Από τότε που απέκτησε το πρώτο του ποδήλατο μέχρι σήμερα έχουν περάσει πολλά χρόνια και έχουν κυλήσει ατέλειωτα χιλιόμετρα στις ρόδες του. Έχει ποδηλατήσει μέσα από δύσβατα μονοπάτια, σε βουνά και λίμνες. Ο Νώντας Λαμπρακόπουλος ξεκίνησε ως μικρός εξερευνητής για να εξελιχθεί σε διακεκριμένο αθλητή της ποδηλασίας και τελικά να κάνει το πάθος του επάγγελμα. Επόμενος στόχος του να πείσει τους Αγρινιώτες ότι το ποδήλατο περισσότερο από μόδα, σε μία σύγχρονη πόλη, είναι επιβεβλημένη ανάγκη.
Σε εθνικό επίπεδο είναι αθλητής με διακρίσεις. Σε τοπικό επίπεδο αποτελεί σημείο αναφοράς για τους νέους αθλητές. Η επιστροφή του στην πόλη πριν από 7 χρόνια συνδυάστηκε με την στροφή στο ποδήλατο. Μαζί με τον παιδικό του φίλο Χρήστο Αργύρη ξεκίνησαν μια σειρά δράσεων και την δημιουργία Ποδηλατικού Συλλόγου.
Έτσι για τον Νώντα είναι μάλλον εύκολο να πείσει κάποιον ν’ ασχοληθεί με αυτό.
«Είναι η καλύτερη μορφή γυμναστικής και είναι πιο γρήγορο από οποιοδήποτε μέσο ειδικά στο Αγρίνιο. Η πόλη μας λόγω μορφολογίας και προσανατολισμού είναι ωραία πόλη να κάνεις ποδήλατο ειδικά σαν προπόνηση. Έχει κάμπο και βουνά. Π.χ. το αλσύλλιο του Αγ. Χριστόφορου είναι ιδανικό μέρος να κάνεις βόλτα και να βρεθείς στην φύση μόλις 5΄ από την πόλη. Όποιος κάνει ποδηλασία δρόμου μπορεί να επισκεφθεί τις λίμνες. Ως παιδί έκανα πολύ ποδήλατο. Ήταν ένα μέσο ελευθερίας. Ακόμη και σήμερα έτσι είναι για μένα. Όταν θέλω να ξεφύγω από τα προβλήματα φεύγω στο βουνό. Καβαλάω το ποδήλατο και φεύγω. Όταν ήμασταν μικροί πηγαίναμε στο βουνό και κάναμε κατασκευές, παίζαμε, ανακαλύπταμε χωριά έξω από το Αγρίνιο, κάναμε εξερευνήσεις. Στα 15 μου για πρώτη φορά έκανα τον γύρο της Τριχωνίδας και τότε μου είχε φανεί ότι ζω μια περιπέτεια. Η αγαπημένη μου βόλτα είναι η διαδρομή στην Αγία Μαρίνα, έχει φοβερή θέα, σκέτη απόλαυση. Αντί να πάω για καφέ κάνω ποδήλατο».
Για τον 32χρονο Νώντα είναι πλέον τρόπος ζωής. Ασχολείται περίπου δύο δεκαετίες ως αθλητής ενώ ακόμη και σήμερα προπονείται 17 ώρες εβδομαδιαίως. Έχει δεκάδες συμμετοχές σε εθνικούς και διεθνείς αγώνες και μια συμμετοχή στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κατάβασης το 2007 ως μέλος της Εθνικής ομάδας. Το ποδήλατο, για τους περισσότερους από εμάς έχει συνδυαστεί με το παιχνίδι στην γειτονιά. Η αλήθεια είναι όμως ότι πρόκειται για ένα σπορ που απαιτεί συνδυασμό καλής φυσικής κατάστασης και υψηλής τεχνικής.
«Ήταν πρόκληση για μένα η συμμετοχή σε αγώνες. Είναι συμπυκνωμένη εμπειρία. Μαθαίνεις τόσα πολλά, τόσο γρήγορα. Δοκιμάζεις τα όριά σου. Ο πρώτος αγώνας που μετείχα ήταν αγώνας ορεινής ποδηλασίας στο Ξυλόκαστρο. Είχα βγει τρίτος αλλά υπέφερα όλη την υπόλοιπη ημέρα από την υπερπροσπάθεια. Εκτός Ελλάδος μετέχω κυρίως σε εκδηλώσεις. Μετά από πολλούς αγώνες διαπίστωσα ότι μια βόλτα με τους φίλους σου μπορεί να είναι πολύ καλύτερο από έναν αγώνα. Στον αγώνα δεν μοιράζεσαι τίποτα».
Το Αγρίνιο, αν και φυτώριο νέων ποδηλατών με σημαντικές επιτυχίες, δεν είναι μια πόλη φιλική προς το ποδήλατο. Όπως έγινε πρόσφατα γνωστό οι ποδηλατοδρόμοι εξαιρέθηκαν από τον σχεδιασμό του Δήμου για τις πεζοδρομήσεις γιατί όπως εξηγήθηκε «η νομοθεσία και οι νέες προδιαγραφές καθιστούν την συγκεκριμένη παρέμβαση αδύνατη». Ο Ποδηλατικός Σύλλογος με συνεχείς παρεμβάσεις είχε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις.
«Νομίζω ότι το ποδήλατο έλειπε από το Αγρίνιο, δεν ήταν μόδα. Με την προσθήκη κάποιων υποδομών μπορείς να κάνεις ποδήλατο με τις σωστές προδιαγραφές. Στα θετικά καταγράφεται ότι υπάρχουν πολλοί μονόδρομοι, δεν κινδυνεύεις από τα αυτοκίνητα που έτσι κι αλλιώς κινούνται σε χαμηλές ταχύτητες. Έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια από την πλευρά μας, με συστηματική ενημέρωση, ώστε να υπάρχει σεβασμός στους ποδηλάτες και πρέπει να σημειώσω ότι τα τελευταία 5 χρόνια έχει αλλάξει η συμπεριφορά των οδηγών. Στο πλαίσιο της δράσης μας καταθέσαμε προτάσεις για την δημιουργία ποδηλατοδρόμων. Σίγουρα κάποια στιγμή θα πρέπει να δημιουργηθεί ποδηλατικός άξονας στην πόλη. Ο Δήμαρχος έδειξε ενδιαφέρον για τις προτάσεις μας και ακόμη για έναν παραλίμνιο ποδηλατοδρόμο που προτείναμε και αναμένουμε τις τελικές αποφάσεις».
Κατά την διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με επαγγελματίες ποδηλάτες στο εξωτερικό και να αξιολογήσει την χρήση του ποδήλατου στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Γι’ αυτό και υιοθετεί απόλυτα την άποψη ότι το ποδήλατο μπορεί να αποτελέσει τη λύση στα έντονα προβλήματα συγκοινωνίας που βασανίζουν τις σύγχρονες μεγαλουπόλεις.
«Έχω επισκεφθεί πολλές πόλεις του εξωτερικού που αποτελούν πρότυπο ασφαλούς μετακίνησης με ποδήλατο. Εκεί οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν τα ποδήλατα για την μετακίνησή τους. Με τα ηλεκτρικά ποδήλατα μπορείς να καλύψεις πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις, τα 20 χλμ μπορείς να τα κάνεις με ποδήλατο χωρίς να ιδρώσεις. Στα εργοστάσια ή τα γραφεία υπάρχουν χώροι για ν’ αλλάξεις ρούχα. Υπάρχουν υποδομές. Δυστυχώς η ρυμοτομία του Αγρινίου δεν επιτρέπει να μετατραπεί σε μια τέτοια πόλη. Την δεκαετία του ‘80 σημειώθηκε ποδηλατική άνθηση σε όλη την χώρα. Την δεκαετία του ‘90 έσβησε το ποδήλατο με την ανακατάταξη στην κοινωνία. Οι περισσότεροι σκέφθηκαν: «γιατί να ζοριστούμε σε ένα ποδήλατο». Ήταν εύκολο ν’ αγοράσεις αυτοκίνητο και το Αγρίνιο έσβησε από τον χάρτη της ποδηλατικής σκηνής. Θυμάμαι ως φοιτητής ήμουν από τα ελάχιστα άτομα που ποδηλατούσαν. Τότε ήταν ταμπού για τις γυναίκες να κυκλοφορούν με ποδήλατο. Όταν επιστρέψαμε, πριν από 7 χρόνια, ξεκινήσαμε τον σύλλογο. Σήμερα αριθμεί 30 μέλη κυρίως μικρά παιδιά που έχουν μάλιστα και επιτυχίες».
Αν αναρωτιέστε τι είναι αυτό που θα μπορούσε να κάνει την ζωή ποδήλατο σε έναν επαγγελματία ποδηλάτη η απάντηση βρίσκεται στη «νοοτροπία του Αγρινίου και στην αντίληψη ότι όλοι γνωρίζουν τα πάντα». Ο Νώντας Λαμπρακόπουλος ξαφνιάζει κι όταν απαντά στην ερώτηση σε ποιον θα χάριζε ένα ποδήλατο.
«Θα έκανα δώρο ένα ποδήλατο στην πολιτική ηγεσία του νομού. Θα άλλαζε η νοοτροπία τους. Εξάλλου μια βόλτα με ποδήλατο αλλάζει τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα».
πηγή: http://agriniovoice.gr
