Αν βρίσκετε το άρθρο ενδιαφέρον κοινοποιήστε το
Με αφορμή το νέο της βιβλίο, με τίτλο «Απώλειες», η συγγραφέας Ιουλία Ιωάννου απαντά στις ερωτήσεις μας και μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της.
Κυρία Ιωάννου πρόσφατα κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο σας με τίτλο «Απώλειες», σε μικρή χρονικά απόσταση από το πρώτο σας βιβλίο. Πόσο εύκολο ήταν για εσάς;
Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη όταν μόλις οχτώ μήνες μετά την κυκλοφορία του πρώτου μου βιβλίου «Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα» μου ανακοίνωσαν από τον εκδοτικό μου οίκο ότι θα βγει και το δεύτερο γύρω στο Πάσχα. Όπως καταλαβαίνετε, ένα βιβλίο δεν σημαίνει ότι γράφεται και κυκλοφορεί αμέσως. Χρειάστηκαν περίπου δύο χρόνια μέχρι να έρθει η στιγμή που από σκέψεις αποτυπωμένες στις σελίδες του υπολογιστή έγιναν βιβλίο στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Βέβαια χρειάζεται ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να διορθωθεί και να πάρει την τελική του μορφή ένα βιβλίο και ομολογώ ότι αυτό το διάστημα ήταν το μεγαλύτερο σχολείο για μένα. Μπήκα ξαφνικά στο χώρο και φυσικά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μέσα σε ένα χρόνο θα είχα ήδη δύο βιβλία στο ενεργητικό μου. Εύκολο δεν ήταν καθόλου, δεδομένου ότι οι ώρες που αφιερώνω στο να γράψω και να διαβάσω είναι πάρα πολλές, όμως όταν η έμπνευση σου τριβελίζει το μυαλό και ζητάει τρόπο να διοχετευτεί είναι κάτι μοναδικό και προσωπικά με γεμίζει και μου δίνει δύναμη να συνεχίσω.
Στο βιβλίο σας, ο θάνατος και συγκεκριμένα η απώλεια αγαπημένων προσώπων, στιγματίζει τους ήρωες. Τι σημαίνει για εσάς ο θάνατος –σωματικός – ψυχικός – πνευματικός- και ποια θεωρείτε ότι είναι η χειρότερη μορφή του;
Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου σηματοδοτεί το οριστικό τέλος, πόσο μάλλον περισσοτέρων όπως συμβαίνει με τους ήρωές μου στις «Απώλειες». Ο θάνατος αναπόφευκτα μας στιγματίζει, κυρίως ψυχικά και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε πλέον τη ζωή με άλλα δεδομένα, κουβαλώντας μέσα μας ανείπωτο πόνο και πίκρα. Ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο να αντιμετωπίσει ή να ξεπεράσει μια τόσο σοβαρή απώλεια και ο μόνος γιατρός είναι ο χρόνος! Προσωπικά θεωρώ τη χειρότερη μορφή παραίτησης σε μια τέτοια κατάσταση την ψυχική παραίτηση, το να μην καταφέρει κάποιος με κανέναν τρόπο να ξεπεράσει την απώλεια και να βυθιστεί σε ένα τέλμα που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί και τον ίδιο στο θάνατο σωματικό ή πνευματικό. Η ζωή όμως συνεχίζεται και είναι ένας διαρκής αγώνας επιβίωσης, χρειάζεται να καταβάλουμε συνεχώς προσπάθειες να προχωράμε και να αφήνουμε πίσω μας -όσο αυτό είναι εφικτό- οτιδήποτε μας έχει χαράξει ανεξίτηλα σημάδια και αυτό ακριβώς είναι και το μήνυμα αισιοδοξίας μέσα από τις «Απώλειες».
Υπάρχει κάποιος ήρωας που ξεχωρίζετε από τις «Απώλειες» και εάν ναι, ποιος είναι ο λόγος;
Για μένα όλοι οι ήρωες έχουν ξεχωριστό κομμάτι μέσα μου και δίνουν τον δικό τους αγώνα για να πολεμήσουν με τους δαίμονές τους. Η Ειρήνη είναι σίγουρα το πρόσωπο που χτυπήθηκε με τον χειρότερο τρόπο από τη μοίρα και τις συγκυρίες της ζωής της, όμως κατάφερε να προχωρήσει και να βοηθήσει όποιον είχε την ανάγκη της. Η ψυχική της δύναμη θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση για όσους αντιμετωπίζουν εξίσου ή λιγότερο σημαντικές απώλειες στη δική τους ζωή.
Στο σημείωμα του συγγραφέα, στο τέλος του βιβλίου, αναφέρετε ότι υπάρχουν δικά σας κομμάτια στις σελίδες. Θα θέλατε να μας μιλήσετε γι’ αυτά;
Όταν η πραγματικότητα καλείται να έρθει αντιμέτωπη με την φαντασία ο συγγραφέας έχει τη δυνατότητα να καμουφλάρει αλήθειες και βιώματα μέσα από τη ζωή των ηρώων του. Ναι, είναι αλήθεια ότι υπάρχουν αρκετά δικά μου κομμάτια μέσα στις απώλειες, και κυρίως βιώματα από καταστάσεις που συνέβησαν γύρω μου σε αγαπημένα πρόσωπα. Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να βρει ομοιότητες με δικές του αντίστοιχες δύσκολες καταστάσεις και να έρθει αντιμέτωπος με αναμνήσεις. Πιστεύω είναι ο τρόπος που ο καθένας καλείται να βγάλει από μέσα του στιγμές που τον σημάδεψαν, να σταθεί απέναντί τους και να προσπαθήσει να αναμετρηθεί μ’ αυτές.
Στην πλοκή του βιβλίου παρατηρούνται και στοιχεία μυστηρίου. Θα θέλατε κάποια στιγμή να ασχοληθείτε με τη συγγραφή αστυνομικού μυθιστορήματος;
Με εξιτάρει απίστευτα η ιδέα ενός αστυνομικού μυθιστορήματος, όμως προτιμώ να μην είναι αμιγώς αστυνομικό αλλά με πολλές δόσεις μυστηρίου και απρόοπτων καταστάσεων. Μάλιστα δεν είναι μόνο σε επίπεδο σκέψης αλλά ήδη παίρνει σάρκα και οστά γράφοντας το τρίτο μου μυθιστόρημα!
Στις «Απώλειες» η μοίρα παρεμβαίνει στις ζωές των ηρώων. Εσείς πιστεύετε στη δύναμη του πεπρωμένου ή θεωρείτε ότι τα γεγονότα, που δεν αποτελούν ατομικές επιλογές, οφείλονται απλώς σε συμπτώσεις;
Η δύναμη του πεπρωμένου, όχι μόνο στα βιβλία μου αλλά και στην καθημερινότητά μου, είναι κάτι που πιστεύω πάρα πολύ! Κάθε τι που συμβαίνει έχει ένα λόγο που συμβαίνει, κάθε συνάντηση αποδεικνύεται με τον καιρό ότι είχε προηγουμένως τη συνομωσία του σύμπαντος και φυσικά οι ατομικές επιλογές που κάνουμε μας οδηγούν στο πώς θα το εξακριβώσουμε κάτι τέτοιο και τι θα πράξουμε. Δεν πιστεύω στις συμπτώσεις αλλά στη στιγμή, στη συγκυρία που έφερε δυο ανθρώπους κοντά, που τους έκανε κοινωνούς μιας κοινής πορείας και της εξέλιξης αυτής.
Ποια θεωρείτε ότι είναι τα πλεονεκτήματα και ποια αντίστοιχα τα μειονεκτήματα της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής έναντι της διεθνούς;
Το βιβλίο είναι κάτι που δεν έχει σύνορα όπως και η φαντασία του συγγραφέα. Όσον αφορά τη «βιομηχανία» του βιβλίου σαφώς η ελληνική παραγωγή είναι πολύ μικρότερη έναντι της διεθνούς, και αυτό αποδεικνύεται και από την πληθώρα ξένων τίτλων που κυκλοφορούν. Και στην παραγωγή του βιβλίου λοιπόν ισχύει ό,τι ακριβώς και στους υπόλοιπους τομείς στη χώρα μας και αυτό που μετράει είναι η ποιότητα. Δεν υστερούμε σε τίποτα, αντίθετα πάντα υπήρχαν έλληνες συγγραφείς που καταξιώθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο και θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρούνται αυξημένα περιστατικά παραβατικότητας ανηλίκων. Ως μητέρα, αλλά και συγγραφέας, με ποιον τρόπο θεωρείτε ότι θα μπορούσαν να συμβάλλουν οι εκπρόσωποι του πνευματικού κόσμου στην εξάλειψη του φαινομένου;
Υπάρχει πληθώρα βιβλίων που με πολύ έξυπνο τρόπο θίγουν τέτοιου είδους παραβατικές συμπεριφορές και δίνουν μηνύματα και προσανατολισμό ως προς την πρόληψη ή την αποφυγή τους. Ιδιαίτερα οι επώνυμοι άνθρωποι του πολιτισμού που έχουν μεγάλη απήχηση στην κοινωνία μπορούν και πρέπει με διαφόρων ειδών δράσεις, αλλά κυρίως με στάση ζωής να αποτελέσουν πρότυπα. Και είναι πάρα πολλοί αυτοί που το κάνουν.
Εάν σας ζητούσαμε να μας περιγράψετε με μια πρόταση το πρώτο σας βιβλίο και αντίστοιχα το δεύτερο, ποιες θα ήταν αυτές;
Μα δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τον τίτλο: «Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα» στην πρώτη περίπτωση. Όσο για το δεύτερο βιβλίο πιστεύω θα ταίριαζε το εξής: Όλα για κάποιο λόγο γίνονται στη ζωή και οι απώλειες είναι το αποτέλεσμα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε!
Κυρία Ιωάννου σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για το χρόνο που μας διαθέσατε.
Κι εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ και εύχομαι όλα τα ωραία να συμβαίνουν έτσι ξαφνικά στη ζωή σας, χωρίς απώλειες.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Ιουλία Ιωάννου γεννήθηκε στο Ελαιόφυτο Αγρινίου, σπούδασε Οπτικός στην Αθήνα και εργάστηκε για εννέα χρόνια σε κατάστημα οπτικών ειδών στην πόλη της. Μετά από διάφορες επαγγελματικές αναζητήσεις, κατέληξε να ασχοληθεί με τη διαφήμιση και τις δημόσιες σχέσεις για αρκετά χρόνια. Τα τελευταία τρία χρόνια διαχειρίζεται την προσωπική της ιστοσελίδα vivlio-life, όπου παρουσιάζει τις νέες κυκλοφορίες βιβλίων, κριτικές και σκέψεις για βιβλία, καθώς και εκδηλώσεις γύρω από το χώρο του βιβλίου, αλλά και με συνεντεύξεις Ελλήνων συγγραφέων. Από τις εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορεί επίσης το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα». Είναι παντρεμένη με τον αθλητικογράφο Χρήστο Στούμπο και μητέρα τριών παιδιών.
