Ο Παύλος Μπερμπερίδης μας χαριζει ένα καινούριο ζειμπέκικο που μιλάει για την Μάνα. Ένα τραγούδι που δημιουργεί στον ακροατή μια σωρεία από όμορφα συναισθήματα ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου. Στίχοι Παύλος Μπερμπερίδης, Κωνσταντίνα Παπαθανασίου και μουσική Παύλος Μπερμπερίδης όπου παρακάτω μας γράφει και δύο λόγια γι' αυτό του το δημιούργημα.

Επηρεασμένος από το μεγάλο θαύμα που ετοιμάζομαι να βιώσω, τον ερχομό του πρώτου μου παιδιού, μου γεννήθηκε αυθόρμητα η ανάγκη να δημιουργήσω ένα τραγούδι εξαιρετικά αφιερωμένο στη μάνα. Για εννιά μήνες μέσα στο κορμί της γυναίκας, προετοιμάζεται το θαύμα, ένας νέος άνθρωπος. Η γυναίκα απ΄ το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο της κύησης αισθάνεται την αγάπη και την ευθύνη της προστασίας απέναντι σε αυτό το πλάσμα που θα έρθει. Η σωστή μάνα μέχρι την ώρα που θα κλείσει τα μάτια της δεν σταματά να αγαπά,να υπερασπίζεται, να φροντίζει το παιδί της. Η μάνα είναι στήριγμα για το παιδί της, στέκεται βράχος γι' αυτό και πάντα εύχεται για το καλό του. Είμαι ευγνώμων που στη ζωή μου είχα μια άξια μάνα που μας μεγάλωσε εμένα και την αδερφή μου, με πολλή αγάπη, σεβασμό και αξιοπρέπεια. Υποκλίνομαι μπροστά στο μεγαλείο της μητρότητας και αφιερώνω αυτό το τραγούδι σε όλες τις γυναίκες που έγιναν μητέρες είτε γεννώντας, είτε υιοθετώντας ένα παιδί.

Παύλος Μπερμπερίδης

Στίχοι: Παύλος Μπερμπερίδης, Κωνσταντίνα Παπαθανασίου
Μουσική: Παύλος Μπερμπερίδης
Κινηματογράφηση-Μοντάζ: Γιώργος Λουριδάς
Στούντιο μοντάζ: Dead Company Studios

Ακορντεόν: Ηρακλής Βαβάτσικας
Τύμπανα: Βενιαμίν Γερνάς
Κλαρίνο: Μάριος Μπακάλης
Ενορχήστρωση,μπουζούκια,μπαγλαμά,κιθάρες,ηλεκτρικό μπάσο,πιάνο: Παύλος Μπερμπερίδης
Φωνητικά: Κωνσταντίνα Παπαθανασίου
mixing,mastering,programming: Παύλος Μπερμπερίδης

Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Studio Up

Μάνα

Εννέα μήνες μέσα στο κορμί σου μάνα
ώσπου μου χάρισες το θαύμα της ζωής
και σαν ακούστηκε το πρώτο μου το κλάμα
δάκρυσες μάνα απ τα βάθη τις ψυχής

Τι κι αν οι μοίρες δε πέρασαν απ το σπίτι
τι κι αν φορούσαμε παπούτσια δανεικά
εγώ το ξέρω και όσοι μ έχουν για αλήτη
σε εσένα μάνα τα χρωστάω τα καλά

Πάντα μου έλεγες στα δύσκολα να αντέχω
γιατί η ζωή είναι ρουφιάνα και σκληρή
σαν μεγαλώσω τους ανθρώπους να προσέχω
όμως ρε μάνα εγώ παρέμεινα παιδί

Ποτέ δε σ' άκουσα να πεις τέρμα πια ,φτάνει,
σε όλα τα ζόρια μου θυμάμαι να σαι εκεί
πόσες θυσίες αχ ρε μάνα έχεις κάνει
κρατούσες πάντα εσύ για εμένα μια ευχή

Μα κάτι νύχτες που θολώνει το μυαλό μου
φωνάζω μάνα, και σε ψάχνω να σε βρω
για πες μου εσύ που θέλεις μόνο το καλό μου
πως θα τ αλλάξω το κεφάλι το ξερο

Πάντα μου έλεγες στα δύσκολα να αντέχω
γιατί η ζωή είναι ρουφιάνα και σκληρή
σαν μεγαλώσω τους ανθρώπους να προσέχω
όμως ρε μάνα εγώ παρέμεινα παιδί