Του Νίκου Ιγγλέση
Τα αποτελέσματα των εκλογών της 25ης Ιουνίου διαμόρφωσαν ένα διαφορετικό πολιτικό χάρτη. Η Ν.Δ., παρ’ όλο που η εκλογική επιρροή της μειώθηκε ελαφρώς (40,55% από 40,79% στις εκλογές του Μαΐου), κυριάρχησε των υπόλοιπων συστημικών κομμάτων, λόγω της περαιτέρω υποχώρησης του ΣΥΡΙΖΑ και παρά την ελάχιστη άνοδο του ΠΑΣΟΚ.
Σημειώνουμε ότι στις εκλογές της 25ης Ιουνίου ψήφισαν 5.266.141 πολίτες έναντι 6.060.691 σ’ αυτές της 21ης Μαΐου. Δηλαδή, ψήφισαν 794.550 λιγότεροι ή 8,12%. Παράλληλα τα άκυρα ψηφοδέλτια μειώθηκαν κατά 91.125 και τα λευκά κατά 8.500 σε σχέση με αυτά του Μαΐου.
Η αυτοδυναμία που εξασφάλισε η Ν.Δ.(158 έδρες) οφείλεται στο bonus που δίνει στο πρώτο κόμμα ο εκλογικός νόμος που ψήφισε η ίδια το 2019. Αυτός ο εκλογικός νόμος, της αποκαλούμενης «ενισχυμένης αναλογικής», μετατρέπει τη σχετική πλειοψηφία στην κοινωνία, σε απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Το 40,55% θα κυβερνήσει το υπόλοιπο 59,45%. Έτσι παραβιάζεται η αρχή της Δημοκρατίας «ένας άνθρωπος μία ψήφος», καθώς και η ισοτιμία της ψήφου των πολιτών.
Το περίπου 60% όσων ψήφισαν εξέφρασε την αντίθεσή του στο πρόγραμμα και τις πολιτικές και ιδεολογικές επιλογές της Ν.Δ., αλλά, θα υποχρεωθεί να κυβερνηθεί από αυτήν. Βλέπε και σχετικό άρθρο «Το εκλογικό bonus και η απατηλή Δημοκρατία».
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέγραψε περαιτέρω πτώση του ποσοστού του κατά 2,23 μονάδες. Από το 20,07% στις εκλογές του περασμένου Μαΐου, στο 17,84%. Η αποσυσπείρωσή του οφείλεται στο ότι δεν παρουσιάζει κανένα αξιόπιστο εναλλακτικό σχέδιο για τη συνολική πορεία της χώρας, σε σχέση με αυτό της Ν.Δ. Παράλληλα είναι εγκλωβισμένος στα παλαιά ιδεολογήματα της Αριστεράς περί της ελεύθερης μετανάστευσης και των δικαιωμάτων κάθε είδους μειονοτήτων (π.χ. ΛΟΑΤΚΙ+), ενώ ενστερνίζεται, όπως και η Ν.Δ., όλες τις βασικές πολιτικές της παγκοσμιοποίησης (π.χ. πράσινη μετάβαση).
Το ΠΑΣΟΚ κατέγραψε μια ελάχιστη άνοδο κατά 0,39 της μονάδας. Από 11,46% στις εκλογές του περασμένου Μαΐου σε 11,85%. Είναι απορίας άξιο προς τι οι πανηγυρισμοί γι’ αυτή τη μικρή άνοδο; Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους που έχασε από το ΣΥΡΙΖΑ το 2012 και να πάρει τη θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση και εκφραστής της «Κεντροαριστεράς». Πρόκειται για πολιτικούς σχεδιασμούς της δεκαετίας του ’80 και του ’90. «Κεντροαριστερά» και «Κεντροδεξιά» έχουν προσχωρήσει στις πολιτικές της παγκοσμιοποίησης που εκπορεύονται από τις Βρυξέλλες και τις οποίες στην παρούσα περίοδο εκφράζει η Ν.Δ. Δεν απαιτούνται άλλα πολιτικά υποκείμενα παρά μόνο ως «ρεζέρβες».
Το ΚΚΕ κατέγραψε και αυτό μια μικρή άνοδο κατά 0,46 της μονάδος. Από 7,23% στις εκλογές του περασμένου Μαΐου σε 7,69%. Το ΚΚΕ θεωρείται από μια μερίδα ψηφοφόρων ως υποδοχέας αντισυστημικής ψήφου και ψήφου διαμαρτυρίας κατά των κομμάτων εξουσίας.
Η έκπληξη των εκλογών ήταν η είσοδος τριών νέων κομμάτων στη Βουλή. Οι Σπαρτιάτες έλαβαν 4,64%, η ΝΙΚΗ 3,69% και η Πλεύση Ελευθερίας 3,17%. Τα δύο τελευταία είχαν πλησιάσει το όριο του 3% στις εκλογές του περασμένου Μαΐου, αλλά, δεν το είχαν φτάσει για λίγες ψήφους. Τώρα πέτυχαν την είσοδό τους στη Βουλή. Επίσης στη Βουλή παρέμεινε και η Ελληνική Λύση που έλαβε 4,44% ποσοστό παρόμοιο με αυτό που είχε λάβει το Μάϊο.
Οι Σπαρτιάτες συμμετείχαν για πρώτη φορά, αλλά στηρίχθηκαν καθοριστικά από την παλιά εκλογική βάση της Χρυσής Αυγής της οποίας τώρα ηγείται ο φυλακισμένος Ηλίας Κασιδιάρης. Είναι φανερό ότι όλες οι προσπάθειες, αμφίβολης συνταγματικότητας, απ’ όλα τα συστημικά κόμματα, για αποκλεισμό από την εκλογική διαδικασία αυτού του τμήματος της κοινωνίας απέτυχαν.
Στη νέα εκλογική γεωγραφία διαμορφώθηκε ένα «πατριωτικό τόξο» από τα κόμματα Σπαρτιάτες, ΝΙΚΗ και Ελληνική Λύση. Τα τρία αυτά κόμματα μαζί με κάποια άλλα μικρότερα, που δεν μπήκαν στη Βουλή, συγκεντρώνουν ένα συνολικό ποσοστό 13,7% του εκλογικού σώματος.
Βέβαια τα τρία αυτά κόμματα δεν ταυτίζονται σ’ όλες τις θέσεις τους και ανταγωνίζονται σκληρά μεταξύ τους γιατί απευθύνονται στην ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων. Η πορεία θα δείξει ποιό απ’ αυτά θα ηγεμονεύσει του πατριωτικού χώρου και θα συσπειρώσει γύρω του και ευρύτερες δυνάμεις. Βασικό ρόλο σ’ αυτό θα διαδραματίσει η ικανότητα της ηγεσίας του καθώς και το ιδεολογικό και πολιτικό τους υπόβαθρο.
Τα κόμματα της παγκοσμιοποίησης που αυτοαποκαλούνται κόμματα του «συνταγματικού τόξου» εξαπέλυσαν και θα συνεχίσουν να εξαπολύουν επιθέσεις στα κόμματα του «πατριωτικού τόξου». Τα θεωρούν ως τη σημαντικότερη απειλή για το κυρίαρχο σύστημα. Τους αποκαλούν φασίστες, ναζιστές, υπερεθνικιστές, πατριδοκάπηλους, ρατσιστές, θρησκόληπτους, ψεκασμένους, χρηματοδοτούμενους από τη Μόσχα, θιασώτες της Λεπέν, του Όρμπαν, του Τραμπ και πολλά άλλα.
Οι επιθέσεις και η υπονόμευση θα οξύνονται κάθε φορά που η Κυβέρνηση της Ν.Δ. θα δυσκολεύεται να εφαρμόσει τις πολιτικές επιλογές της, ιδιαίτερα στα εθνικά θέματα και στην εθνοαποδόμηση της πολιτιστικής ταυτότητας του Ελληνισμού. Ήδη ακούγονται προτάσεις για αύξηση του ορίου εισόδου στη Βουλή από το 3 στο 5% και επέμβασης της δικαιοσύνης σχετικά με τη νομιμότητα του κόμματος Σπαρτιάτες.
Όπως έχουμε επισημάνει πολλές φορές η βασική αντίθεση της εποχής μας είναι η σύγκρουση της παγκοσμιοποίησης (ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, αγαθών και ανθρώπων) που προωθούν οι πολυεθνικές επιχειρήσεις με τα κράτη – έθνη και τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους.
Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr
