Του Παναγιώτη Δρέλλια*

Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική ιδέα ανήκει στον ποιητή Μιχαήλ Μήτρα(1926-2016), ο οποίος το 1997 πρότεινε στην Εταιρεία  Ελλήνων Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες.

Την εισήγησή του υιοθέτησε ο τότε πρόεδρος της Εταιρείας Κώστας Στεργιόπουλος(1926-2016), η δε ποιήτρια Λύντια Στεφάνου(1927-2013) πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η  Μαρτίου της  εαρινής ισημερίας που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση που συνδυάζει το φωτεινό πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό του πένθους. Την επόμενη χρονιά ο  διάσημος συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός(γενν.1934)  εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο της  UNESCO  η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, όπως η 21η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής.

Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου  στον διεθνή αυτόν οργανισμό υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.  Τον Οκτώβριο του 1999  στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης με  το σκεπτικό «η ποίηση να μην θεωρείται άχρηστη τέχνη, αλλά τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος, οι δε  εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες, καθώς και με τη Φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά   δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση».

Υπενθυμίζουμε ότι Ποίηση είναι το είδος Τέχνης που θεμελιώνεται στις άπειρες εκφραστικές δυνατότητες της ανθρώπινης γλώσσας και επιδιώκει με ιδιαίτερα τεχνικά μέσα(ρυθμός, μέτρο, παρήχηση, ομοιοκαταληξία, στροφική μορφή, ελεύθερος στίχος) να αποδώσει υψηλά συναισθήματα, σημαντικά βιώματα, σπουδαία νοήματα.

Η ανάγνωση της ποίησης εξακολουθεί και σήμερα να είναι πολύτιμη,  αποτελώντας πράξη ευθύνης απέναντι στον κόσμο, αφού ο ποιητής ανταποκρίνεται με συνέπεια στα ηθικά κελεύσματα της ατομικής και συλλογικής ευθύνης.

Κλείνουμε το σημερινό σύντομο αφιέρωμα με ένα ωραίο  ποίημα της αξέχαστης Λύντιας Γεωργούλη-Στεφάνου, που μιλάει για  τη σισύφεια περιπέτεια του Ποιητικού Λόγου:

Πάνε τα ωραία τα χρόνια
που για πάντα η ψυχή νοσταλγεί.
Τα λαμπρά φουσκωμένα μπαλόνια
πια δεν έχουνε γκάζι πολύ.

Τα παλιά που γυαλίζανε χιόνια
πια δεν στέκουν στην ίδια κορφή.
Τα νερά, τα πουλιά και τα κλώνια
πια δε σκαν αν θρηνείς, ποιητή.

Κι αν αγκούσα σε πιάνει, τ’ αηδόνια
δεν θ’ αλλάξουν για σένα φωνή.
Πάνε τα ωραία τα χρόνια
και τα ωραία τα λόγια μαζί.

Λόγια  πούναι μονάχα για λόγια
πάνε πάντα χαμένα, Ποιητή…

Αγρίνιο, 21.03.21

agrinionews.gr