Παρακολουθήσαμε την Τετάρτη 9/8/2023 την τραγωδία του Ευρυπίδη «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», στον χώρο της Αρχαίας Λιμναίας στην Αμφιλοχία. Η παράσταση πλαισιώθηκε από την ομάδα του Πολιτιστικού Κέντρου Αμφιλοχίας υπό την καθοδήγηση και σκηνοθεσία του Κώστα Γεννάτου. Όλοι οι συμμετέχοντες υποστήριξαν με την απαιτούμενη σοβαρότητα και αξιοπρέπεια τον ρόλο τους, μεταφέροντας για λίγο τους θεατές κυριολεκτικά και μεταφορικά στην Αρχαία Ελλάδα. Η Χρύσα Σπαή ήταν εκεί και μίλησε με τον κ. Κώστα Γεννάτο, για τους αναγνώστες μας.

Ποιος ο λόγος να επιλέξετε την συγκεκριμένη τραγωδία του Ευριπίδη;

Επέλεξα τη συγκεκριμένη τραγωδία γιατί ο Ευριπίδης ήταν ο μεταγενέστερος από τους τρεις τραγικούς. Νέες ιδέες καινούργιοι προβληματισμοί που προκάλεσαν μεγάλο θόρυβο και δεν έτυχε της επιδοκιμασίας του κοινού, δηλαδή ήταν ένας επαναστάτης της εποχής. Στην Ιφιγένεια το απροσδόκητο, οι συγκρούσεις μεταξύ πλάνης και αποκαλύψεις παρανόησης και θεατρικής ανατροπής δεσπόζει στα έργα, φέρνοντας τον ρεαλισμό στα πρόσωπα τον ηρώων του. Διάλεξα τον Ευριπίδη γιατί έχει πιο ρεαλιστική ματιά στα έργα του.

Ποια τα συναισθήματα σας, ερχόμενος σε επαφή με ένα τέτοιο σπουδαίο κείμενο;

Σίγουρα μεγάλη χαρά και εμένα και των παιδιών να ανεβάσουμε αυτό το σπουδαίο έργο σε μετάφραση Κωνσταντίνου Γεωργουσόπουλου, γιατί στις αρχαίες τραγωδίες βλέπετε να παίζετε η μετάφραση και όχι το αρχαίο κείμενο σε σκηνοθεσία του τάδε σκηνοθέτη, γι’αυτό λέμε πολύ σωστά ότι είδα τον Ηλίθιο του Λιβαθινου η τον Οιδίποδα του Ρίχτερ η την Ιφιγένεια του Γεννάτου και είμαι ευτυχισμένος που κατάφερα να ανεβάσω την Ιφιγένεια του Ευριπίδη και στον συγκεκριμένο χώρο.

Στην σημερινή κοινωνία συναντάμε Αγαμέμνονες, Ιφιγένειες ή κάποια από τα πρόσωπα της συγκεκριμένης τραγωδίας;

Φυσικά και στην σημερινή κοινωνία συναντάμε Αγαμέμνονες και Ιφιγένειες. Ο Αγαμέμνονας για να καταλάβετε είναι ας πούμε ο στρατηγός ενός μεγάλου κράτους που όπου υπάρχει πλούτος είναι έτοιμος να οδεύει στην κάθε σημερινή Τροία να κάνουν το δικό τους πλιάτσικο, πάει ο μύθος που λέγανε ότι πήγαν για την Ελένη η Ελένη ήταν η πρόφαση για να λεηλατήσουν την χώρα του Πριάμου.

Ποιος ο συμβολισμός των χρωμάτων στα κουστούμια των ηρώων;

Ο Συμβολισμός των χρωμάτων στα κουστούμια που κυριαρχεί το μπλε που συμβολίζει την Ελλάδα και το κόκκινο του Αγαμέμνονα που συμβολίζει την σφαγή της Ιφιγένειας και το αίμα που θα χυθεί πηγαίνοντας στην Τροία. Το λευκό χρώμα της Ιφιγένειας συμβολίζει την αθωότητα του κοριτσιού και το μωβ το πένθος που αχνοφαίνεται της μάνας.

Πως συνέβαλε ο χώρος που διαλέξατε, στη σκηνοθεσία για το ανέβασμα του έργου;

Αυτός ο χώρος έχει μια θετική ενέργεια, ίσως γιατί το αρχαίο της κάστρο Λιμναίας χρονολογείται από το 251 π.χ που ο Πολύβιος αναφέρεται στην αρχαία Λιμναία περιγράφοντας την εκστρατεία του Φιλίππου του Ε' εναντίων των Αιτωλών, οπότε από μόνος του Αυτός ο χώρος έχει κάτι από εκείνη την εποχή.

Πως ένας ηθοποιός προσεγγίζει τον ήρωα;

Η προσέγγιση του ρόλου είναι κανονικά υπόθεση του κάθε ηθοποιού όταν είναι επαγγελματίας, εδώ λοιπόν έχω να κάνω με παιδιά ερασιτέχνες και για να έχουν ένα καλό αποτέλεσμα στο ρόλο τους ο σκηνοθέτης του βοηθάει και πάμε βήμα βήμα λέξη λέξη δράση στην δράση για την επίτευξη του ρόλου, βέβαια βοηθάνε πολύ τα μαθήματα τα παιδιά όλα αυτά τα χρόνια για να έχουν μια άνεση πάνω στην σκηνή και ένα καλό αποτέλεσμα.

Έχει σοφία η ντροπή; αναφέρθηκε στο κείμενο. Το σχόλιό σας σαν σκηνοθέτης της παράστασης

Αν έχει σοφία η ντροπή. Αυτή η φράση λέγεται από το χορό που αποτελείτε από νεαρές κοπέλες της Χαλκίδας που όταν μαθαίνουν ότι έρχονται στην Αυλίδα των Αχαιών το τσούρμο με βασιλιά των Αγαμέμνονα, πηγαίνουν να τους δουν από κάποιο σημείο και να σχολιάσουν τα τεκταινόμενα που γίνονται εκεί είναι δηλαδή κάτι σαν τους φαν της σημερινής εποχής που πάνε να δουν τους διάσημους της εποχής εκείνης. Αν δούμε όλο το στοίχο θα δούμε ότι έχει Σοφία η ντροπή. Έχει σοφία η ντροπή και έχει την χάρη να γύρνα το νου ώσπου να βρίσκει το σωστό εκεί που στην γνωστική ζωή στη δόξα την αγέραστη σε φέρνει.

Ένα γενικό σχόλιο για την παράσταση;

Το σχόλιο μου έχει να κάνει μόνο με το θέατρο γενικά. Το θέατρο είναι μια ελεύθερη ψυχή όπως του Ανθρώπου δεν φυλακιζεται πετάει ψηλά, δεν έχει όρια και περιορισμούς δεν μπορεί κανείς να πει ότι μέχρι εδώ είναι τα όρια που δεν πρέπει να ξεπεράσεις π.χ σε μια σκηνοθεσία περνώ παράδειγμα το μεγάλο σάλο με την παράσταση στην Επίδαυρο της Κιτσοπούλου που γράφανε για ντροπές, ιεροσυλίες κ.τ.λ όπως σας είπα και παραπάνω ο κάθε σκηνοθέτης που θα διαλέξει όποια μετάφραση θέλει αυτός μπορεί να αλλάξει τα φώτα του έργου όπως το έχει φανταστεί αυτός. Άραγε μπορεί κάποιος να μας πει που είναι τα όρια για να μην τα ξεπεράσουμε, φυσικά και όχι Αφήνουμε λοιπόν το θέατρο και τον κάθε σκηνοθέτη να μας πει αυτά που θέλει μέσα από το έργο του. Το θέατρο δεν έχει όρια δεν φυλακίζεται πετάει ψηλά σαν την ψυχή!!!

Μπορείτε να δείτε όλη την παράσταση στο παρακάτω βίντεο:

Τμήμα Παραγωγής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του AitoloakarnaniaBEST.gr