Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. Καρακώστας
Μέσα στην πόλη του Αγρινίου υπάρχουν πολλά μικρά δρομάκια, σοκάκια όπως συνηθίζομε να τα λέμε. Η λέξη προέρχεται από το Τουρκικό sokak και έχει Αραβικές ρίζες.
Στο κέντρο της πόλης, αλλά και παραέξω, για την διευκόλυνση των κατοίκων, και όσων περαστικών τα γνωρίζουν, χρησιμοποιούνται για συντόμευση των αποστάσεων και για αποφυγή…τροχοφόρων.
Κάποια εξακολουθούν να είναι χωμάτινα, ανάμεσα σε κήπους, κάποια τσιμεντόθηκαν και μερικά πλακοστρώθηκαν.
Τον τελευταίο χρόνο…εξερεύνησα πολλά, ψάχνοντας για το σοκάκι που ακολούθησε ο ήρωας της Αντίστασης Γάλλος Ζαν Μιστρέλ, μετά την έφοδο της Γκεστάπο στις 20 Νοέμβρη του 1943 στο σπίτι του Αγρινιώτη φίλου του Χρήστου Κουτσογιαννόπουλου όπου κρυβόταν. Ακολουθώντας τα στενοσόκακα και βάσει προκαθορισμένου σχεδίου από το ΕΑΜ έφθασε σε ασφαλές καταφύγιο γλυτώνοντας την σίγουρη και άμεση εκτέλεσή του.
Την ίδια σκοτεινή βραδιά, λίγα λεπτά αργότερα, από άλλο στενοσόκακο παραδίπλα, δραπέτευσε κατά την μεταφορά του στην Γκεστάπο από τους Γερμανούς ο Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος. Οι Γερμανοί μη βρίσκοντας τον Γάλλο στο σπίτι του, τον συνέλαβαν για να τον ανακρίνουν και να μάθουν την κρυψώνα του Ζαν Μιστρέλ.
Οι Γερμανοί στις 23 Νοέμβρη έβγαλαν την παρακάτω ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δυτική Ελλάς”:
«Καθίσταται γνωστόν ότι ο Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος, κάτοικος Αγρινίου οδός Στάϊκου 35, προσεπάθησε να πείση Γερμανικά Στρατιωτικά στελέχη, όπως εγκαταλείψουν τη Σημαίαν των και δραπετεύσουν…Εκείνος όστις ήθελε παράσχη προστασίαν και άσυλον εις τον Χρήστον Κουτσογιαννόπουλον καθίσταται υπεύθυνος ως υποστηρικτής των πράξεων τούτου και θα κληθεί να λογοδοτήση…».
Πριν λίγες μέρες πηγαίνοντας από την Δημοτική Αγορά προς την Τράπεζα Πειραιώς αποφάσισα να μπω στα «δαιδαλώδη στενά» μεταξύ των οδών Σκαλτσοδήμου και Ιωάννη Στάικου.
Και έτσι βρέθηκα στο πιο στενό σοκάκι του Αγρινίου! Μετά βίας χωράει άνθρωπος να περάσει! Το χειμωνιάτικο τζάκετ που φορούσα τριβόταν στους τοίχους δεξιά και αριστερά και πέρασα…πλαγιαστά!
Στο πιο στενό του σημείο πρέπει να είναι 50, άντε 60 εκατοστά πλατύ! Το ξαναπέρασα άλλη μια φορά για να το φωτογραφίσω.
Η ολιγόλεπτη αυτή καθυστέρηση αποδείχθηκε «σκηνοθετημένη» από την «μοίρα» καθότι έφθασα στην Τράπεζα συγχρόνως με τον φίλο μου Γ.Ρ. λες και είχαμε ραντεβού! Πέρα από τα «Χρόνια Πολλά-καλή χρονιά» κτλ. συζητήσαμε ένα θέμα μου στο οποίο οι πολύ χρήσιμες συμβουλές του με ωφέλησαν απερίγραπτα!
Πράγμα που δεν θα είχε συμβεί αν δεν χρονοτριβούσα στο στενό σοκάκι, ο φίλος μου θα ερχόταν στην Τράπεζα λίγα λεπτά μετά από εμένα και εγώ θα είχα ήδη φύγει. Η ζωή του ανθρώπου αλλάζει κάθε στιγμή! Περνάς ένα φανάρι και συναντάς στο απέναντι πεζοδρόμιο κάποιον που είχες χρόνια να μάθεις νέα του. Ή κοντοστέκεσαι στο φανάρι και δεν συναντάς κάποιον που τον έψαχνες χρόνια, γιατί μπήκε σε κάποιο κατάστημα και δεν τον είδες…
Τα μικρά δρομάκια της πόλης είναι πολλά. Από το Μουσείο στο Πάρκο μπορεί κανείς από πεζόδρομους και στενά σοκάκια να φθάσει στο κέντρο.
Και από την Πλατεία Δημοκρατίας να πάει κανείς στην Πλατεία Ξηρομέρου.
Άσε που είναι απολαυστικές οι διαδρομές μέσα από αυτά καθώς αντικρύζεις εικόνες από κατάλοιπα του παρελθόντος που έφυγε για πάντα, κήπους και πετρόχτιστα σπίτια με όμορφες γλάστρες με λουλούδια, στα παλιά μπαλκόνια.
Και σε κάποια από αυτά ο Δήμος έχει βάλει φωτισμό τα τελευταία χρόνια και έχει τοποθετήσει και καλαίσθητα ταιριαστά στον χώρο παγκάκια. Καιρός για μια βόλτα σ’ αυτά τώρα που πλησιάζει και η άνοιξη!
Απόστολος Κων. Καρακώστας
agrinionews.gr
