Το ποιήμα του Αγρινιώτη ποιητή Πέτρου Κ. Βελούδα που βραβεύτηκε και μεταφράστηκε στις γλώσσες: Ισπανικά, Τυνησιακά, Ιταλικά, Μεξικάνικα, Αργεντίνικα, Ρουμανικά, Ινδικά και Ιαπωνικά.

ΠΟΙΗΜΑ ΄΄Ο ΒΡΆΧΟΣ΄΄

Στραγκαλισμένα όστρακα

προσκύνημα στα γόνατα

της θάλασσας, αναδυόμενη

ηχώ από τις κραυγές του ήλιου…

Γράμμα απεσταλμένο στο

γραμματοκιβώτιο μιας ψυχής

αιώνια κόλαση στους βράχους

που ορκίστηκαν να εξορίσουν

τους αστερίες μιας θαλασσινής

ερωτικής προσμονής.

Κόβονται από

τους ξυλοκόπους

του χρόνου τα

γηρασμένα πόδια

του βράχου και

φόρεσε όνειρα

να περπατήσει

ξυπόλητος σε

αγκάνθινες ορμές

και αρχέγονα ένστικτα.

Εσύ βουτάς σε ρηχά

νερά βράχε πνίγεσαι

σε συγγνώμες του σήμερα.

Στο άδειο αναρρωτήριο

χαζεύεις πίνακες αφαιρετικής

τεχνοτροπίας, ενόσω ο βράχος

κλαίει στην πανδημία των κακών

φθοροπιών ιών.

Tαξίδεψε η σκέψη

για το ήμερο, δεν είναι

ο βράχος ο άνάπηρος

είναι η τρέλλα των βουνών…

‘Αν σκιστεί ο βράχος

μέσα απ’τα σπλάχνα του

θα αναδυθεί η χαμένη υπερηφάνεια

των τοπίων μετουσιωμένων

σε χώρους εξαγνισμού

των σημείων επικίνδυνων

καιρών-λυγμών!...-