Γράφει ο Β.Α.Π

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990-αρχές δεκαετίας του 2000, κυριάρχησε η ιδέα για την μεταφορά στο παλιό πολιτικό αεροδρόμιο Αγρινίου των πανεπιστημιακών τμημάτων που τότε ανήκαν στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Να θυμίσουμε εδώ πως ο μεγάλος στόχος της εποχής ήταν η αυτονόμησή τους, άρα υπήρχε ανάγκη για Πανεπιστημιούπολη-campus. Η αυτονόμηση ήρθε το 2009, όπως ήρθε, και έφυγε το 2013. Πλέον τα τρία τμήματα ανήκουν στο όμορο Πανεπιστήμιο Πατρών και το μεγάλο ζητούμενο είναι η ενίσχυση τους και κυρίως η παραμονή τους εδώ. Κάπου στο 2007 δόθηκε έκταση 178 στρεμμάτων από το Δημόσιο με σκοπό την δημιουργία Πανεπιστημιούπολης, αλλά δεν συνοδεύτηκε από επίσημες μελέτες-εντάξεις σε προγράμματα-δεσμεύσεις κονδυλίων κ.λπ. Επομένως, τι έμεινε από αυτήν την υπόθεση; Μάλλον μια ρυμοτομική μελέτη του χώρου αυτού από ομάδα εργασίας του ΤΕΕ Αιτωλοακαρνανίας.

Οι σκέψεις για δημιουργία Πανεπιστημιούπολης στο παλιό αεροδρόμιο Αγρινίου συνδυαζόταν τότε και με παράλληλες σκέψεις για ένα μεγάλο πάρκο στην υπόλοιπη έκταση (η συνολική έκταση του αεροδρομίου είναι 512 στρέμματα), με κατάργηση της χρήσης του προφανώς ως αεροδρομίου. Αυτό έφερε αντιδράσεις σε μέρος της τοπικής κοινωνίας και κυρίως στα μέλη της αερολέσχης Αγρινίου που όλα τα προηγούμενα χρόνια κράτησαν ανοικτό το αεροδρόμιο. Η υπόσχεση που τους δίνονταν ήταν πως θα μεταφέρονταν οι δραστηριότητές τους στο μεγάλο στρατιωτικό αεροδρόμιο Αγρινίου που θα αποκτούσε μικτή χρήση (στρατιωτικό- πολιτικό- αερολέσχη).

Αυτά όλα είναι ιστορία και παρελθόν. Είμαστε πλέον στο 2016 και έχουμε σαν περιοχή μια πρόκληση μπροστά που είναι το πρόγραμμα της Περιφέρειας: Βιώσιμη Αστική Ανάπτυξη για το Δήμο Αγρινίου. Φαίνεται να είναι μια ευκαιρία να αλλάξει η φυσιογνωμία της πόλης και του δήμου, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνουν πράγματα απολύτως χρήσιμα και αναγκαία. Δεν τίθεται ζήτημα καλών προθέσεων απαραίτητα, αλλά τεχνογνωσίας και έλλειψης χρόνου!

Πρόταση 
Η πρόταση εδώ έχει να κάνει με την ισχυροποίηση των Πανεπιστημιακών Τμημάτων του Αγρινίου και βέβαια με την αξιοποίηση του χώρου του αεροδρομίου και του ίδιου του αεροδρομίου.

Εικόνα 1 : Περιοχή Πανεπιστημιακών Τμημάτων Αγρινίου

Πανεπιστήμιο: Πιστεύω πως είναι πιο ρεαλιστικό να μην σκεφτόμαστε μεταφορά των τμημάτων στο παλιό αεροδρόμιο πλέον. Είναι πάρα πολλά τα χρήματα και δεν νομίζω πως μπορούν να βρεθούν κιόλας. Για παράδειγμα, η Πανεπιστημιούπολη Κοζάνης που είναι υπό μελέτη-κατασκευή θα κοστίσει περίπου 40 εκατομμύρια ευρώ, αλλά εκεί μιλάμε για το αυτόνομο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Θα μπορούσε για παράδειγμα στο χώρο που βρίσκονται τα 2 πανεπιστημιακά τμήματα τώρα, να δεσμευτεί το υπόλοιπο οικοδομικό τετράγωνο (Εικόνα 1) και να γίνει άμεσα τροποποίηση σχεδίου πόλης. Να κτιστεί εκεί άμεσα το κτίριο για το 3ο τμήμα (Δ.Π.Π.Ν.Τ) που τώρα στεγάζεται προσωρινά στο χώρο του πρώην Μουσικού, ενώ σε δεύτερο χρόνο, να υπάρξει πρόβλεψη για 4ο-5ο τμήμα-τμήματα, οπωσδήποτε χώρος για φοιτητικό εστιατόριο, φοιτητική βιβλιοθήκη, αίθουσα εκδηλώσεων, συμπληρωματικές εγκαταστάσεις για τα 2 πρώτα τμήματα κ.λπ Θα μπορούσε ίσως να γίνει και φοιτητική εστία-λέσχη αν δεν προχωρήσει η πρόταση του δήμου Αγρινίου για το παλιό νοσοκομείο. Έτσι μπορεί να δημιουργηθεί εκεί μια μικρή Πανεπιστημιούπολη μέσα στην πόλη ουσιαστικά, σε περιοχή που ήδη υπάρχουν υποδομές πανεπιστημιακές εδώ και 32 χρόνια και σε πολύ μικρή απόσταση από το ΚΤΕΛ. Αν παρατηρήσει κάποιος την εικόνα καλά, μπορεί να δει πως υπάρχει η δυνατότητα επέκτασης δεξιά-νότια μετά τον δρόμο και η συνέχεια των δύο οικοδομικών τετραγώνων θα μπορούσε εύκολα να εξασφαλιστεί με κάποιες πεζογέφυρες, υπόγεια διάβαση κ.λπ.

Στην περίπτωση των τμημάτων του Αγρινίου υπάρχει η γνωστή κακοδαιμονία και πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στους χειρισμούς της υπόθεσης. Η πρύτανης των Πατρών επιμένει και θα είχε ίσως επιτύχει τη μεταφορά αν δεν υπήρχαν ήδη τα αυτά δύο δημόσια κτίρια. Η καλύτερη απάντηση στον κίνδυνο μεταφοράς, είναι η πίεση για υποδομές και οι ίδιες οι υποδομές!!! Όσο περισσότερα γίνουν και γρήγορα μάλιστα, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να μεταφερθούν στην Πάτρα, αφού έτσι ικανοποιούνται τα πάγια αιτήματα φοιτητών-καθηγητών και οι τεχνοκρατικές προϋποθέσεις για την καλή λειτουργία των τμημάτων.

Εικόνα 2 : Πολιτικό αεροδρόμιο Αγρινίου

Παλιό αεροδρόμιο: 40 περίπου χρόνια μετά την αναστολή λειτουργίας του παλιού αερολιμένα (πριν το Δοκίμι), η μοναδική χρήση του, ευτυχώς που υπάρχει και αυτή- αλλιώς θα ρήμαζε, είναι από την αξιόλογη και δραστήρια αερολέσχη Αγρινίου. Παρόλα αυτά ο χώρος του αεροδρομίου είναι αναξιοποίητος ουσιαστικά.
Μια πολύ εύκολη και οικονομική παρέμβαση θα ήταν η δημιουργία ποδηλατόδρομου-πεζόδρομου (για περίπατο, τρέξιμο κ.λπ) περιμετρικά του παλιού αεροδρομίου μήκους περίπου 4,7 χιλιομέτρων (Εικόνα 2-πράσινο χρώμα). Αυτό θα έδινε προστιθέμενη αξία και στις μεγάλες παρεμβάσεις-αναπλάσεις που έχουν γίνει στην όμορη περιοχή Αη-Βασιλιώτικα πρόσφατα. Θα έβγαζε την περιοχή από την απομόνωση και θα έσπαγε τον φαύλο κύκλο της γκετοποίησης αφού αυτή η παρέμβαση θα προσέλκυε κόσμο από όλη την πόλη. Στους χώρους των 178 στρεμμάτων (Εικόνα 2: αριστερό τραπέζιο) και σε συνδυασμό με τον περιμετρικό πεζόδρομο θα μπορούσε να γίνει ένα καινούριο πρότυπο πάρκο που τόσο έχει ανάγκη η πόλη. Αυτό θα βελτίωνε το μικροκλίμα της περιοχής αν όλα τα παραπάνω γίνουν με χρήση κατάλληλων υλικών, ενώ θα αποτελούσε και χώρο φιλοξενίας εκδηλώσεων π.χ συναυλιών, φεστιβάλ κ.λπ. Στους υπόλοιπους χώρους του αεροδρομίου (Εικόνα 2: δεξιό τραπέζιο ή σε άλλους χώρους) θα μπορούσε να στεγαστεί το υπαίθριο θέατρο που χρειάζεται η πόλη (για το σκοπό αυτό έχει ήδη συσταθεί Σύλλογος), κάποιες πρότυπες παιδικές χαρές, χώροι αστροπαρατήρησης- μικρό αστεροσκοπείο που είναι και αίτημα της Αστρονομικής-Αστροφυσικής εταιρίας Δυτικής Ελλάδας!

Γενικά οι δυνατότητες αξιοποίησης της περιοχής αυτής είναι τεράστιες και δεν πρέπει να αφεθεί να λειτουργεί σαν ένα πολύ μεγάλο αστικό κενό. Εξάλλου σύμφωνα με το νέο Γ.Π.Σ Αγρινίου η πόλη θα αναπτυχθεί κυρίως προς το νότο. Η βασική λειτουργία του αεροδρομίου μπορεί και πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει, αφού ανήκει ακόμα στην Υ.Π.Α και είναι αδειοδοτημένο. Ο διάδρομος προσγείωσης-απογείωσης έχει πολύ καλό πλάτος (50 μέτρα), μήκος 1000 μέτρα το τσιμεντένιο κομμάτι και δυνατότητα επέκτασης 250 μέτρων το χωμάτινο κομμάτι. Με σχετικά μικρό κόστος (ασφαλτόστρωση διαδρόμου-πίνακας ελέγχου-βελτίωση στις κτιριακές εγκαταστάσεις) θα μπορούσε να υπάρχει ένα αεροδρόμιο αντίστοιχο ή και μεγαλύτερο με αυτό που έχει η Σύρος, η Πάρος, η Νάξος ή η Μήλος, που να μπορεί να δέχεται μικρά και μεσαία αεροσκάφη και κάποιες πτήσεις τσάρτερ.

Ακόμα και αν δε γίνει ποτέ κάτι με το αεροδρόμιο αυτό καθεαυτό, η αερολέσχη πρέπει να στηριχτεί με κάθε νόμιμο τρόπο για τη διενέργεια πανελλήνιων και πανευρωπαϊκών συναντήσεων. Θα ήταν ίσως εφικτό να λειτουργεί, με την απαραίτητη αδειοδότηση, σαν πάροχος δρομολογίων σε ανθρώπους που επιθυμούν να κάνουν πτήσεις μιας ή δύο ωρών για να θαυμάσουν την ευρύτερη περιοχή (λίμνές, λιμνοθάλασσες, ποτάμια, Παναιτωλικό όρος κ.λπ) και αυτό να διαφημιστεί βέβαια. Θα μπορούσε σε συνεργασία με το τμήμα Αεροναυπηγών του Πολυτεχνείου Πάτρας να γίνει κάτι που θα λειτουργεί σαν πρακτική εξάσκηση για τους φοιτητές, ενώ πανελληνίως υπάρχει ένα κενό στην εκπαίδευση πιλότων πολιτικής αεροπορίας. Αυτό θα μπορούσε να «τρέξει» με μικτό σχήμα: π.χ ο δήμος Αγρινίου και η αερολέσχη να παρέχει τις εγκαταστάσεις και μια ιδιωτική σχολή για πιλότους και για πολιτικό προσωπικό να λειτουργεί στις εγκαταστάσεις εδώ πληρώνοντας ενοίκιο για τη χρήση.

Υ.Γ: Οπωσδήποτε ιδέες υπάρχουν πολλές, αρκετές είναι καλές, πιο λίγες υλοποιήσιμες και ακόμα λιγότερες αυτές που είναι βιώσιμες σε βάθος χρόνου. Η εμπειρία πάντως από τις προσπάθειες για διάφορα ζητήματα που διεκδικεί η περιοχή λέει πως παίρνουμε πράγματα δύσκολα, οπότε είναι πολυτέλεια να αφήνουμε εγκαταστάσεις που υπάρχουν, λειτούργησαν κάποτε για δεκαετίες να αχρηστεύονται, να μένουν ανενεργές. Προφανώς το ίδιο ισχύει και με το στρατιωτικό αεροδρόμιο και με την σιδηροδρομική γραμμή Αγρίνιο – Μεσολόγγι – Κρυονέρι.

πηγή: http://agrinioculture.gr