Η Ελίνα Τζένγκο κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου στο Μόναχο και έγινε αμέσως η αγαπημένη του φίλαθλου κοινού. Οι περισσότεροι από εμάς ούτε την ξέραμε πριν από το Μόναχο. Τώρα τη γνωρίζει όλη η Ελλάδα.
Όχι όμως μόνο με την επιτυχία της αλλά και λόγω του χαρακτήρα της. Ηδη από τις πρώτες της δηλώσεις μετά τη μεγάλη της επιτυχία, φάνηκε ότι η Ελίνα Τζένγκο είναι μια προσγειωμένη γυναίκα που έχει διαμορφώσει έναν υπέροχο χαρακτήρα, χάρη στην αγάπη και τη φροντίδα των γονιών της. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το πρώτο τηλεφώνημα μετά από κάθε επιτυχία της είναι στους γονείς της. Τους γονείς της που κάνουν τα πάντα για να την στηρίξουν.
Ο μπαμπάς της στην Αλβανία ήταν αστυνομικός και τώρα στην Ελλάδα δουλεύει στην οικοδομή. Η μαμά της ήταν δασκάλα και τώρα καθαρίζει σπίτια.
Και το όνειρο της Ελίνας Τζένγκο;
Το όνειρο της Ελπίνας Τζένγκο είναι με τις επιτυχίες της και τις επιδόσεις της να βοηθήσει τη μαμά της να σταματήσει να καθαρίζει σπίτια. Τόσο υπέροχο είναι αυτό το κορίτσι που μιλάει ακομπλεξάριστα για τις δυσκολίες των γονιών της, όπως ακομπλεξάριστα μιλάει και για την καταγωγή της. Είναι αλβανικής καταγωγής και νιώθει και Ελληνίδα αφού εδώ μεγάλωσε και εδώ πήγε σχολείο. Μισή Αλβανή λοιπόν και μισή Ελληνίδα. Τόσο απλά και τόσο υπέροχα.
Η συνέντευξη της Ελίνας Τζένγκο στο Φως
Έκλαιγε η μαμά σου, τη ρωτάει ο δημοσιογράφος της εφημερίδας για την επιτυχία της τότε- τον Αύγουστο του 2020- όταν έκανε το παγκόσμιο ρεκόρ στο ακόντιο στις νεανίδες.
-Το περίμενε, με πίστευε. Βέβαια συγκίνηση υπήρξε. Έχουν περάσει πολλά οι γονείς μου…
-Από το γήπεδο τους πήρες τηλέφωνο;
-Ναι, αμέσως. Πήδηξαν από τη χαρά τους.
-Τι έχουν περάσει;
-Το να τους δίνω χαρά είναι το παν για εμένα. Ήταν σαν να το κάνω γι’ αυτούς. Πέρασαν δύσκολα…
-Θες να μου πεις τι δουλειά έκαναν εδώ;
-Ο μπαμπάς μου στην Αλβανία ήταν αστυνομικός. Η μαμά μου ήταν δασκάλα. Όταν ήρθαν στην Ελλάδα, λόγω της κρίσης στην Αλβανία, ο μπαμπάς μου δούλευε σε οικοδομές και η μαμά μου καθάριζε σπίτια.
-Σε τιμά που το λες.
-Και ακόμα καθαρίζει σπίτια…
-Και αυτό σε τιμά που το λες.
-Έχω υποσχεθεί ότι δεν θα ξανακάνει αυτή τη δουλειά. Ότι θα φτάσω στο σημείο με τις επιδόσεις μου να έχω αρκετά λεφτά και να μην ξαναδουλέψουν.
-Ποιο είναι το όνειρό σου; Λένε ότι μπορεί και να πλησιάσεις το παγκόσμιο ρεκόρ στις γυναίκες στο μέλλον. Στις μεγάλες.
-Κι εγώ το πιστεύω. Θέλω να γραφτεί το όνομά μου παντού! Σε όλες τις κατηγορίες. Το έκανα στο Κ18, το έκανα στο Κ20, πιστεύω ότι θα συνεχίσω έτσι. Είμαι πολύ αποφασισμένη σε αυτό που κάνω.
Το συγκινητικό άρθρο της για το πώς ήρθαν οι γονείς της στην Ελλάδα:
“Πρώτος έφυγε ο πατέρας μου όταν η μητέρα μου ήταν έγκυος στη μεγάλη μου αδερφή. Έφτασε πεζός από την Αλβανία στη Χαλκιδική, κι όταν βρήκε δουλειά ως οικοδόμος, ακολούθησε η μητέρα μου”, έγραφε το 2020 στο athletesstories.gr και προσέθετε:
“Η προσαρμογή τους στην Ελλάδα δεν ήταν εύκολη. Είχαν εγκαταλείψει τις δουλειές τους (ο πατέρας μου ήταν αστυνομικός και η μητέρα μου δασκάλα) δεν γνώριζαν κανέναν, δεν μιλούσαν την γλώσσα, κι όταν γεννήθηκε η αδερφή μου, έμεναν σ’ ένα δωμάτιο στο οποίο υπήρχαν μόνο τα απαραίτητα.
Ένα στρώμα, ένα τραπέζι, μερικά σερβίτσια… Ποτέ δεν γκρίνιαξαν…
Σταδιακά κατάφεραν να βρουν τους ρυθμούς τους και σύντομα απέκτησαν μια ήρεμη ζωή. Μέχρι που “ξέσπασε” η οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Τότε τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πολύ πιο δύσκολα.
Στο μεταξύ είχαμε γεννηθεί η μεσαία αδερφή μου κι εγώ, και οι ανάγκες της οικογένειάς μας είχαν γίνει μεγαλύτερες.
Τότε, η μητέρα μου αποφάσισε να δουλέψει για να βοηθήσει τον πατέρα μου ώστε να μη μας λείψει τίποτα. Άρχισε να καθαρίζει σπίτια. Ακόμα καθαρίζει…
Νιώθουμε ευγνωμοσύνη προς τους γονείς μας για όλα όσα μας έχουν προσφέρει αλλά και τη διαπαιδαγώγησή μας. Αυτή ήταν που διαμόρφωσε τον χαρακτήρα μας.
Μας έμαθαν να εκτιμούμε ό,τι έχουμε. Να μη ζητάμε πολλά. Να δουλεύουμε σκληρά για να αποκτήσουμε αυτά που επιθυμούμε. Να αντιμετωπίζουμε κάθε δυσκολία!
Ευτυχώς δεν βρεθήκαμε στη δύσκολη θέση να αντιμετωπίσουμε ανθρώπους που θα σχολίαζαν, σ’ εμάς τουλάχιστον, τη καταγωγή των γονιών μας. Δεν ξέρω αν υπήρχαν άνθρωποι που το ‘καναν πίσω από την πλάτη μας, αλλά, μπροστά μας, δεν είχε ειπωθεί τίποτα.”
