Με 19.987 μόρια, δεν περνάει στη Σχολή Μεταφραστών του Ιονίου Πανεπιστημίου!

Τις σοβαρές στρεβλώσεις που έχουν προκληθεί με τον νόμο Κεραμέως για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, επισημαίνει με επιστολή της στην αρμόδια υπουργό, μαθήτρια Γενικού Λυκείου του Αγρινίου.

Μέσα απο την επιστολή γίνεται φανερή η απόγνωση και η απογοήτευση της μαθήτριας, που αν και συγκέντρωσε 19.987 μόρια, δεν καταφέρνει να εισαχθεί στη Σχολή που επιθυμούσε, επειδή δεν είχε καλή βαθμολογία στα Γαλλικά, με αποτέλεσμα να μην “πιάσει” την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής.

Αν και αριστούχος λοιπόν, δεν καταφέρνει να εισαχθεί στην Σχολή Μεταφραστικού του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα, που ήταν και η πρώτη προτίμηση της.

«Το κακό είναι μεγάλο» επισημαίνει η μαθήτρια. Γιατί έτσι διαμορφώνεται μια κοινωνία, «με ανθρώπους που κάνουν την δουλειά τους απλά για βιοπορισμό χωρίς να την αγαπούν πραγματικά, χωρίς να νιώθουν δημιουργικοί, χωρίς <<μεράκι>>…».

Η επιστολή της Ελένης Τριάντη στην υπουργό Παιδείας:

«Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,

Λέγομαι Ελένη Τριάντη και είμαι μαθήτρια ενός Γενικού Λυκείου του Αγρινίου. Φέτος πέρασα κι εγώ την επώδυνη διαδικασία των Πανελλαδικών εξετάσεων σε μια ομολογουμένως δύσκολη χρονιά. Συγκέντρωσα την πολύ υψηλή βαθμολογία των 19.987 μορίων αλλά δεν μου δίνεται το δικαίωμα να υποβάλω αίτηση για τη Σχολή Μεταφραστικού του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα που αποτελεί την πρώτη σχολή προτίμησης μου. Και αυτό γιατί ενώ έγραψα Αγγλικά 17,8 στα Γαλλικά δεν κατάφερα για λίγα μόρια να πιάσω την ΕΒΕ. Πίστευα ότι η μεταρρύθμιση σας σκοπό είχε να αποκλείσει από τα πανεπιστήμια μαθητές με βαθμολογίες 2 και 3 όπως λέγατε. Συγχαρητήρια λοιπόν. Τα καταφέρατε. Με αποκλείσατε με γενική βαθμολογία πάνω από 17. Πέτυχε η μεταρρύθμισή σας, λοιπόν.

Μπορείτε να είστε περήφανη !!!!!

Θέλω να επισημάνω εδώ ότι Γαλλικά δεν διδάχτηκα ποτέ στο σχολείο μου, αλλά ο πατέρας μου, ένας φτωχός άνθρωπος, πληρώνει εδώ και 2 χρόνια φροντιστήριο προκειμένου να με βοηθήσει να πετύχω το όνειρο μου.

Τα δύο τελευταία χρόνια λόγω πανδημίας τα μαθήματα και των Γαλλικών γίνονταν διαδικτυακά με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη σωστή εκμάθησή τους. Πολλές φορές έχω σκεφτεί αν είναι συνταγματικό ή αν συμβαίνει σε κάποια άλλη χώρα να ζητούνται για εισαγωγή σε Πανεπιστήμιο μαθήματα που δεν έχουν διδαχτεί ποτέ στα σχολεία. Ξέρω ότι θα μου απαντήσετε πως μπορώ να υποβάλω αίτηση για κάποια άλλη σχολή.

Όμως έχετε ακούσει πότε την λέξη όνειρο; Ήταν το όνειρό μου λοιπόν και μου το στερείτε με έναν εντελώς παράλογο τρόπο αφού με κρίνετε ικανή να εισαχθώ στην Γαλλική Φιλολογία Αθηνών με την ίδια βαθμολογία στα Γαλλικά αλλά όχι στο Μεταφραστικό Κέρκυρας. Δηλαδή με το σκεπτικό σας μπορώ να διδάξω Γαλλικά αλλά δεν μπορώ να μεταφράσω. Έχει κάποια λογική αυτό; Για μένα πάντως όχι. Θα εισαχθώ σίγουρα σε μια άλλη σχολή. Μικρό το κακό -θα πείτε-. Διαφωνώ.

Το κακό είναι μεγάλο. Για αυτό κι η κοινωνία είναι αυτή που είναι σήμερα. Με ανθρώπους που κάνουν την δουλειά τους απλά για βιοπορισμό χωρίς να την αγαπούν πραγματικά, χωρίς να νιώθουν δημιουργικοί, χωρίς <<μεράκι>>. Αυτή ακριβώς είναι η λέξη. Θα εισαχθώ λοιπόν σε κάποια άλλη σχολή όμως πάντα θα είστε στη συνείδηση μου ως εκείνη που μου στερήσατε το <<μεράκι μου>>.»

agriniopress.gr