Αλλά και από τον Ξενοφώντα κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Σπαρτιάτη Αγησιλάου το 389 π.Χ. Οι αφηγήσεις αυτές υποδηλώνουν ότι οι πόλεις της Ακαρνανίας ήταν την εποχή αυτή σε μεγάλο βαθμό οχυρωμένες.

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ο Αλή Πασάς ίδρυσε στην πόλη εμπορικό σταθμό και πανδοχείο για να εξυπηρετούνται τα διερχόμενα Τούρκικα καραβάνια.

Αυτό το χάνι που στα Τούρκικα λέγονταν Karavan Sarai έδωσε και το όνομα μετέπειτα στην Αμφιλοχία, αφού για αρκετά χρόνια λέγονταν »Καρβασαράς»

Ο Πολύβιος αναφέρεται σ’ αυτήν όταν ο Φίλιππος ο Ε’, στα 251 π. Χ., εκστρατεύει κατά του Θέρμου και περνάει από την Λιμναία, η οποία διαθέτει πλέον ισχυρό οχυρωματικό περίβολο. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους και την Ενετοκρατία, το αρχαίο αυτό κάστρο κατοικείτο. Τον 14ο αιώνα ήταν γνωστό με την ονομασία Βάλτος και σ’ αυτόν αναφέρεται ο Ιωάννης Καντακουζηνός, παραθέτοντας διάφορες στρατηγικές θέσεις του τότε ελληνικού χώρου. Η τελευταία γνωστή οικιστική φάση ανήκει στους χρόνους του Αλή-Πασά. Στο ερημωμένο από αιώνες κάστρο, ο βεζίρης εγκατέστησε δια της βίας, τους κατοίκους της Αμπρακιάς.

Ο επισκέπτης σήμερα θαυμάζει τις όμορφες τοιχοποιίες στο τείχος της ακρόπολης όσο και στα δυο μακρά σκέλη, και στα λιγοστά ερείπια αρχαίων και μεσαιωνικών κτισμάτων που φιλοξενούνται στο πλάτωμα της Λιμναίας.

Η πρόσβαση είναι εύκολη από τον εθνικό δρόμο. Μπροστά του εμφανίζονται το οχυρωμένο τμήμα της αρχαίας πόλης απ το οποίο ξεκινούν δύο μακρά τείχη καλά διατηρημένα, που κατεβαίνουν προς την θάλασσα και χάνονται ανάμεσα στα σύγχρονα οικοδομήματα. Υπόγεια δίοδος πλάτους 2μ., ύψους 1,5μ. και μήκους 800μ. που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, αποτελούσε καθώς φαίνεται, διάδρομο επικοινωνίας της ακρόπολης με τη θάλασσα. Η δίοδος αυτή ήταν προσπελάσιμη μέχρι τον Απρίλιο του 1944. Τότε όμως κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού κάποια βόμβα έπεσε κοντά και την απόφραξε.