(ιστορίες καθημερινής γραφειοκρατικής τρέλας)
Του Κώστα Φ. Μαραγιάννη*
Ως συνέχεια του εύστοχου άρθρου του Δημήτρη Σεβαστάκη, «Οι διεφθαρμένοι φύλαρχοι» («Αυγή» της Κυριακής, 18-19/6/2016) που θίγει τις αγκυλώσεις της παραδοσιακής γραφειοκρατίας, με τη διαφθορά και τους μηχανισμούς της βουλιμίας που την ενεργοποιούν και την διατηρούν, έχω να επισημάνω ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς, θα πρέπει να τσακίσει, κυριολεκτικά, τις γραφειοκρατικές εκείνες δομές που ταλαιπωρούν καθημερινά τον πολίτη και καθιστούν το κράτος εχθρικό απέναντί του. Δομές που συχνά λειτουργούν ως μηχανισμοί καλοσχεδιασμένης επιβράδυνσης ή ματαίωσης οποιασδήποτε δημιουργικής απόπειρας, όπως επισημαίνει ο Σεβαστάκης και μπλοκάρουν κάθε εξέλιξη και δημιουργική προσπάθεια. Η κατάργησή τους, θα πρέπει να ξεκινήσει από τις καθημερινές συναλλαγές των πολιτών, με τα δεκάδες πιστοποιητικά και τις απίστευτες δυσκολίες για τη διεκπεραίωση κάθε υπόθεσης.
Οι ιστορίες της καθημερινής γραφειοκρατικής τρέλας, ζουν και βασιλεύουν και ενισχύονται συχνά και από «λειτουργούς» της διοίκησης, που έχουν ως στόχο να στρέψουν τον πολίτη κατά της κυβέρνησης.
Ποια, λοιπόν, η αναγκαιότητα παρέμβασης του βουλευτή, για την έκδοση μιας σύνταξης, που δικαιούται ο πολίτης, καταθέτοντας όλα τα δικαιολογητικά; Ποιος φταίει, άραγε, για την ταλαιπωρία στις υπηρεσίες της Πρόνοιας , της κυρίας από την Εύβοια, για το επίδομα που δικαιούταν, για λόγους υγείας, τις παραμονές του Πάσχα, που στην απελπισία της κατέφυγε στην τοπική βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας βοήθεια; ( πραγματικό περιστατικό, από τα πολλά που συμβαίνουν καθημερινά και μου ανέφερε η βουλευτής Ευβοίας του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Λιβανίου). Και πώς μέσα σε λίγη ώρα, μετά την παρέμβαση της βουλευτή, ο Διευθυντής και το όνομα βρήκε που δεν υπήρχε στο κομπιούτερ και την επιταγή πήρε;, Δεν είναι αυτό συνειδητή επιλογή ταλαιπωρίας; Μπορεί να μένει στο ίδιο πόστο, ο υπάλληλος- εχθρός του πολίτη , ο υπάλληλος- φύλαρχος, κατά το Σεβαστάκη, που δεν σέβεται τίποτα;
Πραγματικά, όλοι γνωρίζουμε τη γραφειοκρατία και την απίστευτη ταλαιπωρία των πολιτών και δεν «κομίζω γλαύκα εις Αθήνας». Οι μηχανισμοί είναι παντού εξαπλωμένοι, σε κάθε δημόσια υπηρεσία, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, τον πρώτο θεσμό εξυπηρέτησης του πολίτη και ενισχύονται, άλλοτε συνειδητά και άλλοτε λόγω νοοτροπίας, από το ίδιο το προσωπικό. Είναι καθημερινές οι περιπτώσεις ταλαιπωρίας, αφού η ίδια η πλημμελής λειτουργία του κράτους, ενισχύει τέτοιες συμπεριφορές. Γιατί, πως αλλιώς, θα μπορούσε να εξηγηθεί η ταλαιπωρία για την είσπραξη ενός επιδόματος τοκετού ,επειδή πρώτο όνομα είναι το όνομα του συζύγου, που προφανώς δεν γέννησε και όχι της συζύγου; Είναι τόσο δύσκολο να λυθούν, απλά περιστατικά δυσλειτουργίας των υπηρεσιών;
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα πιστοποίησης του τέρατος της γραφειοκρατίας και δεν είναι το μοναδικό, αλλά δεκάδες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, είναι η διαδικασία εκταμίευσης των χρημάτων που έρχονται για τις λειτουργικές ανάγκες των σχολείων. Φυσιολογικά, ο χρόνος έπρεπε να είναι μια βδομάδα, αφού τα χ ρήματα είναι χαρακτηρισμένα και άραγε , ποια η αναγκαιότητα; Να συνεδριάσει η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας για την κατανομή τους στις Σχολικές Επιτροπές, να χρειάζεται η έγκριση του Δημοτικού Συμβουλίου , η έγκριση από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, η θεώρηση των ενταλμάτων από τον Επίτροπο , η αποδοχή του ποσού από τις Σχολικές Επιτροπές, η εξουσιοδότηση του οικονομικού υπευθύνου για την παραλαβή των χρημάτων , η προσκόμιση στο Δήμο πιστοποιητικών φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας… για να φτάσουμε στο αυτονόητο της εκταμίευσης !
Οι πολίτες, λοιπόν, περιμένουν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, να σπάσει το «καρκίνωμα» της γραφειοκρατίας. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία και αναβολή. Ούτε δημοσιονομικό κόστος έχει, ούτε απαίτηση των δανειστών είναι ,ούτε όρος ή συμφωνία για τη διαπραγμάτευση. Αντίθετα, θα έχει και δημοσιονομικό όφελος η χώρα μας ,αφού, σύμφωνα με το Βερναρδάκη (μελέτη ΙΟΒΕ), κάθε χρόνο ξοδεύονται πάνω από 500.000.000 ευρώ, μόνο για το χαρτί και το τόνερ, γι΄αυτά τα περιττά πιστοποιητικά.
Οι πολίτες πραγματικά έχουν φτάσει στα όριά τους. Δεν περιμένουν ούτε αύξηση μισθών, ούτε διορισμούς και ρουσφέτια. Απαιτούν ένα άλλο κράτος λειτουργικό και φιλικό απέναντι τους. Τώρα, είναι η ώρα για πράξεις και όχι για λόγια. Δεν απαιτούνται χρήματα, αλλά ισχυρή πολιτική βούληση, για σύγκρουση με κατεστημένες νοοτροπίες και βολέματα.
Το θα καταργήσουμε τη γραφειοκρατία, το έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές και μοιάζει με ανέκδοτο. Η Αριστερά έχει χρέος και ιστορική ευθύνη να το κάνει. Διαφορετικά, οι πολίτες θα πουν ότι και αυτοί είναι σαν τους άλλους, μία, δηλαδή, από τα ίδια. Και αυτοί που περιμένουν στη γωνία, θα βρουν πρόσφορο έδαφος για την παλινόρθωση και τη συντηρητική οπισθοδρόμηση, τότε πλέον και με τη συναίνεση των απελπισμένων πολιτών, που διαψεύστηκαν, αφού, άλλα περίμεναν και άλλα τους προέκυψαν.
*Ο Κώστας Φ. Μαραγιάννης είναι Φιλόλογος, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου.
E-mail:Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
agrinionews.gr
