Είχαμε την χαρά μετά από πολύ καιρό να συναντήσουμε την συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας και Αγρινιώτισσα στην καταγωγή κα Αριάδνη Δάντε (κατά κόσμον Έφη Σαμαρτζοπάνου), η οποία κατά το διήμερο 18 και 19 Ιανουαρίου βρέθηκε στην πόλη του Αγρινίου προσκεκλημένη του Τμήματος Βρεφοκονηπιοκομίας του ΙΕΚ Αγρινίου και του 23ου Νηπιαγωγείου Αγρινίου και ανέλαβε …πολλή δράση!
Η Χρύσα Σπαή μίλησε μαζί της για το AitoloakarnaniaBest.gr
Αριάδνη, πες μας για την χθεσινή επίσκεψή σου στην γενέτειρα;
Μετά από πρόσκληση της κας Βασιλικής Γκόργκα, που είναι υπεύθυνη του μαθήματος «ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ» του ΔΙΕΚ Αγρινίου, στο Τμήμα Βρεφονηπιοκόμων, παρουσίασα χθες το απόγευμα στις σπουδάστριες και στους σπουδαστές του Γ’ εξαμήνου των δυο τμημάτων, διάφορες τεχνικές, τόσο αφήγησης, όσο και κατασκευής παιχνιδιού με κούκλες. Φυσικά, με συνόδευσε ο θίασος από τις δεκάδες κούκλες που κρύβονται στη συλλογή μου, μιας και το μάθημα αφορούσε στο κουκλοθέατρο.
Μίλησέ μας λίγο για τις κούκλες σου, έχουν ψυχή, έχουν όραμα;
Πάντα ένας ήρωας έχει χαρακτήρα, ψυχή και μια προσωπικότητα μοναδική με όραμα. Όταν ο ήρωας πάρει τη μορφή μιας κούκλας και φτάσει στα χέρια σου, τότε αισθάνεσαι ότι μπορείς να σταθείς μπροστά στα παιδιά και να παίξεις μαζί του τα πάντα. Η κούκλα δίνει στον ήρωα τα χαρακτηριστικά της διάστασης και της κίνησης. Είναι απτή. Το παιδί μπορεί να την κρατήσει στα χέρια του, να αισθανθεί με την αφή του τα υλικά με τα οποία είναι φτιαγμένη, να παρατηρήσει την έκφραση του προσώπου του. Κι ένας παιδαγωγός μπορεί να παίξει μαζί της μπροστά στο παιδί και να του μεταφέρει απίστευτα μηνύματα. Χθες παρουσίασα στο 1ο τμήμα δεκάδες ήρωες των βιβλίων μου με τα χαρακτηριστικά τους. Οι σπουδαστές και σπουδάστριες παρατήρησαν από κοντά τα υλικά που χρησιμοποιούνται στις κούκλες και πιστεύω, πως ήταν μια πάρα πολύ μεγάλη ευκαιρία, για να ανταλλάξουμε απόψεις, αλλά και να εμπνευστούν και οι ίδιοι για το πως μπορούν να δημιουργήσουν κούκλες, αλλά και πώς να ξεκινήσουν ιστορίες με τα παιδιά με μια κούκλα, αλλά και με ένα μικρό στοιχείο.
Οι εντυπώσεις των Βρεφονηπιοκόμων Σπουδαστών;
Εισέπραξα μεγάλο ενθουσιασμό, χαμόγελα που αν μη τι άλλο νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για έναν συγγραφέα. Όταν επισκέπτεσαι ένα άγνωστο κοινό που εκτός από ακροατές είναι και οι εν δυνάμει φύλακες-φρουροί του μέλλοντος της χώρας φέρεις τεράστια ευθύνη για όλα όσα θα μεταδώσεις στους εκπαιδευόμενους βρεφονηπιοκόμους. Ωστόσο από την πρώτη στιγμή χάρηκα πάρα πολύ, γιατί το κλίμα ήταν φανταστικό και το αναφέρω, γιατί έτσι ακριβώς πρέπει να είναι ένας βρεφονηπιοκόμος, έτσι πρέπει να είναι ένας παιδαγωγός. Δηλαδή να σε προδιαθέτει θετικά. Οι σπουδαστές εκπαιδεύονται να βοηθούν τα βρέφη και τα νήπια να μαθαίνουν, να δημιουργούν, να είναι χαρούμενα, να νοιώθουν ασφάλεια και να συμμετέχουν στα παιχνίδια μαζί τους. Άρα πιστεύω ότι ήταν για μένα μια πάρα πολύ ωραία ευκαιρία. Είμαι πολύ χαρούμενη για την πρόσκληση, αλλά και για την τιμή που μου έκανε η υποδιευθύντρια του ΔΙΕΚ, κυρία Ρωμαλέα Πολίτη να έρθει και να παρακολουθήσει ένα μέρος της αφήγησης και συγχαίροντας με να μου ανοίξει την πόρτα του ΔΙΕΚ για μελλοντικές συνεργασίες. Είναι μεγάλη τύχη να βρίσκεις ανθρώπους που αγαπούν τα παιδιά και να συμπράττεις μαζί τους. Επίσης, χάρηκα που είδα και αγόρια στο τμήμα Βρεφονηπιοκομίας. Η παρουσία του ανδρικού φύλου είναι πολύ ουσιαστική για τα μωρά και τα μικρά μας παιδάκια. Βρήκα και συνάντησα σπουδαστές που είναι και συνάμα φοιτητές στο Πανεπιστήμιο της πόλης μας, δουλεύουν αλλού και ήρθαν στο τμήμα για την εμπειρία, καθώς και μαμάδες που ήρθαν στο τμήμα για να εμπνευστούν για τα παιδιά τους. Αυτό δεν είναι όφελος; Να βλέπεις δηλαδή να θυσιάζει ένας γονιός το απόγευμά του -που στην ουσία δεν θυσιάζει, αλλά επενδύει το απόγευμά του-, για να μάθει καινούργιες πρακτικές και να διδαχθεί δυο ολόκληρα χρόνια, για να πάει τον εαυτό του ως γονιό παραπέρα και τα παιδιά του ακόμα πιο μακριά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Μάλιστα εντόπισα γονιούς και στα δύο τμήματα. Φανταστείτε μαζί μου, σπουδαστές όλων των ηλικιών, εργαζόμενοι που παρακολουθούν την ειδικότητα για το κέφι τους. Πόσο σπουδαίο!
Θεωρείς ότι στην εκπαίδευση των συγκεκριμένων τμημάτων το πρακτικό μέρος επισκιάζει το θεωρητικό;
Δεν θεωρώ ότι το επισκιάζει. Πιστεύω, πως είναι ένα καλά δομημένο πρόγραμμα. Μετά από συζήτηση με μερικές σπουδάστριες, ενημερώθηκα ότι κάποια κορίτσια κάνουν τώρα την πρακτική τους, ενώ κάποια άλλα την έχουν αφήσει για το τέλος.
Νομίζω ότι η πρακτική εξάσκηση είναι αυτή που ενδυναμώνει και διερευνά ουσιαστικά το θεωρητικό κομμάτι.
Αυτό που μοιράστηκα με τους σπουδαστές και επαναλαμβάνω και τώρα στον διάλογό μας είναι ότι πραγματικά πρέπει να μελετούν. Να μην σταματούν ποτέ να μελετούν. Έχουν αποφασίσει να ασχοληθούν με ένα λειτούργημα και πρέπει να συνεχίζουν να μελετούν, να ακολουθούν τη δια βίου μάθηση. Να μαθαίνουν καινούργια πράγματα, πως να εφαρμόζουν τις ιδέες τους. Όλο αυτό απαιτεί ενδελεχή μελέτη και βέβαια εννοείται ότι χρειάζεται η πρακτική εξάσκηση, γιατί τα πράγματα είναι αλλιώς στην θεωρία. Στην πράξη μπορεί κάποια πράγματα να ανατραπούν, αλλά προφανώς απαιτείται και να έχει κανείς πάρα πολύ καλή γνώση της θεωρίας. Δεν μπορείς να βρεθείς ανάμεσα στα παιδιά αν δεν έχεις μελετήσει πρακτικές, αν δεν έχεις μελετήσει ψυχοπαιδαγωγική, αν δεν έχεις μελετήσει πράγματα που αγαπούν τα παιδιά και φυσικά που να είναι και κατάλληλα για τα παιδιά. Είναι τεράστια η ευθύνη. Το καλό είναι ότι φαίνονταν στα μάτια των σπουδαστών το πόσο αγαπούν τα παιδιά. Άρα πιστεύω ότι ήταν πάρα πολύ καλή η επιλογή τους και νομίζω ότι και οι ίδιοι θα προσπαθήσουν για το βέλτιστο αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι άκουσαν λίγα πράγματα από τη μικρή μου εμπειρία και αυτές τις συμβουλές που προσπάθησα να τους μεταδώσω και να τους μεταφέρω. Πιστεύω όμως ότι χρειάζεται πάρα πολύ σκληρή μελέτη και ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια, γιατί θα πρέπει να γεννούν συνεχώς ιδέες και να είναι δημιουργικοί με τα παιδιά.
Έχεις επισκεφθεί πολλές πόλεις στην Ελλάδα. Πως την είδες την συγκεκριμένη εκδήλωση που έγινε χθες εδώ;
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το υψηλό μορφωτικό επίπεδο που είχαν τα παιδιά. Είχαν και πολλές γνώσεις και ωραίες απορίες. Μάλιστα, εκμεταλλεύτηκα και τις «χρυσοχέρες», όπως τις αποκάλεσε η δασκάλα τους- από το δεύτερο τμήμα και τις έβαλα άμεσα να περάσουν στην πράξη. Με το δεύτερο τμήμα γεννήσαμε έναν ήρωα. Αφού μοιράστηκα μαζί τους την τεχνική για το «πως μπορούμε να φτιάξουμε έναν ήρωα», παρουσίασα έναν τρόπο για να στήσουμε το σκηνικό του ήρωα, τέθηκε ο σκοπός του ήρωα της ιστορίας μας από τις ίδιες τις σπουδάστριες κι έπειτα κατευθυνθήκαμε στο πως μπορούμε να οδηγήσουμε μια ιστορία στην υλική αποτύπωση σε μια μακέτα παιχνιδιού. Και έτσι ζωντανέψαμε την ιστορία με πάρα πολύ απλά και οικονομικά υλικά, γιατί ίσως δεν μπορούν να έχουν όλοι μια συλλογή αντίστοιχη με τη δική μου.
Αυτές τις κούκλες μπορούν να τις πάρουν από κάπου;
Οι κούκλες μου είναι δημιουργίες της νεράιδας Εύης Αλμπαντάκη από «Το κουμπί και το βελόνι». Μπορούν να τις προμηθευτούν, αλλά πιστεύω ότι ακόμα και αν δεν έχουν την δυνατότητα, μπορούν με τη δύναμη της φαντασίας τους να φτιάξουν τις δικές τους κούκλες. Αυτό είναι και μέρος της εκπαίδευσης του συγκεκριμένου μαθήματος. Πρέπει να πειραματίζονται με υλικά, να μην δειλιάζουν, να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, να προσπαθούν να ζωντανεύουν τους ήρωές τους και με την κούκλα τους να καθοδηγούν τα παιδιά. Οι βρεφονηπιοκόμοι πρέπει να ακούν τα παιδάκια και τον προβληματισμό τους και το πρόβλημα που έχουν στην τάξη να το επιλύουν με μια κούκλα. Γιατί όταν θες να «μαλώσεις» ένα παιδί, δηλ. να του κάνεις μια παρατήρηση, μια σύσταση, είναι πολύ πιο εύκολο και παιδαγωγικά πιο ωφέλιμο, να το κάνεις δια μέσου μιας κούκλας. Μπορεί για παράδειγμα να μην σου αρέσει που ο Κωστάκης φώναξε δυνατά στην Αντωνίτσα. Έτσι, σε αντιπαραβολή μπορείς να πεις ότι έχω την φίλη μου την κούκλα, π.χ. τον Λίο, το λιονταράκι της Πυθωνίας, που είναι πάρα πολύ ευαίσθητος και όταν τον μαλώνουμε και του βάζουμε τις φωνές τον πιάνει αλλεργικό φτάρνισμα. Οπότε, απευθύνουμε μια όμορφη έκκληση στα παιδιά για να μη φωνάζουν, επειδή είναι κρίμα να πάθει το λιονταράκι αλλεργία, να αρχίσει να φταρνίζεται και στη συνέχεια να μας κουφάνει κι εκείνο με τις φωνές του. Αντιμετωπίζουμε την κούκλα με σεβασμό και ευγένεια για να μη νιώθει άσχημα, όπως πρέπει να αντιμετωπίζουμε και τον διπλανό μας. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγουμε φασαρίες, οπότε τεχνάσματα τέτοιου είδους επιλύονται εύκολα με την κούκλα. Θα το επαναλάβω ακόμη μια φορά. Οι σπουδαστές πρέπει να ερευνούν, να μελετούν, να παίρνουν ιδέες, να είναι δημιουργικοί, να ενημερώνονται από βίντεο, από βιβλία. Ιδέες βρίσκονται διαθέσιμες παντού. Το σημαντικό είναι να ψάχνουν και να ψάχνονται.
Είχες και σήμερα κάποια εκδήλωση;
Ναι. Σήμερα το πρωί επισκέφθηκα το 23ο Νηπιαγωγείο Αγρινίου. Εκεί, παίξαμε στο τμήμα της κυρίας Αντωνίας Στελιανού. Ωστόσο, στη συντροφιά μας ήρθαν και τα νήπια της κυρίας Χαρά Κανιούρη. Με τα κορίτσια μας δένουν πολλές δημιουργικές στιγμές με εκπαιδευτικά παιχνίδια, θεατρικές παραστάσεις και σχολικές γιορτές. Επίσης μας έκανε την τιμή και την έκπληξη και ήταν κοντά μας και ο Θοδωρής Τσιλίκας, που είναι υπεύθυνος των σχολικών δράσεων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Νομού μας. Περάσαμε τέλεια. Μάλιστα, επειδή με την παρουσία μου το ένα τμήμα «έχασε» το μάθημα των αγγλικών, μαγείρεψα λιγάκι την ένταξη των αγγλικών στη δράση μας, προκειμένου να ανοίξουμε την μεγάλη βαλίτσα με τους κουκλοήρωες μου. Επειδή η βαλίτσα μου έχει έρθει από το μακρινό Ροβανιέμι και καταλαβαίνει μόνο Αγγλικά, έπρεπε να μετρήσουμε στα Αγγλικά και να πούμε «open» για να ανοίξει. Σε εκείνο το σημείο μας βοήθησε πολύ η δασκάλα των Αγγλικών. Αφού παίξαμε με τις κούκλες, διακρίναμε τις κούκλες ζωάκια με τις κούκλες ανθρωπάκια. Μετά, κάθε παιδί που είχε στα χέρια του ένα ζωάκι έλεγε στην μεγάλη μας ομάδα αν αυτό το ζώο πέφτει σε χειμερία νάρκη ή όχι. Αν βρίσκαμε κάποιο ζωάκι που κοιμάται τον χειμώνα, το βάζαμε να κοιμηθεί. Στη συνέχεια, κάναμε και μουσικοκινητική. Πλάι πλάι με το διδακτικό προσωπικό, χορέψαμε και μάθαμε με χορευτικές κινήσεις τον αλγόριθμο κατασκευής των δρόμων. Η δασκάλα των Αγγλικών μας βοήθησε και πάλι, αναφέροντας όλες τις κινήσεις και τα βήματα στη αγγλική γλώσσα.
Έπειτα, σε μια μακέτα κατασκευάσαμε σπιτάκια και δρόμους και πήραμε ιδέες για να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο καταφύγιο με ζώα. Κάναμε πολλά παιχνίδια, ζωντανέψαμε διάφορες σκηνές από τα παραμύθια μου και τα παιδάκια κρατούσαν από δυο ή και τρεις κούκλες. Όπως ακούτε το κέφι ήταν αμείωτο και περάσαμε πολύ ωραία. Τα παιδιά ήταν πάρα πολύ χαρούμενα και κατά την αποχώρησή μου όλα έτρεχαν πάνω μου να με αγκαλιάσουν -άντε τώρα να απαγορεύσεις σε ένα παιδί που το νιώθει να μη σε αγκαλιάσει- και με ρωτούσαν πότε θα ξαναέρθω. Οπότε, φεύγω πλήρης από αυτό το διήμερο πιστεύοντας ότι κάτι όμορφο συνδημιούργησα και αυτή την φορά με τα παιδιά, είτε του ΔΙΕΚ, είτε του 23ου Νηπιαγωγείου.
Ευχαριστούμε για την συνέντευξη και ευχόμαστε σύντομα να τα ξαναπούμε από κοντά σε κάποια επόμενη δράση που θα οργανώσεις στην περιοχή μας.
Τμήμα Παραγωγής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του site AitoloakarnaniaBest.gr
