O κατά κόσμον Φώτης Γ. Τριανταφυλλόπουλος, είναι ο δικός μας λαϊκός ποιητής. Ο Φωτεινός, όπως είναι το καλλιτεχνικό του όνομα με το οποίο υπογράφει τα πονήματά του, γεννήθηκε το 1956 στο Αγρίνιο, έχει τρία παιδιά και δύο εγγόνια, εργάζεται ως εργατοτεχνίτης στη ΔΕΥΥ Αγρινίου, αλλά από τα χρόνια του στρατού ακόμη, δεν έχει ξεκολλήσει από εκείνον το μικρόβιο της ποίησης…

Το τελευταίο του ποίημα:

«ΟΝΕΙΡΑ ΑΠΑΤΗΛΑ

Γενιές με έρωτες μιας άλλης εποχής αναπολούμε όλοι,

μαζί με μας αναπολούν ακόμη και οι διαβόλοι,

οι μάγοι και οι μάγισσες θα μείνουν σε τσαντίρι

και γύρω-γύρω απ’ τη φωτιά θα στήνουν πανηγύρι.

Σε κάθε βουνοκορφή θα ακούγεται η λαλιά τους,

φτωχοί ή πλούσιοι θα κρύβουν τη ματιά τους.

Υπήρχαν εποχές κρίσιμες με πολέμους,

οι νίκες και οι ήττες τους άγριες σαν τους ανέμους.

Τότε αναβίωσε μεγάλη ζωή, έρωτες και αριστοκρατία

με δούλους, βασανιστήρια και με τρομοκρατία.

Υπήρξαν μεγάλοι έρωτες που γράψανε ιστορία,

άλλοι ήτανε αληθινοί και άλλοι μυθολογία.

Γεννήθηκαν ήρωες που τους τιμούσαν όλοι,

αυτούς τους φοβηθήκανε ακόμη και οι δαβόλοι.

Θυσίαζαν ιερείς ακόμα και παρθένες,

και όλες οικειοθελώς στο αίμα βουτηγμένες.

Εκείνες τις εποχές αναπολούμε όλοι,

ξεχνώντας το σπαθί ακόμη και το βόλι.

Καλό είναι να ονειρεύεσαι την εποχή του Δία

και όλους τους άλλους τους θεούς που γράψαν ιστορία.

Όταν ξυπνήσεις να μου πεις αναπολείς ακόμα,

τους ήρωες και τους θεούς που βρίσκονται στο χώμα.

Να ξέρεις ήρωας είσαι κι εσύ γιατί είσαι αγαπημένος,

μες στις καρδιές που σ’ αγαπούν πολυταξιδεμένος.

Ταξίδεψες με τον έρωτα και είσαι ευτυχισμένος,

ασχέτως αν μετά απ’ αυτό νιώθεις προδομένος.

Οι έρωτες είναι γόρδιοι δεσμοί,

ποτέ δεν τους ξεχνάμε,

άλλοι μένουν εκεί

και εμείς εδώ πονάμε.

Αναπολώ κάθε στιγμή να ταξιδέψω πάλι,

τον έρωτα που έζησα να έχω προσκεφάλι.

Φωτεινός»

agriniopress.gr