Οι περισσότεροι ίσως τον γνωρίζετε από το το single «Moonlight Shadow» (του 1983) και κάποιοι από το 1973 όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ Tubular Bells. Σας θυμίζουμε πως η εισαγωγή του δεν είναι άλλη από την μουσική υπόκρουση που ντύνει το βασικό θέμα του «Εξορκιστή». Ο λόγος για τον Michael Gordon (Mike) Oldfield, που γεννήθηκε στις 15 Μαΐου του 1953.
Η μουσική του Mike Oldfield θα μπορούσε να έχει ξεπροβάλλει από κάποιο μυθικό βιβλίο, μια ιστορία ντυμένη σε νότες, που μας ταξιδεύει σε μυστηριώδης τόπους.
Η ιδιωτική του ζωή ήταν και παραμένει το άκρο αντίθετο από τη μουσική του: Η γυναίκα του λέγεται Maureen Liston και δουλεύει ως νοσοκόμα! Έχει μια αδερφή, την Sally και έναν αδερφό, τον Terry που είναι επίσης επιτυχημένοι μουσικοί.
Τελείωσε το λύκειο St Joseph's Convent School. Στα 13 του χρόνια μετακόμισε με τους γονείς του Harold Wood, στο Λονδίνο και έτσι πήγε στο Hornchurch Grammar School. Έμεινε εκεί μόνο για να περάσει τις εξετάσεις βασικές εξετάσεις στα αγγλικά μιας και ήδη είχε αρχίσει την καριέρα του στη μουσική ως session κιθαρίστας.
Ο Mike Oldfield ήταν μόλις 19 χρονών όταν παρέδωσε σε διάφορες δισκογραφικές εταιρίες την ιδέα του «Tubular Bells». Ένα άλμπουμ αποκλειστικά ορχηστρικό (πέρα από ορισμένα παράξενα φωνητικά σε σημεία), αποτελούμενο από δύο κομμάτια όλα κι όλα, με διάρκεια περίπου 25 λεπτά το καθένα, χωρισμένα σε μουσικές υποενότητες. Η μουσική κυλάει όπως ακριβώς μια ιστορία φαντασίας ή ένα παραμύθι, ξεκινώντας με ένα ατμοσφαιρικό θέμα, ξεπηδώντας παρακλάδια προς διάφορες κατευθύνσεις, κι ενώ τα μουσικά κεφάλαια διαδέχονται το ένα το άλλο, η αίσθηση θυμίζει ταξίδι στο χρόνο.
Ο νεαρός Oldfield έκανε το αδιανόητο και έπαιζε μόνος του ένα πλήθος από μουσικά όργανα - από κιθάρες και πιάνο μέχρι μαντολίνο, όργανο, κρουστά, σφυρίχτρες και διάφορα άλλα... περίεργα! Συνολικά 20 διαφορετικά μουσικά όργανα! Το αποτέλεσμα αρχικά φάνταζε «αντι-εμπορικό» για τα δεδομένα των δισκογραφικών εταιριών, οι οποίες είχαν απορρίψει τον δίσκο.
Το «Tubular Bells» είχε ηχογραφηθεί σε ένα στερεοφωνικό μαγνητόφωνο Bang & Olufsen, που ο Oldfield είχε καταφέρει να το μετατρέψει σε δικάναλο (για να πραγματοποιεί επανειλημμένες εγγραφές τη μια πάνω στην άλλη, χωρίς να σβήνονται τα προηγούμενα σήματα). Το αποτέλεσμα ήταν μία μεγάλη σε διάρκεια και πολύπλοκη ορχηστική σύνθεση χωρίς στίχους, αλλά και χωρίς να ακολουθεί τα πρότυπα της κλασικής μουσικής, ούτε να χρησιμοποιεί τα όργανα της κλασικής ορχήστρας.
Τη σύνθεση του αποτελούσαν οι συνεχώς μεταβαλλόμενες και ασυνήθιστες ρυθμικές αξίες, η διαρκής επανάληψη και η προοδευτική εξέλιξη μιας μουσικής φράσης, η οποία όμως συνεχώς υποστηρίζεται από διάφορες δευτερεύουσες μελωδίες στα πρότυπα του Bach.
Η μουσική βρισκόταν ενορχηστρωμένη μόνο στο μυαλό του Oldfield και η συντριπτική πλειονότητα των οργάνων παίχτηκε από τον ίδιο. Μιλάμε για περισσότερα από 20 μουσικά όργανα, που κανένα όμως από τα οποία δεν μπορούσε να αποτελέσει τη βάση πάνω στην οποία θα χτιζόταν η συνολική μουσική σύνθεση. Κάθε όργανο αναλάμβανε ένα μικρό ρόλο και έκανε την εμφάνισή του για μερικά συνεχόμενα δευτερόλεπτα ή λεπτά, αλλά κανένα από την αρχή έως το τέλος της σύνθεσης. Το Tubular Bells εξάλλου αποτελούνταν από δύο μεγάλες συνθέσεις διάρκειας 25 και 24 λεπτών, καθεμία από τις οποίες καταλάμβανε μια ολόκληρη πλευρά του δίσκου.
Δεν πρέπει έτσι να προκαλεί εντύπωση ότι χρειάστηκαν πάνω από 2000 τμηματικές ηχογραφήσεις για την ολοκλήρωση του δίσκου.
Το «Tubular Bells» κυκλοφόρησε τελικά στiς 25 Μαΐου του 1973 και αποτελεί ακόμη και σήμερα τον πιο πετυχημένο δίσκο της εταιρείας Virgin , με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 20 εκατομμύρια αντίτυπα. Πρόκειται για μια από τις σπάνιες περιπτώσεις δίσκων και γενικότερα πρωτοποριακών και πρωτότυπων καλλιτεχνικών δημιουργιών, που αγαπήθηκε και εξυμνήθηκε τόσο πολύ από το σύνολο των κριτικών.
Δισκογραφία:
Tubular Bells (1973) Hergest Ridge (1974) Ommadawn (1975) Incantations (1978) Platinum (1979) QE2 (1980) Five Miles Out (1982) Crises (1983) Discovery (1984) The Killing Fields (1984) Islands (1987) Earth Moving (1989) Amarok (1990) Heaven's Open (1991) Tubular Bells II (1992) The Songs of Distant Earth (1994) Voyager (1996) Tubular Bells III (1998) Guitars (1999) The Millennium Bell (1999) Tr3s Lunas (2002) Tubular Bells 2003 (2003) Light + Shade (2005) Music of the Spheres (2008) Man on the Rocks (2014)
πηγή: http://newsbomb.gr
