H 27χρονη Αγρινιώτισσα που έχει κατακτήσει τίτλους σε εθνικό και διεθνές επίπεδο στο kick boxing
Μυστικό όπλο το αριστερό της κροσέ. Τα δυνατά χέρια της έχουν χαρίσει μεγάλες νίκες μέσα στο ρινγκ. Εκτός αγωνιστικών γηπέδων αυτά τα χέρια κρατούν με την ίδια επιδεξιότητα το βιολί και με περισσή μαεστρία αναπαλαιώνουν παλιά έπιπλα. Η αθλήτρια του kick box Νίνα Γράψα δικαιώνει όσους υποστηρίζουν ότι τα δίπολα της ζωής κρύβουν μεγάλο ενδιαφέρον και ταυτόχρονα βγάζει νοκ άουτ τον μύθο που θέλει τις γυναίκες που ασχολούνται με την πυγμαχία να χάνουν την θηλυκή τους πλευρά.
Συνέντευξη στη Ρούλα Φλώρου
Γεννήθηκε στο Αγρίνιο όπου και έζησε μέχρι την ημέρα που έφυγε για την Αθήνα για να σπουδάσει στην Σχολή Πολιτικών Δομικών Έργων. Με μητέρα καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής δεν μπορούσε παρά να δοκιμάσει την τύχη της σε πολλά σπορ. Έτσι έτρεξε τον πρώτο της αγώνα στίβου σε ηλικία 6 ετών, συμμετείχε σε αγώνες ημιαποστάσεων και τέλος ασχολήθηκε με το τένις. Όλα αυτά μέχρι την στιγμή που παρακολούθησε έναν αγώνα kick box.
«Όταν πρωτογνώρισα το kick box σκέφθηκα ότι δεν θα φύγω ποτέ. Με κέρδισε η αυτοσυγκέντρωση και η πειθαρχία που είναι στρατιωτικού τύπου. Έτσι όταν στα 18 μου πήγα να σπουδάσω στην Αθήνα πέρασα από μια σχολή. Είχα ήδη ενημερωθεί για το άθλημα και είχα κάνει μια έρευνα. Έτσι μπήκε στην ζωή μου. Η μητέρα μου δεν με πήρε σοβαρά στην αρχή. Νόμισε πως ήταν μια μόδα της εποχής. Είναι ένα άθλημα που στηρίζεται περισσότερο στο μυαλό. Σίγουρα παίζει ρόλο η μυϊκή δύναμη αλλά θέλει ευελιξία στην σκέψη».
Η Νίνα ετοιμάζεται για την προπόνησή της
Από το 2008 έως το 2012 η Νίνα κατέκτησε όχι μόνο Πανελλήνια Πρωταθλήματα αλλά και Παγκόσμιο τίτλο (1st place WORLD KICK – BOXING CHAMPIONSHIP W.P.K.A.). Η πυγμαχία, που η πρώτη της αναφορά χρονολογείται το 5000 π.Χ., κατακτά με σταθερά βήματα το γυναικείο κοινό.
«Οι γυναίκες τώρα μπαίνουν στο άθλημα, είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Θυμάμαι έναν αγώνα στην Πάτρα με μια Πολωνή αθλήτρια το 2012.Το θυμάμαι έντονα γιατί ήταν ο πρώτος αγώνας που ήρθε ο πατέρας μου να παρακολουθήσει. Δεν ερχόταν γιατί ανησυχούσε πολύ για μένα και δεν έδινε την συγκατάθεσή του. Το γεγονός ότι ξεπέρασε όλες τις αμφιβολίες του και ήρθε, ήταν για μένα πολύ συγκινητικό. Κέρδισα και αποδέχθηκε αυτό που κάνω. Ο κόσμος τώρα αρχίζει να το παρακολουθεί. Είναι αναπτυσσόμενο άθλημα. Έχουμε συνηθίσει να ακούμε ότι σε έναν αγώνα έδωσε τόσα χτυπήματα. Πρέπει να διευκρινίσουμε όμως ότι είναι άλλο πράγμα η επίθεση και άλλο η επιθετικότητα. Εδώ μιλάμε για ευγενή άμιλλα. Ναι μεν θα κάνω μια επίθεση για να πάρω τα σημεία, αλλά μέχρι εκεί. Έχουμε σεβασμό στον αντίπαλο. Ο καλύτερος θα κερδίσει».
Η Νίνα εν ώρα προπόνησης
Τα δύο τελευταία χρόνια απέχει από την αγωνιστική δράση χωρίς όμως να σταματήσει την καθημερινή προπόνηση. Υπό τις οδηγίες του διακεκριμένου αθλητή Λευτέρη Μανούσου, που είναι και σύζυγος της, η 27χρονη αθλήτρια σηκώνει τις γροθιές της έτοιμη ν’ αντιμετωπίσει νέες προκλήσεις. Την παρατηρώ και δεν μπορώ να διακρίνω αν οι αρχές του αθλήματος προσδιόρισαν την Νίνα ή αν μεγάλωσε με βαθιά προσήλωση στην πειθαρχία και την οργάνωση.
«Ήμουν πάντα πειθαρχημένη αλλά μέσα από τον αθλητισμό. Ασχολούμαι από 5 ετών και αυτό με βοήθησε γενικότερα στην ζωή μου. Έχω θυσιάσει μεγάλο κομμάτι της προσωπικής μου ζωής για να κάνω πρωταθλητισμό. Ως φοιτήτρια δεν έζησα ανέμελη ζωή. Ανταποδοτικά κέρδισα αυτό που έχω κατακτήσει σήμερα. Έχω εδραιώσει την θέση μου στο άθλημα και είμαι ευχαριστημένη γιατί στα 25 μου δημιούργησα μια σχολή στην πόλη μου μαζί με τον σύζυγό μου. Στην σχολή έρχονται παιδιά από 4,5 ετών. Από την στιγμή που θα καταλάβουν ποιο είναι το δεξί χέρι και το δεξί πόδι, δηλαδή αποκτήσουν αντίληψη, ξεκινούν στο παιδικό τμήμα. Το συγκεκριμένο άθλημα βοηθά στον χαρακτήρα τους που χτίζεται με την προπόνηση. Αλλά και την σχέση με τον προπονητή τους, ο οποίος οφείλει να διδάσκει την συνετή χρήση όσων μαθαίνονται στην σχολή».
Η Νίνα προπονείται με τη βοήθεια του συζύγου της, Λευτέρη Μανούσου
Πειθαρχία, πείσμα και υψηλοί στόχοι αποτελούν το τρίπτυχο των ιερών κανόνων του kick boxing. Η Νίνα δεν έχει τραυματιστεί ποτέ κατά την διάρκεια αγώνα, αλλά έχει αγωνισθεί με ακάλυπτο το χτυπημένο της πόδι. Μέσα στο ρινγκ το κορμί της μετατρέπεται σε μια γροθιά και τα αδρά χαρακτηριστικά του προσώπου της αλλάζουν έκφραση. Κάτι που δεν φαίνεται να την απασχολεί ιδιαίτερα.
«Το κοινό κρίνει βάση της απόδοσής μας. Η εξωτερική ομορφιά περνά. Το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι είναι να μπω μέσα και να το ευχαριστηθώ. Το μόνο που θέλω είναι να τα δώσω όλα, να βγάλω όλη την προπόνηση και την προετοιμασία που έχω κάνει. Η καλύτερη συμβουλή του προπονητή μου είναι να το ευχαριστιέμαι. Είτε κερδίζεις είτε χάσεις, πρέπει να περνάς καλά. Όταν κερδίζω όμως, η ψυχή μου είναι ψηλά. Έχουν υπάρξει και άσχημες ήττες. Τις διαχειρίστηκα με μοναξιά, δεν ήθελα κανέναν δίπλα μου. Ήθελα να αναλογιστώ τι πήγε στραβά. Είναι άθλημα που απαιτεί πλήρη συγκέντρωση μυαλού. Οτιδήποτε μπορεί να σε αποσπάσει την ώρα του αγώνα, μπορεί να αποβεί μοιραίο. Μπορούμε να φέρουμε έναν βίαιο άνθρωπο στο ρινγκ αντιμέτωπο με έναν αθλητή. Είναι σίγουρο ότι θα χάσει γιατί η στρατηγική θα καταρρίψει κάθε επιθετική συμπεριφορά».
Στην σχολή ακόμη και συνομήλικοι της μαθητές την προσφωνούν δασκάλα και ακολουθούν πιστά τις οδηγίες της. Η ίδια τρέφει μεγάλο θαυμασμό στον θρύλο της πυγμαχίας Μοχάμεντ Άλι και δηλώνει έτοιμη για το επόμενο βήμα της.
«Εγώ δεν θέλω μαθητές που θα κάνουν τσαμπουκά του δρόμου. Θέλω να είναι καλοί μαθητές, παρακολουθώ την πρόοδό τους, συζητώ μαζί τους. Πιστεύω στο παράδειγμα που δίνεις και γι’ αυτό θα ήθελα να είμαι παράδειγμα προς μίμηση που θα εμπνεύσει ένα παιδί ν’ ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Έχω 2 χρόνια ν’ αγωνιστώ. Θα κάνω come back με την πυγμαχία. Η προοπτική των Ολυμπιακών Αγώνων είναι κάτι που με ενδιαφέρει πολύ. Θα ήθελα να μου δοθεί η ευκαιρία να το δοκιμάσω».
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες:
agriniovoice.gr
