Του Άκη Ροδίτη
Οι εκλογές, τα δημοψηφίσματα και οι πανδημίες είναι οι μοναδικές περιπτώσεις στη ζωή του Βλάκα που θα τον κάνουν να νοιώσει σπουδαίος. Η κοινωνία πέφτει στα πόδια του παρακαλώντας τον να πράξει το σωστό, ενώ αυτός επιμένει στο χαβά του απολαμβάνοντας την προβολή της παλαβομάρας του. Γιατί όπως συμβαίνει και με την Αριστερά, η κανονικότητα δεν αποτελεί ευκαιρία για τον Βλάκα.Η κρίση είναι η ευκαιρία του και μόνο μέσα από αυτή αισθάνεται ως ο απόλυτος Game Changer, ταγμένος στην «ανώτερη αποστολή» που κάποιος επιτήδειος θα του «κουρδίσει» στο κεφάλι. Παρατηρείστε στις προεκλογικές περιόδους πως αντιδρά στις χειραψίες των υποψήφιων και στα χτυπηματάκια που του δίνουν στην πλάτη. Κοκκινίζει ολόκληρος, καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι και τους ακολουθεί σαν το γατί, πιστεύοντας πως στην επόμενη κυβέρνηση θα έχει ρόλο και θέση. Σαν τον μπακούρη στο αεροπλάνο δηλαδή, που νομίζει ότι τον γουστάρει η αεροσυνοδός επειδή του χαμογέλασε.
Ο Βλάκας, την εποχή που ήταν αντιμνημονιακός, δεν είχε χρήματα στις τράπεζες για να τα χάσει. Στην πανδημία που παραμένει ανεμβολίαστος, την αδιάφορη ζωή του εύκολα την ανταλλάσσει με μια «επόμενη» και μάλιστα «αιώνια». Γιατί κακά τα ψέματα. Αν όλοι αυτοί, οι αντιεμβολιαστές, είχαν προσωπική ζωή και 5 ευρώ στις τσέπες τους να πάνε θάλασσα για μπάνιο, στις συγκεντρώσεις αυτές κατακαλόκαιρα δεν θα πατούσε ποδάρι.
Ακροδεξιοί Έλληνες που δεν γνωρίζουν Ελληνικά, γαληνεμένοι χριστιανοί που ωρύονται και βγάζουν αφρούς από το στόμα, μπαχαλάκηδες αριστεροί (ο κοινός σκοπός τους ενώνει) και ανορθόγραφοι γενειοφόροι πιτσιρικάδες του Facebook. Ένα ετερόκλητο πλήθος που κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες θα βοηθήσει κόμματα του περιθωρίου να εξασφαλίσουν το πολυπόθητο3% που θα τα(ξανά)βάλει στη Βουλή. Μια λούμπεν μάζα αντιδραστικών, που εκτός από τους τσαρλατάνους που την καθοδηγούν, υποστηρίζεται και από κάποιους εμβολιασμένους. Αυτούς που θεωρούν ότι μαζί με το πότισμα του βασιλικού της αντίδρασης θα ποτιστεί και η δική τους συντεχνιακή γλάστρα. Τους κομματικά υπόχρεους του δημοσίου, που η αξιολόγηση, το συμμάζεμα και ο ορθολογισμός της δημόσιας διοίκησης, τους χτυπάνε στο βάδισμα και τους στενεύουν στη μασχάλη. Αυτούς που υποστηρίζουν το δικαίωμα τον αρνητών συναδέλφων τους στην επιλογή μιλώντας για «διαχωρισμό της κοινωνίας», όταν η άρνηση του εμβολιασμού μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα της απόλυση μόνο στον ιδιωτικό τομέα. Γιατί το θράσος, όπως θα έλεγε και ο Προυστ, είναι χρήσιμο σε αυτούς που ξέρουν να εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες. Και στην προκειμένη περίπτωση το θράσος περισσεύει!
Υ.Γ. Εννοείται ότι η Επιστήμη δεν αμφισβητείται από τον κάθε αγράμματο ελληναρά που δεν γνωρίζει ούτε ελληνικά. Η Επιστήμη μόνο εντός της Επιστήμης αμφισβητείται.
sinidisi.gr
