίκους του Αγρινίου.
Η μελέτη του μικρού αυτού ναού έγινε από τον αρχιτέκτονα Βασίλειο Τσουλούφη και η ανέγερσή του αποπερατώθηκε το 1929.Στην είσοδο του πάρκου αυτού δεσπόζει το εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης της Σωτήρος.
«….Ο ναός είναι κτισμένος πάνω σε κρηπίδωμα και ανήκει στο βυζαντινό τύπο του «τετρακιονίου σταυροειδούς μετά τρούλου», με τις κεραίες του σταυρού να προεξέχουν λίγο της ορθογωνικής βάσης.Από το βιβλίο του Ευθυμίου Ανδρικόπουλου « Η Αρχιτεκτονική και η Πολεοδομία του Μεσοπολέμου στην Πόλη του Αγρινίου» διαβάζουμε ότι
Εξωτερικά ο σταυρός διακρίνεται με σαφήνεια, διότι τα τέσσερα γωνιακά διαμερίσματα στεγάζονται χαμηλότερα από τις κεραίες του σταυρικού πυρήνα.
Ο ημισφαιρικός τρούλος του, στεγάζεται σε οκταγωνικό τύμπανο, με ανάλογο αριθμό παραθύρων και το κωδωνοστάσιο που βρίσκεται επάνω από την κεντρική είσοδο, είναι ορθογωνικής κατόψεως, στηρίζεται σε τέσσερις πεσσούς και στέφεται με τρουλίσκο.
Οι τρεις είσοδοι του ναΐσκου, έχουν ημικυκλικά ανώφλια και τα παράθυρα του είναι μονόλοΒα, δίλοβα και τρίλοΒα με τον μεσαίο λοβό υπερυψωμένο.
Η κατασκευή των τόξων των ανοιγμάτων και των θόλων είναι από οπτοπλίνθους, ενώ η φέρουσα τοιχοποιία από αργολιθοδομή, επιχρισμένη και με τραβηχτά επιχρίσματα. Πρόκειται για ένα έργο που συνάδει με την Βυζαντινή παράδοση, αλλά με έντονη επίδραση ενός απλουστευμένου νεοκλασικισμού…»
Το εκκλησάκι του Πάρκου…
στο πέρασμα του χρόνου.
